λάμψη. Ο Δάντης άλλωστε έλεγε για τους Σιενέζους πως είναι πιο ματαιόδοξοι και από τους Γάλλους. Μετρώντας τις κοκκινωπές πλάκες στην piazza del Campo, με τα περιστέρια να βοσκούν ανέμελα ανάμεσα σε Σιεννέζους και τουρίστες που ξαπλώνουν με όλη τους την άνεση πάνω στο ζεστό από τον ήλιο πλακόστρωτο νοιώσεις μια αίσθηση ελευθερίας να σε κατακλύζει. Σε ανεβάζει ψηλά για να δεις τις στέγες της Σιέννας, μια θάλασσα από κόκκινες στέγες, το Duomo με το ψιλόλιγνο ριγέ καμπαναριό, τα φιδογυριστά πέτρινα δρομάκια. Αργά το απόγευμα, κατά το σούρουπο, όταν οι τουρίστες έχουν γυρίσει κουρασμένοι στα ξενοδοχεία τους, οι ντόπιοι ντυμένοι με Armani και το κράνος της βέσπας στο χέρι, πιάνουν τραπέζι σε ένα wine bar για να after work apperitivo. Γι' αυτούς τώρα η μέρα αρχίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου