"Αντιμετωπίζω οικονομικό πρόβλημα"

Μπορεί να μην έχει γευτεί πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά πολλοί είναι αυτοί που θα ζήλευαν το πλούσιο και ξεχωριστό βιογραφικό του. Στάθηκε δίπλα σε κολοσσούς του ελληνικού και διεθνούς κινηματογράφου, κερδίζοντας όχι μόνο την εκτίμησή τους αλλά και τη φιλία τους. Από τον Σπίλμπεργκ στον Αγγελόπουλο, και από το «Εξπρές του μεσονυχτίου»
στο «Μόναχο» - κορυφαία πρόσφατη χολιγουντιανή παραγωγή.

Ο Μιχάλης Γιαννάτος, εργάτης του κινηματογράφου και του θεάτρου, δευτεραγωνιστής με ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά, άνθρωπος ευγενής και αυθόρμητος, δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, αλλά ως γνήσιος Κωνσταντινουπολίτης με καταγωγή από την Κεφαλλονιά ξέρει να το παλεύει…
«Σαφώς αντιμετωπίζω οικονομικό πρόβλημα. Τα βγάζουμε δύσκολα πέρα. Ευτυχώς, βοηθάει και ο γιος, και κάπως τα καταφέρνουμε. Τι να κάνουμε…» εξομολογήθηκε στην «Εspresso».

Δεν του αρέσει να κλαίγεται, ούτε να κραυγάζει, και παρ’ ότι είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων σε αυτή την κουβέντα εμφανίζεται καταγγελτικός. Ισως αυτό να πηγάζει από όλα όσα έχει υποστεί στα σαράντα τέσσερα χρόνια αυτής της διαδρομής, που τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι «η Ελλάδα αυτή θα είναι, δεν θα αλλάξει ποτέ. Θα έχει ανθρώπους άχρηστους και ανίκανους, και αν βρεθεί κανένας χρήσιμος, θα τον φάνε, γιατί θα φανεί η γύμνια τους».

Αυτή την περίοδο δεν εργάζεται και περιμένει πώς και πώς να πάρουν σάρκα και οστά οι δύο προτάσεις που έχει για το σινεμά, γιατί δεν του αρέσει να κάθεται… Παρατηρώντας από απόσταση όσα συμβαίνουν σήμερα στον χώρο του, σχολιάζει: «Δεν έχω γνωρίσει χειρότερη εποχή ως ηθοποιός από αυτή που διανύουμε, που να παίζονται στην τηλεόραση δύο τρεις ελληνικές σειρές και να υπάρχει τόσο μεγάλη εισβολή τούρκικων σίριαλ. Στον χώρο μας ποτέ δεν λες “τι άνεση, τι ομορφιά!..”, αλλά τέτοια ανεργία δεν έχει ξανααϋπάρξει. Αν αυτό συνέβαινε σε άλλη χώρα, θα επενέβαινε το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών και θα έλεγε: “Στοπ. Εδώ υπάρχουν Ελληνες ηθοποιοί που είναι άνεργοι”. Εδώ δεν υπάρχει το ΣΕΗ για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του κλάδου μας».

Στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι», ο Μιχάλης Γιαννάτος είχε συζητήσει τα προβλήματα των Ελλήνων ηθοποιών με τον Αγγλο συνάδελφό του Ντέιβιντ Μόρις και μας μεταφέρει τι του είχε πει: «Εκεί που τρώγαμε, ο άνθρωπος παραλίγο να πνιγεί. “Σοβαρολογείς τώρα;” με ρώτησε και σχολίασε: “Αυτά τα προβλήματα που μου λες τα αντιμετωπίζαμε στην Αγγλία το 1894”. Εδώ στην Ελλάδα η showbiz βρίσκεται σε χέρια ανθρώπων άσχετων, ανίκανων και ατάλαντων. Από την άλλη, υπάρχουν οι παρέες, οι συντεχνίες, ο φίλος του φίλου. Εγώ είμαι χαμηλών τόνων ηθοποιός, χαμηλών τόνων άνθρωπος, και στην Ελλάδα αν είσαι χαμηλών τόνων, σε τρώει η μαύρη μαρμάγκα».
«Εκανα πολλά λάθη στην καριέρα μου»
Μέσα από τον μεταξύ μας διάλογο ο ηθοποιός συνεχίζει να εκφράζει τις δικές του αλήθειες, όσο κι αν τον πονάνε…

- Είστε συνταξιούχος;Βέβαια.

