Η στροφή της προς την μόδα ταυτίστηκε χρονικά με την πολιτική της εκτόξευση. Μια ματιά σε προγενέστερες φωτογραφίες το αποδεικνύει, καθώς εκείνο το πιο ακατέργαστο, ελαφρώς «παρδαλό» χρωματικά και εναρμονισμένο με την εναλλακτική αισθητική του αριστερού χώρου look (να θυμήσουμε τα Desigual βαμβακερά φορέματα της Μπέτυς Μπαζιάνα) την συνόδευε και όταν με την ολοκλήρωση του διδακτορικού της μετακόμισε στις Βρυξέλλες και εργάστηκε ως επιστημονική συνεργάτιδα της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πιο άμεση εμπλοκή της, όμως, με την πολιτική προσέλκυσε σταδιακά το προσεγμένο ντύσιμο, το μακιγιάζ και το χτένισμα. Τα μαλλιά ήταν πια πάντα κομμένα και περιποιημένα, το κόκκινο κραγιόν, πολύ σωστά, μπήκε στην εικόνα. Η μεγαλύτερη αλλαγή στην εμφάνισή της, όμως, επήλθε με την πρόσληψη στυλίστα. Με τη δική του συμβολή η νεαρή υπουργός απογείωσε το προσωπικό της στυλ και ανέδειξε την λεπτή σιλουέτα και τα χαρακτηριστικά της, εμφανιζόμενη με απλά, προσεγμένα σύνολα, τίποτα επιτηδευμένο αλλά πάντα με μια προσθήκη μιας σέξι εσάνς, ενός εκλεπτυσμένου συντηρητισμού.
Το πάντρεμα αν μη τί άλλο αποδείχθηκε άκρως πετυχημένο. Με pencil φούστες μέχρι το γόνατο, μαύρα και λευκά lingerie τοπ, καλοραμμένα σακάκια, πειραγμένες μπότες, δερμάτινα μπουφάν, αλλά και made in Greece τσάντες από την αγαπημένη της ελληνική εταιρεία Callista, η νεαρή υπουργός έβαλε τα γυαλιά ακόμα και στις παλιές καραβάνες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ δεν δίστασε να φορέσει σε τηλεοπτική εμφάνιση ένα από τα φίνα πουκάμισα από μεταξωτό Σουλίου του διεθνούς επιτυχημένου Zeus and Dione στον οποίο είναι συνιδιοκτήτρια η Μαρέβα Μητσοτάκη.
Και δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς: είναι τόσο δύσκολο τελικά για μια δημόσια λειτουργό να συνδυάσει ένα κλασικό μαύρο παντελόνι με ένα μεταξωτό λευκό πουκάμισο και λίγο κόκκινο κραγιόν; Φαίνεται πως ναι, κρίνοντας από τα δωδεκάποντα με στρας, τα ακατάλληλα ντεκολτέ, τα στρετς μπλουζάκια ή στο άλλο άκρο τα πέδιλα-παντόφλες που έχουν πονέσει τα μάτια μας τα τελευταία χρόνια στη Βουλή.
Η ουσία, όμως, δεν είναι η ενασχόληση της Έφης με την μόδα. Ούτε η δική της εξευγενισμένη προσωπική εικόνα. Σημαντικό είναι να κατανοήσουν όλες οι γυναίκες (αλλά και άνδρες πολιτικοί) ότι ο δημόσιος λειτουργός οφείλει να προσέχει την εικόνα του χωρίς να τραβάει την προσοχή σε αυτήν. Εξάλλου, η σημασία του να μην υπολείπεται ένας Έλληνας πολιτικός ενδυματολογικά από τους ομοίους του στην παγκόσμια πολιτική αρένα, ξεπερνάει τα σύνορα της μόδας και ότι υπερφίαλο τείνει καλώς ή κακώς να την βαραίνει. Παρά την μακραίωνη παράδοσή μας στην αισθητική, κόντρα σε ότι προτάσσει η πολιτική επικοινωνία, εδώ η κομψότητα αντιμετωπίζεται ακόμα με ενοχικό τρόπο.