ΡΑΦΗΝΑ - Η κακία των ανθρώπων ξεσπά στα παιδιά και στην φύση

Ο κήπος του σχολείου και το άδοξο τέλος του...

Στο 1ο Γενικό Λύκειο Ραφήνας έχουμε τη χαρά να διδάσκουμε το μάθημα “Αρχές Γεωπονίας και Αγροτικής Ανάπτυξης”...
Είναι ένα μάθημα επιλογής της Γ’ τάξης του Γενικού Λυκείου.
Είναι ένα μάθημα που προσφέρεται για εξωσχολικές δραστηριότητες, καθώς το αναλυτικό πρόγραμμα του δεν είναι τόσο ασφυκτικό όπως συμβαίνει στα μαθήματα Κατεύθυνσης και Γενικής Παιδείας που εξετάζονται πανελλαδικά.
Μια τέτοια δραστηριότητα είναι/ήταν και ένας μικρός Βοτανικός Κήπος στην πίσω αυλή του σχολείου.
Από το σχολείο μας παραχώρησαν ένα μικρό χώρο που δεν πηγαίνουν οι μαθητές στα διαλείμματα του σχολείου.
Ο χώρος, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται πάνω στο βοριά που λυσσομανάει συχνά στη Ραφήνα, αποδείχθηκε κατάλληλος για την ευδοκίμηση των φυτών που οι ίδιοι οι μαθητές φύτεψαν.

Μπρόκολα, λάχανα, αντίδια, καρότα.

Και, ακόμα ρεβίθια και φακές.

Ρεβιθιές με τους καρπούς τους στον κήπο μας.

Στόχος μας ήταν να γνωρίσουν οι μαθητές τα περίφημα ψυχανθή που συνδέονται με την Βιολογική Αζωτοδέσμευση που διδάσκονται στη Βιολογία Γενικής Παιδείας της Γ’ Λυκείου.
Άλλα από τα φυτά έπιασαν, άλλα όχι.

Φακές με τα άνθη τους στον κήπος του σχολείου μας.

Τα ψυχανθή πήγαιναν καλά και με χαρά είδαμε να μεγαλώνουν τα φυτά, να βγάζουν φύλλα, άνθη και καρπούς.
Ο καιρός περνούσε και πιστεύαμε ότι θα κόβαμε τους καρπούς της ρεβιθιάς και της φακής.
Δυστυχώς, όμως, πριν από λίγες ημέρες μια ομάδα κηποτεχνών που στάλθηκε, πιθανόν, από το Δήμο, αποψίλωσε ότι πράσινο υπήρχε στον μικρό κήπος μας.
Μπορεί ο κήπος μας να ήταν μικρός, ασήμαντος, “άγριος”, αλλά ήταν ο δικός μας κήπος.

Οι ρεβιθιές με τους καρπούς.

Μέσα σε λίγα λεπτά δεν έμεινε τίποτα από όσα τεχχνητά ή φυσικά φύτρωσαν από τον Οκτώβριο και μετά.
Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος.
Ακόμα και ο μικρός “ασήμαντος” κήπος μας.

Ρεβιθιά με το άνθος της στον κήπο μας.

antonislazaris68.wordpress.com