Κώστας Σταμπολίτης - "Ο αθλητισμός σου μαθαίνει να παλεύεις για τους στόχους σου..."

Στην αξιοσημείωτη εμφάνιση και προσπάθεια όλων των αθλητών - τριών μας, αξιέπαινος ο Κώστας Σταμπολίτης που επέδειξε απαράμιλλο ζήλο και ολοκλήρωσε επιτυχώς όλα τα αγωνίσματα του επτάθλου, αν και είχε τραυματιστεί στο 6ο αγώνισμα. Αξιέπαινος, καθόσον με μία απλή προσπάθεια στο τελευταίο αγώνισμα του δρόμου των 1000μ, «εξασφάλιζε» την ιδιαίτερα τιμητική 3η θέση, ο

Κώστας όμως, με ομολογουμένως ιδιαίτερη προσπάθεια και «αγωνία» στο τελευταίο αγώνισμα, ολοκλήρωσε τον αγώνα του και κατετάγει 2ος. (www.ameinias.gr)

Δημοσιεύουμε την συνέντευξη που δόθηκε, μετά την κατάκτηση από τον Κώστα της 2ης θέσης στο έπταθλο, του πανελλήνιου πρωταθλήματος κλειστού στίβου 2014.

1. Πότε ξεκίνησες τον αθλητισμό;

Με τον αθλητισμό ξεκίνησα να ασχολούμαι από πολύ μικρή ηλικία περίπου 5-6 χρονών. Δοκίμασα διάφορα αθλήματα όπως ενόργανη γυμναστική, μπάσκετ, κολύμβηση αλλά περισσότερο και σοβαρότερα ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο και το στίβο. Το τελευταίο ήταν που με κέρδισε κιόλας. Ασχολούμαι με τον αθλητισμό σε κάθε του μορφή 18-19 χρόνια ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι αποκλειστικά με τον στίβο.

2. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς; Ποιοι οι λόγοι που πιστεύεις ότι σε οδήγησαν να ασχοληθείς με τον αθλητισμό;

Από μικρός ήμουν πολύ δραστήριο παιδί, μου άρεσε να παίζω συνέχεια με φίλους και ξαδέρφια. Άρχισα να αθλούμαι σε ομάδες περισσότερο για να διασκεδάζω και να κάνω φίλους και λιγότερο επειδή ήθελα να γίνω κορυφαίος αθλητής. Επίσης, ένιωθα ότι με τον αθλητισμό μπορούσα να ξεχωρίσω από τα υπόλοιπα παιδιά και να κάνω κάτι που άλλοι φίλοι μου δεν μπορούσαν.

3. Από τα αγωνίσματα του δεκάθλου (έπταθλου), ποιο είναι εκείνο το οποίο σου αρέσει περισσότερο;

Το αγαπημένο μου αγώνισμα με διαφορά είναι το άλμα εις ύψος και μετά θα έλεγα τα 400 μέτρα και ο ακοντισμός. Τα δύο τελευταία δεν περιλαμβάνονται στο έπταθλο αλλά μόνο στο δέκαθλο. Το άλμα εις ύψος κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου γιατί με αυτό ασχολήθηκα όταν ξεκίνησα το στίβο. Επίσης, θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο τεχνικά αγωνίσματα και από τα πιο όμορφα να παρακολουθήσει κανείς σε αγώνες στίβου.

4. Ποια ήταν η μεγαλύτερη λύπη (τι σε στεναχώρησε περισσότερο στην προσωπική αθλητική σου δράση) και ποια η μεγαλύτερη χαρά στην αθλητική σου καριέρα; (αντίστοιχα, τι σε χαροποίησε περισσότερο).

Η μεγαλύτερη λύπη στην αθλητική μου καριέρα ήταν ένας τραυματισμός το 2011 που ένα χρόνο δεν μου επέτρεψε να αγωνιστώ και με οδήγησε στην απόφαση να σταματήσω μέχρι και φέτος τον πρωταθλητισμό. Η μεγαλύτερη μου χαρά ήταν το 2008 που κατέκτησα την 3η θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων στο δέκαθλο. Ήταν μια ξεχωριστή επιτυχία καθώς ήταν το πρώτο μου ατομικό μετάλλιο σε αυτό το επίπεδο και το χάρηκα όσο τίποτα μέχρι τότε.