- Εχετε υποστεί περικοπές στη σύνταξή σας;Ναι. Παίρνω σύνταξη κάτω από 1.300 ευρώ, δυστυχώς ή ευτυχώς.

- Με τόση δουλειά;Δυστυχώς, στη χώρα που ζούμε όλα μπορούν να συμβούν και όλα συμβαίνουν. Και αναρωτιέσαι: είναι δυνατόν να γίνονται τόσες βλακείες.

- Δεν έχετε ένσημα;Οχι, είχα ένσημα, αλλά υπήρξαν και πολλές δουλειές παλιότερα που δεν μου κολλάγανε ένσημα. Σε όλους μας έχει συμβεί αυτό.

- Με τη σύνταξή σας μπορείτε να ζήσετε ανθρώπινα αυτή την εποχή;Οχι, βέβαια. Σαφώς αντιμετωπίζω οικονομικό πρόβλημα. Τα βγάζουμε δύσκολα πέρα. Ευτυχώς, βοηθάει και ο γιος και τα βολεύουμε. Τι να κάνουμε…

- Εσείς συντηρείτε την οικογένειά σας;Ναι, συντηρώ την οικογένεια, τη σύζυγό μου, Θεσσαλονικιά ηθοποιό που εγκατέλειψε τη σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος για να αφοσιωθεί στα παιδιά μας. Εχουμε δύο γιους και μία κόρη που σπουδάζει Θεατρολογία στην Πάτρα. Ευτυχώς, δουλεύουν τα αγόρια.

- Το μήλο κάτω από τη μηλιά...
Ναι, φέτος παίρνει το πτυχίο της.

- Πώς βλέπετε την κατάσταση; Σας φοβίζει όπως εξελίσσεται;Πάντα η Ελλάδα είχε αυτά τα χάλια. Οικονομική κρίση λένε, και είναι νόμος απαράβατος αυτός: ότι μια οικονομική κρίση δημιουργεί εκατομμυριούχους.

- Παίξατε στο «Εξπρές του μεσονυχτίου» του Αλαν Πάρκερ, ταινία-σταθμός στον παγκόσμιο κινηματογράφο, και στο «Μόναχο» του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Τιμήσατε τη χώρα μας εκτός των τειχών με τη συμμετοχή σας σε τουλάχιστον 27 διεθνείς παραγωγές. Ποιο ήταν το αντίκρισμα;Το «Εξπρές» του Αλαν Πάρκερ το έχει δει όλη η υφήλιος, και κάθε Ελληνας τρεις και τέσσερις φορές τουλάχιστον. Κανένας Ελληνας ηθοποιός δεν έχει παίξει σε ταινία του Σπίλμπεργκ. Ωστόσο, εκτός από τον αξέχαστο Θόδωρο Αγγελόπουλο, κανένας άλλος δεν με κάλεσε όταν γύρισα στην Ελλάδα. Αλλά και με Οσκαρ α’ ανδρικού ρόλου να επέστρεφα και έχοντας αντιπάλους τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και τον Αλ Πατσίνο, δεν θα έτρεχε τίποτα.

- Ο Αλαν Πάρκερ σάς έστειλε και γράμμα -έχω μάθει- το οποίο ποτέ δεν δημοσιοποιήσατε…Μου έστειλε γράμμα και δεν το έδειξα σε κανέναν. Σε αυτό σημείωνε ότι η παρουσία μου στην ταινία ήταν πολύ χρήσιμη. Χαρακτηριστικά έγραψε: «Κι εσύ συνετέλεσες στην επιτυχία».

