Πάνος Καλίδης: Τα σκαλιά της Ευελπίδων είναι πολύ της μόδας, τόσοι πολιτικοί τα ανεβαίνουν

 

Ο τραγουδιστής δηλώνει αντισταρ!Για την πρόσφατη σύλληψή του, την κατάθλιψη με την οποία παλεύει, την οικογένειά του, αλλά και τον Χρήστο Χολίδη μίλησε ο Πάνος Καλίδης
στην τελευταία του συνέντευξη.«Έχω επιλέξει διαφορετική πορεία από άλλους συναδέλφους μου. Δεν θέλω τη λάμψη που έχουν κάποιοι τραγουδιστές, γιατί πολύ απλά δεν μου ταιριάζει. Δεν νομίζω ότι παριστάνουν τις βεντέτες, όπως λέτε. Έτσι είναι ο χαρακτήρας τους. Είναι σταρ, κρατούν μια απόσταση από τον κόσμο. Δεν σημαίνει βέβαια ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος», παραδέχτηκε ο τραγουδιστής και συνέχισε: «Είμαι αντιστάρ. Δεν θέλω να ζω στη χλιδή. Μου αρέσει που και στην Αθήνα συνεχίζω να ζω όπως ακριβώς στο χωριό μου, στη Δράμα. Απλά, οικογενειακά».

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στην πρόσφατη σύλληψή του: «Δεν ήταν τόσο δύσκολη στιγμή, όπως ενδεχομένως φαντάζεστε. Έζησα κάτι που έχουν περάσει χιλιάδες άνθρωποι» και τόνισε ο Πάνος Καλίδης ότι:«Ήμουν απόλυτα ψύχραιμος. Ήμουν μαζί με δυο φίλους μου. Ήξερα τι θα αντιμετώπιζα, ποιες θα ήταν οι συνέπειες και γι’ αυτό δεν αντέδρασα καθόλου. Εξάλλου, τον τελευταίο καρό τα σκαλιά της Ευελπίδων είναι πολύ της μόδας, τόσοι πολιτικοί τα ανεβαίνουν».

Όσο για το αν υπήρξε κόντρα με τον Χρήστο Χολίδη, με τον οποίο συνεργάστηκε τη φετινή σεζόν , αλλά δεν συνέχισαν τις εμφανίσεις τους μαζί στη Θεσσαλονίκη είπε: «Έχω μια πολύ καλή σχέση με τον Χρήστο και δεν μπορώ να καταλάβω τι συμφέροντα εξυπηρετεί το συγκεκριμένο δημοσίευμα που κυκλοφόρησε. Τι να πω; Στην Ελλάδα όποιος θέλει παίρνει ένα χαρτί και ένα στυλό και γράφει ό,τι του αρέσει».

Τέλος, μίλησε στο περιοδικό «ΕΓΩ! Weekly» και για την οικογένειά του: «Πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να κάνω οικογένεια. Όσον αφορά τα τρία παιδιά, προέκυψαν και το χαίρομαι πολύ», ενώ για τη μάχη του με την κατάθλιψη ανέφερε: «Όταν σκέφτεσαι τη ματαιότητα των πραγμάτων και πόσο εφήμερα είναι όλα, παθαίνεις κάτι. Διαπιστώνω ότι εκτός από την οικογένεια και κάποιες στιγμές που ζεις με ανθρώπους που αγαπάς πολύ, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Η αποτυχία με τρελαίνει. Όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, δεν το βάζω στην άκρη, θέλω να το λύσω. Είμαι πολύ νοικοκύρης στη σκέψη. Βέβαια, όλοι οι άνθρωποι πέφτουν. Εγώ απλώς δεν έχω βρει ακόμη τον τρόπο να σηκώνομαι εύκολα».