5. Τι περίμενες πριν το πρώτο σου μετάλλιο; (αναφορά στο αν περίμενες αυτή τη θετική αθλητική σου εξέλιξη…)

Αυτό που με απασχολούσε, πριν να έρθουν οι πρώτες επιτυχίες, ήταν να διασκεδάζω στις προπονήσεις και στους αγώνες, κατά κύριο λόγο, και έπειτα να γίνομαι κάθε φορά καλύτερος από την προηγούμενη. Περίμενα ότι με προπόνηση και υπομονή οι επιτυχίες αργά ή γρήγορα θα ερχόντουσαν. Πάντα ήμουν αισιόδοξος, υπομονετικός και πίστευα ότι μπορώ να πετύχω αρκετά καλά πράγματα.

6. Τι περίμενες πριν τον πρωτάθλημα αυτό; Τι σχεδιάζεις τώρα για το μέλλον; (ποια είναι τα αθλητικά σχέδια σου)

Πριν από αυτό το πρωτάθλημα περίμενα ένα μετάλλιο. Στο μυαλό μου είχα βέβαια το χρυσό αλλά ένας μυικός τραυματισμός ένα μήνα πριν τους αγώνες θεωρώ πως μου το στέρησε. Στόχος μου είναι το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών στον ανοιχτό στίβο το καλοκαίρι. Εκεί θέλω ένα μετάλλιο στο δέκαθλο ώστε να επιτύχω τη μεγαλύτερη εγχώρια νίκη και όλους τους στόχους που έθεσα στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου. Όσον αφορά την επόμενη αγωνιστική περίοδο, ελπίζω να με ευνοούν όλες οι συνθήκες ώστε να συνεχίσω να ασχολούμαι με αυτό που αγαπάω.

7. Έχεις στερηθεί πράγματα λόγω του αθλητισμού; (τα κυριότερα εφόσον υπάρχουν …) Σκέφθηκες ποτέ αν αξίζει αυτό κάνεις για όσα στερήθηκες ή θα στερηθείς; (αναφορά στο τι σου πρόσφερε ο αθλητισμός για όλα όσα στερήθηκες για χάρη του; τα κυριότερα εφόσον υπάρχουν …)

Η αλήθεια είναι πως με τον πρωταθλητισμό στερήθηκα αρκετά πράγματα που βλέπεις πως οι άλλοι δεν στερούνται. Αυτά είναι προσωπικές σχέσεις, εκδρομές, νυχτερινή διασκέδαση, καλοκαιρινά μπάνια, αθλητικές δραστηριότητες εκτός του αθλήματος. Με την ενασχόληση μου για πάνω από μία δεκαετία με τον πρωταθλητισμό έχω στερηθεί αρκετά από αυτά αλλά δεν θα αντάλλασσα ούτε ένα από αυτά για όσα μου έχει χαρίσει ο κλασσικός αθλητισμός. Ο αθλητισμός μου έχει προσφέρει φίλους, επιτυχίες, χαρές, σωματική υγεία και βελτίωση, πράγματα που δεν ανταλλάσσονται με ξενύχτια και διακοπές. Ο αθλητισμός σου μαθαίνει να παλεύεις για τους στόχους σου παρά τις αντιξοότητες, να συνεργάζεσαι, να έχεις υπομονή και σεβασμό προς τους άλλους. Αυτά είναι πράγματα που σε συντροφεύουν και σε βοηθάνε και στο στίβο της ζωής.

8. Τι πιστεύεις ότι προσφέρει ο αθλητισμός (το άθλημα) στον άνθρωπο; (αναφορά εάν κρίνεις σκόπιμο στην διαφορά της γυμναστικής – διατήρησης μιας φυσικής κατάστασης)

Ο αθλητισμός προσφέρει στον καθένα καλή σωματική και ψυχική υγεία. Επίσης πολλές επιτυχίες και μεγάλες χαρές στο επίπεδο του πρωταθλητισμού. Στο επίπεδο της φυσικής κατάστασης, θεωρώ πως είναι απαραίτητο στοιχείο για τον κάθε άνθρωπο καθώς όλοι γνωρίζουμε το πασίγνωστο ρητό των αρχαίων Ελλήνων. Πολλοί ισχυρίζονται πως ο αθλητισμός αυτού του επιπέδου είναι προτιμότερος από τον πρωταθλητισμό καθώς δεν περιλαμβάνει τραυματισμούς, αποτυχίες και απογοητεύσεις κάτι που έχει μια αληθινή βάση. Από εκεί και πέρα ο καθένας κάνει την επιλογή του και με αυτή συνεχίζει. Το μόνο σίγουρο θεωρώ πως ο αθλητισμός σε κάθε μορφή του πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής ενός ολοκληρωμένου ανθρώπου.

