Αντώνης Γάκης - Μνημόνιο-Επαναδιαπράγματευση

Του Αντώνη Γάκη 

Η νομιμοποίηση της επαναδιαπραγμάτευσης.
Η διαπραγμάτευση και η τελική υπογραφή του δεύτερου μνημονίου απορρίφτηκε από τον ελληνικό λαό και δικαίως επειδή είναι ένα κείμενο άστοχο στα πιο  κρίσιμα στοιχειά του , επειδή έγινε υπό συνθήκες πιεστικές, εκβιαστικές και προσβλητικές για τους Έλληνες και τους νόμιμους εκπροσώπους τους.
Είναι μια σύμβαση που θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως

καταχρηστική (ή λεόντειος όπως λέγεται στην νομική γλώσσα)
Θεωρώντας ως δεδομένο το σεβασμό προς το κοινοτικό κεκτημένο  που υπαγορεύει την τήρηση των συμβάσεων, παρατηρούμε ότι πολλές ευρωπαϊκές  συμβάσεις έχουν καταστρατηγηθεί και μάλιστα από εκείνους που κόπτονται σήμερα για την απαρέγκλιτη τήρησή τους.
Ποιος π.χ. τηρεί σήμερα την συνθήκη του Maastricht και τα κριτήρια της;
Δεν είναι η ίδια η σημερινή χριστιανοδημοκρατική κυβέρνηση της Γερμανίας που πρώτη την παραβίασε και αμέσως «έκλεισε»  απειλητικά και προσβλητικά  το στόμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όταν εκείνη τόλμησε να θίξει το θέμα.
Δεν μπορεί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά . Από τη μια δηλαδή η ισχυρή υπερσυντηρητική κυβέρνηση της Γερμανίας να μπορεί να τις παραβαίνει κατά το δοκούν και από την άλλη οι κυβερνήσεις των αδύναμων οικονομικά κρατών  του Νότου που εγκαλούνται απειλητικά να τις τηρήσουν, κάνοντας  τους λαούς τους κυριολεκτικά να ματώσουν.
Επίκληση των κοινωνικών εταίρων
Στα πλαίσια της κοινοτικής νομιμότητας  καλούμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναλάβει και πάλι το θεσμικό της ρόλο και να ξεκινήσει τις διαδικασίες επαναδιαπραγμάτευσης όλων των δανειακών συμβάσεων των χωρών του ευρωπαϊκού νότου.
Καλούμε επίσης τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες που μαζί με το καταδικασμένο στην συνείδηση των λαών κόμμα του διαβόητου Straus (Χριστιανοκοινωνικη Ένωση Βαυαρίας ) καθώς και τους συμμάχους Ελευθεροδημοκράτες ,  κυβερνούν σήμερα το γερμανικό λαό, να σεβαστούν  την ιδρυτική συνθήκη της Ρώμης και να πάψουν να συμπεριφέρονται ως παρακράτος μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση παραγκωνίζοντας και εξευτελίζοντας τα θεσμικά όργανα της , προκειμένου να επιβάλλουν  ένα άδικο, εξευτελιστικό για τους λαούς των βορείων και καταστροφικό για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία σύστημα δημοσιονομικής πειθαρχίας, που μόνο μια σδρακα  μεγαλοκερδοσκόπων εξυπηρετεί.
Γιατί αν κοιτάξει κανείς τα πράγματα , κανένας πια δεν τους θέλει.
Πρώτος αρχικά ο γερμανικός λαός που σε 8 εκλογικές αναμετρήσεις τους έχει συντρίψει και έχει καταποντίσει τους συμμάχους τους Ελευθεροδημοκράτες.
 Αλλά ούτε και οι παγκόσμιοι τραπεζίτες τους επικροτούν διότι καταλαβαίνουν ότι ποτέ δεν θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους με τον ασυγκράτητο στραγγαλισμό των ασθενέστερων οικονομικών που επιβάλλουν.
Μήπως όμως οι Αμερικάνοι Δημοκρατικοί και ο Ομπάμα;   Εδώ ας αναλογιστούμε τις πρόσφατες δηλώσεις του Αμερικανού Υπουργού Οικονομικών που είπε ότι η αιτία της πρόσφατης κρίσης είναι «η άγνοια, η ανοησία και η απληστία» φωτογραφίζοντας σαφώς τους ακραίους Ρεπουμπλικάνους του Tea Party και τους φίλους τους Γερμανούς μεγαλοκερδοκοπους .
