Τι γράφει για τις δολοφονίες τούρκων αξιωματούχων.Ο θάνατος του Θάνου Αξαρλιάν τον Ιούλιο του 1992 είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο δηλώνει μετανιωμένος ο «Λουκάς» της «17 Νοέμβρη» Μόνο ο θάνατος του Θάνου Αξαρλιάν στις 14 Ιουλίου 1992 στην επίθεση με ρουκέτα κατά του τότε υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Παλαιοκρασσά, είναι η μοναδική ενέργεια της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» για την οποία δηλώνει ότι ήταν λάθος ο Δημήτρης Κουφοντίνας στο βιβλίο του «Γεννήθηκα 17Ν» από τις εκδόσεις Λιβάνη.
«Ήταν τραγικό λάθος θάνατος του Θάνου Αξαρλιάν, ήταν το μοναδικό τέτοιο λάθος της 17Ν» αναφέρει στο κείμενο που έγραψε μέσα στο κελί των φυλακών Κορυδαλλού όπου κρατείται ο «Λουκάς» της «17Ν».
Προσθέτει, δε, ότι ο ίδιος ήταν παρών στον Πειραιά όταν τραυματίστηκε ο Σάββας Ξηρός, στην ενέργεια που αποτέλεσε την αρχή του τέλους για την εξάρθρωση της οργάνωσης.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας αναφέρεται και στα χτυπήματα της οργάνωσης κατά τούρκων αξιωματούχων στην Ελλάδα διευκρινίζοντας ότι δεν είχαν κανένα «εθνικιστικό» περιεχόμενο καθώς, όπως γράφει, «η 17Ν δεν χτύπησε οποιονδήποτε Τούρκο, χτύπησε τον επεκτατικό τουρκικό καπιταλισµό, του οποίου θύµα αποτελεί και ο ίδιος ο τουρκικός λαός.»
Στο βιβλίο του, τονίζει ότι «δίχως να απαρνηθεί την προσωπική του ιστορία», προβαίνει σε απολογισμό της πορείας του, μετά από «σαράντα χρόνια στο κίνημα (τέσσερα στο μαζικό, τέσσερα στο πολύμορφο, είκοσι στη 17 Ν, δώδεκα πολιτικός κρατούμενος)» και, μαζί, «μια συμβολή στην ιστορία του μεταπολιτευτικού κινήματος της ένοπλης κριτικής».
«Ήταν τραγικό λάθος θάνατος του Θάνου Αξαρλιάν, ήταν το μοναδικό τέτοιο λάθος της 17Ν» αναφέρει στο κείμενο που έγραψε μέσα στο κελί των φυλακών Κορυδαλλού όπου κρατείται ο «Λουκάς» της «17Ν».
Προσθέτει, δε, ότι ο ίδιος ήταν παρών στον Πειραιά όταν τραυματίστηκε ο Σάββας Ξηρός, στην ενέργεια που αποτέλεσε την αρχή του τέλους για την εξάρθρωση της οργάνωσης.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας αναφέρεται και στα χτυπήματα της οργάνωσης κατά τούρκων αξιωματούχων στην Ελλάδα διευκρινίζοντας ότι δεν είχαν κανένα «εθνικιστικό» περιεχόμενο καθώς, όπως γράφει, «η 17Ν δεν χτύπησε οποιονδήποτε Τούρκο, χτύπησε τον επεκτατικό τουρκικό καπιταλισµό, του οποίου θύµα αποτελεί και ο ίδιος ο τουρκικός λαός.»
Στο βιβλίο του, τονίζει ότι «δίχως να απαρνηθεί την προσωπική του ιστορία», προβαίνει σε απολογισμό της πορείας του, μετά από «σαράντα χρόνια στο κίνημα (τέσσερα στο μαζικό, τέσσερα στο πολύμορφο, είκοσι στη 17 Ν, δώδεκα πολιτικός κρατούμενος)» και, μαζί, «μια συμβολή στην ιστορία του μεταπολιτευτικού κινήματος της ένοπλης κριτικής».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου