Flashback
Tην πρώτη φορά που βρέθηκε στον τηλεοπτικό αέρα εργαζόταν σε μεγάλη εταιρεία επικοινωνίας. Ήταν 1999, όταν ένας φίλος που δούλευε στην παραγωγή του πρωινού του Mega, γνωρίζοντας πως έχει σπουδάσει ψυχολογία (Κοινωνική Ψυχολογία και Ψυχολογία των Μέσων), της είχε ζητήσει να αντικαταστήσει μια ξαφνική ακύρωση της ψυχολόγου που ήταν καλεσμένη στην εκπομπή. Έτσι, η Κατερίνα (καστανή και με κοντά μαλλιά τότε) ζήτησε άδεια από τη δουλειά της κι έκανε την πρώτη τηλεοπτική της εμφάνιση. Μάλιστα, πήγε τόσο καλά, που την κάλεσαν και την επόμενη εβδομάδα – και τη μεθεπόμενη. Μέχρι που εκείνη αποφάσισε πως δεν είναι δυνατό να λείπει κάθε εβδομάδα από τη δουλειά και το σταμάτησε. «Τότε παρουσίαζαν το πρωινό ο Γιώργος Πολυχρονίου και η Πόπη Χατζηδημητρίου. Κάποιοι, μάλιστα, ανακάλυψαν και τα βιντεάκια από εκείνες τις εμφανίσεις» λέει γελώντας. «Χαριτωμένο ήταν, αλλά μέχρι εκεί».
Career woman
Η αλήθεια είναι πως στην οικογένεια που μεγάλωσε η Κατερίνα όλο αυτό το κομμάτι που έχει να κάνει με το θέαμα και την ψυχαγωγία θεωρούνταν πολύ επιφανειακό. «Όταν στα 30 κάτι μου ανακοίνωσα στους δικούς μου πως φεύγω από την πολυεθνική όπου ήμουν (σ.σ. Vodafone) και όπου είχα τη διεύθυνση επικοινωνίας για να πάω σε ένα κανάλι, ο μπαμπάς μου έβαλε όλους του τους φίλους, που ήξερε πως μπορούσαν να με επηρεάσουν, να με πάρουν τηλέφωνο και να μου πουν ότι δεν έπρεπε να το κάνω. Στο περιβάλλον μας υπήρχε η πεποίθηση πως τα Μέσα είναι “ψεύτικα”. Αυτό ακούγεται πολύ άσχημο, αλλά είναι αυτό το μεγάλωμα που σου περνά πως ο ναρκισσισμός και η αυταρέσκεια σε οποιαδήποτε μορφή είναι κάτι πολύ κακό». Ακόμα και τώρα αισθάνεται ενοχικά αν κάποιος της πει «τι ωραία που είσαι σήμερα!». «Θεωρώ πως είναι απόλυτα διαχωρισμένη η εικόνα με την ικανότητα και πρέπει να εξαίρουμε την ικανότητα και όχι την εικόνα, γιατί το αντίθετο νιώθω πως με κάνει λιγότερο ικανή και αξιόλογη» εξηγεί.
To sexy φόρεμα και τα σχόλια στο twitter
Πρόσφατα, όμως, τόλμησε μια πιο σέξι εμφάνιση, με ένα μάξι φόρεμα της Σήλιας Κριθαριώτη με αποκαλυπτικό μπούστο, που συζητήθηκε πολύ. «Σέξι δεν σημαίνει πρόστυχο. Είναι λίγο περίεργος ο διττός ρόλος, αλλά δεν αντέχω το κομμάτι που λέει πως αν είσαι στέλεχος φοράς το ταγέρ, χτενίζεσαι κάπως και μιλάς κάπως. Ίσως πριν από χρόνια να μην το τολμούσα. Τώρα θεωρώ πως δεν έχω να αποδείξω κάτι για την ηθική, τη σοβαρότητα, το μυαλό και τις ικανότητές μου κι αυτό δεν έχει να κάνει με το τι θα φορέσω. Προφανώς δεν θα εμφανίζομαι κάθε φορά με ένα ημίγυμνο, γιατί δεν μου λέει κάτι. Αλλά εκείνη την ώρα το φόρεσα, μου έκανε κέφι, αποφάσισα πως δεν είναι πρόστυχο. Ίσως ο λόγος που δεν θα το ξαναέκανα να είναι πως έγινε πολύς θόρυβος γύρω από κάτι ανούσιο».