Καλούμε  όμως  πέρα απ όλα  τους λαούς της Ευρώπης να αγωνιστούν για μια αξιοπρεπή διέξοδο από την κρίση που αναγκαία μεν , θα σφίξει τα ζωνάρια, αλλά δεν θα ματώνει τους εργαζόμενους ούτε θα συντρίβει την μεσαία τάξη.
 Ένας τέτοιος αγώνας , αποδέχεται τον εκσυγχρονισμό του κράτους με την αλλαγή δομών και προπάντων της «δημοσιοϋπαλληλικής» δομής και  νοοτροπίας  προς πιο  καρποφόρες και παραγωγικές δομές, όχι όμως από τον θηριώδη και  τύπου Πινοτσετ δρόμο ,αλλά , ανοίγοντας μονοπάτια δημοσιονομικής προσαρμογής που δεν στραγγαλίζουν τις τοπικές οικονομίες παρά αντίθετα τις καθιστούν βασικούς μοχλούς διεξόδου από την κρίση.
Η αναθεώρηση του ελληνικού Μνημονίου
Σχετικά με το ελληνικό μνημόνιο που περιγράφεται σε ένα κείμενο 40 σελίδων, θα πρέπει να θεωρηθεί ως αποδεκτό το 93% περίπου του κειμένου και συγκεκριμένα ότι αναφέρεται στον εκσυγχρονισμό του κράτους και τις διαρθρωτικές αλλαγές. Αυτό το κομμάτι του μνημονίου θα έπρεπε να είχε γίνει από δεκαετίες στην κοινωνία μας.
 Σχετικά με το υπόλοιπο 7% (3 σελίδες) που αναφέρεται στα εδάφια (1) και (2) και αφορά την εξυγίανση και δημοσιονομικές προσαρμογές και θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι συμφωνήθηκαν κάτω από πίεση και εκβιασμό , με αποτέλεσμα να γίνουν ασυγχώρητες υπερβολές που φτάνουν μεχρι και να συντρίψουν  την ελληνική οικονομία ωθώντας την  στον μαρασμό .
Αλλά περά απο αυτό προκαλούν και την αντικειμενική  αδυναμία εκπλήρωσης των ίδιων των στόχων  του μνημονίου, που είναι η δημοσιονομική εξυγίανση και το άνοιγμα ξανά στις αγορές
Δεν είναι δυνατόν π.χ. σε 2 μόλις χρόνια να ζητείται εξυγίανση κατά 11,5  δις και να επιδιώκεται πλεόνασμα 9,5 δις μέχρι τα τέλη του 2014.
Αυτό δεν είναι μόνο κοινωνική σφαγή αλλά και ατελέσφορο. Θα βυθίσει την οικονομία σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, που δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει τους ίδιους τους αιματοβαμμένους στόχους.
Ένας στόχος 5ετούς προσαρμογής με περίοδο χάριτος  το υπόλοιπο του 2012 (έλλειμμα ελάχιστα μικρότερο του 2011) και προοδευτική  βελτίωση  στα επόμενα χρόνια π.χ.
 -  έλλειμμα  , -2 δις το  2013,
 -ᴓ  το 2014,
-πλεόνασμα +4 δις  το 2015   και
- +9,5 δις  το 2016
 θα ήταν  λογικό και ρεαλιστικό.
Τα δε αποδεκτά ελλείμματα των ταμείων ύψους 13 δις/έτος σημερα,  θα πρέπει να μειωθούν  προοδευτικά  μέχρι το 2016 σε συνδυασμό με αρωγή τους από το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Ταμείο. Μια στήριξη τω ταμείων με το ποσό των 10 δις και φθίνουσα πορεία μέχρι το 2016 πχ
 -4 δις (2012),
 -3 δις (2013),
 -2 δις (2014),
 -1 δις (2015)
 θα «προσγείωνε»  ομαλά το έλλειμμα των ταμείων
Αυτά τα λίγα και απλά αιτήματα θα αλλάξουν, σαν από θαύμα την δημοσιονομική εικόνα στην Ελλάδα και θα αποτρέψουν την ουσιαστική προσαρμογή της  στον τελικό σκοπό του μνημονίου , που είναι η έξοδος της χώρας από τη δημοσιονομική αιχμαλωσία και η αναζήτηση ενός καλύτερου ευρωπαϊκού μέλλοντος.