- Με τον Σπίλμπεργκ δεν κρατήσατε επαφή;Επρεπε να είμαι στην Αμερική για να συνεργαστώ με τον Σπίλμπεργκ. Η πρώτη επαφή που είχα με τον Σπίλμπεργκ ήταν τόσο εγκάρδια λες και γνωριζόμασταν είκοσι χρόνια. Στη σκηνή που μου φέρνουν τα λεφτά οι πράκτορες οι οποίοι ανατίναξαν το δωμάτιο του ξενοδοχείου, εγώ σύμφωνα με τη σκηνοθετική υπόδειξη έπρεπε να φτύσω τα λεφτά. Και του λέω: «Στίβεν, στην Ελλάδα εμείς δεν φτύνουμε λεφτά». «Τι κάνετε, Μάικ;» με ρώτησε, κι εγώ του υπέδειξα τη μούντζα και με τα δύο χέρια. Εκείνος, χωρίς πολλή σκέψη, μου είπε: «Μάικ, εντάξει, κάν’ το. Οτιδήποτε νομίζεις ότι είναι ελληνικό κάν’ το. Εσύ είσαι η ελληνική πλευρά μου τώρα». Και τον καιρό που προβλήθηκε η ταινία εδώ κι έπεφτε η μούντζα σε όλους τους κινηματόγραφους, γινότανε το «σώσε». Ο άνθρωπος με κάλεσε να πάω, αλλά ήταν άρρωστη η μητέρα μου…

- Επί σκηνής έχετε δουλέψει επί μακρόν με τον Θανάση Βέγγο. Τι σας έμεινε από τη συνεργασία;Με τον Βέγγο περιοδεύσαμε σε Αμερική, Καναδά, Νότια Αφρική, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και σε όλη την Ελλάδα. Ηταν άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο. Δεν γνώρισα άλλη τέτοια καρδιά σαν του Θανάση. Δεν θα ξαναγεννηθεί άλλος σαν τον Θανάση Βέγγο στο ελληνικό θέατρο. Από το 1969 που γνωριστήκαμε, στην ταινία του αξέχαστου Ντίνου Κατσουρίδη «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;», από εκεί και πέρα ήμασταν κολλητοί φίλοι. Σε όλα τα θεατρικά έργα που ανέβασε και σε όλες τις ταινίες που γύρισε ήμασταν συνέχεια μαζί.

- Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ήταν ένας απαιτητικός σκηνοθέτης. Αγανακτήσετε ποτέ μαζί του;Οταν κάποτε με έβαλε να βουτήξω δύο φορές στα παγωμένα νερά του Αλιάκμονα και δεν χρησιμοποίησε ποτέ τη σκηνή. Οταν ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα, με φώναξε στο γραφείο και μου είπε: «Ο,τι και να μου πεις, και να με σκοτώσεις, δεν θα έχεις άδικο. Τη σκηνή που έκανες στο ποτάμι δεν θα τη βάλω, γιατί η άλλη ήταν καλύτερη». Του απάντησα: «Είμαι ικανός να σε πνίξω». «Ο,τι και να πεις έχεις δίκιο, αλλά η άλλη δένει καλύτερα» μου είπε εκείνος.

- Πιστεύετε ότι πήρατε λάθος δρόμο στην καλλιτεχνική σας διαδρομή;Εκανα πάρα πολλά λάθη. Κατ’ αρχήν έκανα μεγάλο λάθος που έπαιξα στην ταινία αυτού του παρακατιανού σκηνοθέτη, του Σπίλμπεργκ. Λάθος για τους Ελληνες, για την Ελλάδα. Εδώ υπάρχουν τόσο μεγάλοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες… Γιατί να πάρουν εμένα να τους χαλάσω την ταινία; Και δεύτερον, δεν πάω τα καλοκαίρια στη Μύκονο. Αν είναι αυτοί celebrities, τότε κι εγώ είμαι αστροναύτης και πηγαίνω στο Διάστημα. Εδώ κάνανε τόσες κωνσταντινουπολίτικες παραγωγές και κανένας δεν μου είπε «έλα, ρε μάγκα, να κάνεις κάτι». Και είμαι σίγουρος ότι αν κάνουν μια ταινία με τέτοιο θέμα, θα φωνάξουν κάποιον που δεν ξέρει τούρκικα, όπως έκανε ο κ. Κουτσομύτης στα «Ματωμένα χώματα».

- Για ποιο λόγο νομίζετε;Δεν με φώναξε γιατί ζήτησα να πληρωθώ σε ένα μήνα, κι όχι έξι μήνες μετά, και φώναξε ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με το τουρκικό στοιχείο. Η Ελλάδα αυτή θα είναι, δεν θα αλλάξει ποτέ. Θα έχει ανθρώπους άχρηστους και ανίκανους, και αν βρεθεί κανένας χρήσιμος, θα τον φάνε, γιατί θα φανεί η γύμνια τους.


ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΑΝΟΥ
"Αντιμετωπίζω οικονομικό πρόβλημα"