9. Τι σε κάνει πιο δυνατό αθλητή, το μυαλό ή το σώμα; Ποια η γνώμη σου για τα αναβολικά;

Το σώμα είναι το ’’όπλο’’ μας στην προπόνηση και στον αγώνα και η βελτίωσή του είναι το πρώτο στοιχείο που απασχολεί τον προπονητή και τον αθλητή. Ωστόσο, χωρίς το μυαλό δεν μπορείς να επιτύχεις ούτε τη βελτίωση στην προπόνηση ούτε την μεγάλη επίδοση στον αγώνα. Κι αυτό γιατί το μυαλό μας καθοδηγεί και υπαγορεύει στο σώμα να ξεπεράσει την κόπωση, να συνεχίσει και τελικά να νικήσει και να βελτιωθεί. Τα αναβολικά είναι πλέον η μάστιγα του αθλητισμού στην σύγχρονη εποχή. Στο βωμό της νίκης και της προβολής γίνεται υπέρμετρη χρήση τους και παρατηρούμε υπεράνθρωπες επιδόσεις. Ωστόσο, θεωρώ πως είναι αθέμιτος ανταγωνισμός εκτός των όσων πρεσβεύει ο αθλητισμός και καταστρέφουν την υγεία. Γνώμη μου είναι ο καθένας να προσπαθεί να φτάσει τα όρια του με αυτά που έχει και όταν το καταφέρει να μην προσπαθεί με τα αναβολικά να ξεπεράσει τον ίδιο τον άνθρωπο.

10. Έχεις κάποια συμβουλή που θέλεις να δώσεις στους νέους αθλητές του συλλόγου μας; (π.χ. να αγαπούν …να δουλεύουν με όρεξη…)

Ο καθένας πρέπει να αγαπάει αυτό που κάνει και να του αρέσει αλλιώς δεν θα επιτύχει σ αυτό, αυτός είναι ο κανόνας μου για όλη τη ζωή άλλωστε. Επίσης υπομονή και επιμονή στην προπόνηση, υπακοή και σεβασμός στον προπονητή και κατανόηση του ότι όλα όσα γίνονται στην προπόνηση είναι για το καλό του αθλητή και για την επιτυχία αυτού και όχι του προπονητή ή του συλλόγου.

11. Ποιοι σε στηρίζουν και σε βοηθούν όλα αυτά τα χρόνια; (εάν κάνεις αναφορά σε γονείς: να αναφερθείς και στο πως επηρέασαν ή/και επηρεάζουν οι γονείς σου την πορεία και την εξέλιξη σου στον αθλητισμό;)

Από την στιγμή που ξεκίνησα το στίβο έχω τον ίδιο προπονητή, τον Σίμο Μπαρδή, τον οποίο δεν μπορώ να εκφράσω το πόσο τον ευχαριστώ. Χωρίς αυτόν μάλλον δεν θα είχα συνεχίσει το στίβο στα πρώτα μου βήματα. Τα χρόνια του πραγματικού αθλητισμού και των επιτυχιών που ανήκω σ αυτό τον σύλλογο απολαμβάνω την αμέριστη στήριξη και βοήθεια από τον αρχιπροπονητή Δημήτρη Δαμασκηνό καθώς και από την διοίκηση του συλλόγου μου, της ΑΕ Μεσογείων Αμεινίας ο Παλληνεύς. Τέλος, οι γονείς μου πάντα με υποστήριζαν σε ό,τι έκανα και φυσικά στον αθλητισμό. Από τα χρήματα για αθλητικά ρούχα, διατροφή, μετακίνηση μέχρι να μεγαλώσω και να τα φροντίζω μόνος μου έως ψυχολογική στήριξη πριν από αγώνες και παρηγοριά όταν αυτοί δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να επανέλθω μετά από τρεις τραυματισμούς τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

12. Έχεις κάποια συμβουλή που θέλεις να δώσεις στους γονείς των νέων και των «πιτσιρικάδων» για την ενασχόληση των παιδιών τους, με τον αθλητισμό; (π.χ. να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους …να στηρίζουν τις προσπάθειες τους, ...)

Οι γονείς πρέπει να στηρίζουν τα παιδιά στις αποφάσεις τους πάντα και να βοηθάνε τα παιδιά τους να αθλούνται γιατί χωρίς αυτούς δεν υπάρχει προπόνηση, δεν υπάρχει αγώνας, δεν υπάρχει αθλητισμός. Να τα ενθαρρύνουν να αποδώσουν και να βοηθάνε να ξεπεράσουν μια αποτυχία που σε μικρή ηλικία φαίνεται αξεπέραστο βουνό. Τέλος, να έχουν καλή συνεργασία και επικοινωνία με τον προπονητή ώστε να ξεπερνούνται εύκολα και γρήγορα τα όποια προβλήματα του παιδιού και να μην το αποθαρρύνουν.