Άμεσα Ευρωπαϊκά  Μετρά                                                                                               
Πέρα από αυτό υπάρχει μια σειρά  μέτρων ευρωπαϊκής προοπτικής που θα δίνανε μεγάλη ανακούφιση στους δοκιμαζόμενους λαούς της Ν. Ευρώπης και θα μπορούσαν να ανατρέψουν την σημερινή πτωτική  συγκυρία ενεργώντας ως γέφυρα στο μελλοντικό σχέδιο Marshall ύψους 200 εκατ. € το οποίο μέχρι να αποδώσει, θα περνούσαν 1-2 χρόνια.
Τέτοια μέτρα είναι :
-Η άμεση επιδότηση από το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Ταμείο των 20 εκατ. Ανέργων του ευρωπαϊκού νότου με ένα επίδομα αλληλεγγύης ‘ύψους 2.500 €/άνεργο και έτος που σημαίνει 50 δις € για το 2012 και άλλα τόσα για το 2013 μέχρι να ενεργοποιηθεί το  σχέδιο Marshall.
Το σχέδιο αυτό ενεργεί και ως ένεση ρευστότητας εκ των κάτω , που βοηθά όλη την κοινωνία αρχίζοντας από τους οικονομικά ασθενέστερους  .
Αυτό για την Ελλάδα σημαίνει μια πρόσθετη ένεση ρευστότητας εκ των κάτω στην ελληνική κοινωνία ύψους περί τα 3 δις € ή 1,5% του ΑΕΠ πράγμα που θα αποτελούσε σοβαρή ανάσχεση στην ύφεση με πρώτη δόση καταβολής την 1η Ιουνίου 2012.
-Τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Οργανισμού Ιατροφαρμακευτικής Περίθαλψης που θα απορροφήσει όλους τους αντίστοιχους εθνικούς  κάτω από ενιαίους  ευρωπαϊκούς κανόνες λειτουργίας και διαχρονικής εξισορρόπησης των ελλειμμάτων των νεοεισερχόμενων.
Όλοι εμείς οι λαοί της Ευρώπης μπροστά στην Αναγέννηση του δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της Κεντροαριστεράς, με αφετηρία την αλλαγή στη Γαλλία με τον Ολάντ, με άμεση και καθοριστική συνέχεια την αναμενόμενη πτώση της Μέρκελ μπορούμε αρκεί να θέλουμε, θέλουμε αρκεί να ενωθούμε να αναδιατάξουμε την Ενωμένη Ευρώπη των Λαών και όχι των Τραπεζιτών.
Αν όχι τώρα  άραγε Πότε;

Αντώνης Γάκης

Οικονομολόγου-Διεθνολογου  Υ.Δρ Περιβάλλοντος Παντείου Πανεπιστημίου- 

Περιφερειακού Συμβούλου Αν.Αττικής