Οι διατροφικές διαταραχές
Όσο περίεργο κι αν μπορεί να φαίνεται, μιλώντας με την Κατερίνα, ανακαλύπτεις πως η ίδια ποτέ δεν έβλεπε στον καθρέφτη αυτό που βλέπουν οι άλλοι σε εκείνη. «Υπήρχαν περίοδοι που όταν έμπαινα στο μπάνιο έκλεινα το φως. Δεν είχα και δεν έχω καθόλου καλή σχέση με την εικόνα μου. Ποτέ δεν ήμουν ευχαριστημένη με αυτή και γι’ αυτό έπαθα ανορεξίες και βουλιμίες. Ξεκίνησε από μικρή, γιατί ήμουν πολύ ψηλότερη, άρα διαφορετική από τα υπόλοιπα παιδάκια. Και στην εφηβεία ένιωθα ακόμα πιο άβολα. Η μαμά μου είχε και ένα θέμα, το οποίο το δουλέψαμε μαζί αργότερα. Στην εφηβεία της πήρε πάρα πολλά κιλά και θεωρούσε πως αυτό που έκανε εκείνη δυστυχισμένη δεν έπρεπε να συμβεί και σε μένα. Χωρίς να μου έχει πει κάτι υπερβολικό, παρά μόνο να προσέχω τι τρώω, αυτό σε εμένα μεταφράστηκε πιο έντονα και βρέθηκα με βουλιμίες, με εμετούς, να κρύβω τρόφιμα και να τα πετάω» διηγείται. «Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, δεν ήταν πολύ αποδεκτό πως υπάρχουν οι διατροφικές διαταραχές. Έτσι, οι δικοί μου μου έλεγαν “Γιατί δεν το σταματάς; Είσαι πρώτη μαθήτρια, τόσο καλή σε τόσα πράγματα, αυτό δεν έχεις θέληση να ελέγξεις;”. Τελικά, μαζί με τη μαμά μου, στα 17-18, είδα έναν άνθρωπο που με βοήθησε πολύ, με ζόρισε πολύ, μίλησε και με τη μαμά μου και μετά από κάποια χρόνια με έβγαλε τελείως από αυτή τη λογική, η οποία όμως επανέρχεται όταν ζορίζομαι και είμαι πιεσμένη, αλλά με διαφορετικούς όρους και εύρος».
Χ Factor VS YFSF
Μπορεί τα τελευταία οκτώ χρόνια να είναι διευθύντρια επικοινωνίας του Ομίλου ANT1, αλλά ο περισσότερος κόσμος τη γνωρίζει μέσα από την κριτική επιτροπή του YFSF. Ένας δεύτερος ρόλος, σε ένα παράλληλο για εκείνη σύμπαν, που ξεκίνησε με τη συμμετοχή της στην κριτική επιτροπή του X Factor. «Όταν μου είπαν τότε “θα πας να κάνεις δοκιμαστικό”, στην αρχή μού φάνηκε αστείο. Αλλά επειδή είμαι πολύ ανταγωνιστικός άνθρωπος, κυρίως με τον εαυτό μου, γιατί έχω θέμα να υπάρχει κάτι το οποίο να μην μπορώ να κάνω, όταν τελείωσα από το δοκιμαστικό, λέω “φαντάσου τώρα να μην ήταν καλό!”. Πιο πολύ με ενδιέφερε να πουν “α, τι καλό που ήταν!” παρά να πάρω μια θέση στην επιτροπή» λέει και παραδέχεται πως ένας από τους βασικούς λόγους που είπε τελικά το «ναι» ήταν επειδή θεωρούσε πως θα άρεσε στη μαμά της. «Τότε είχε μόλις αρρωστήσει και περνούσε περισσότερο χρόνο στο σπίτι και πράγματι το έκανε κέφι. Ενώ, τρία χρόνια μετά, όταν μου είπε ο Γιάννης Λάτσιος για το YFSF, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν “τώρα δεν υπάρχει λόγος, δεν υπάρχει πια η μαμά μου να το δει”. Αυτό στο μυαλό μου ήταν τόσο έντονο σε όλη τη διάρκεια του πρώτου κύκλου, που ήμουν πολύ τεντωμένη και δεν περνούσα καλά. Φέτος, που είμαι πιο ήρεμη, το διασκεδάζω πραγματικά» λέει. Αν όμως τη ρωτήσεις πού πέρασε καλύτερα, η απάντηση έρχεται χωρίς δεύτερη σκέψη. «Στο X Factor. Ήταν πάρα πολύς ο καιρός, ήταν συνεχόμενο, ήταν πολλά τα ταξίδια και πολλές οι ώρες. Ήθελες δεν ήθελες, κάποια στιγμή δενόσουν». Άλλωστε, η έλλειψη «δεσίματος» στην κριτική επιτροπή του YFSF είναι κάτι που η ίδια πιστεύει πως βγαίνει στο κοινό. «Υπάρχουν φορές που φαίνεται πόσο διαφορετικοί χαρακτήρες είμαστε. Συχνά μιλάμε και είναι σαν το μισό τραπέζι να είναι αλλού από το άλλο μισό. Δεν συμβαίνει πάντα, αλλά ίσως θα έπρεπε να περνάμε περισσότερο χρόνο οι τέσσερίς μας».
Όταν πρωτοβγήκε στο X Factor, όλοι εντυπωσιάστηκαν με το πόσο καλή είναι on air. Την έκανε ποτέ αυτό να σκεφτεί μήπως ακολούθησε λάθος δρόμο; «Μπορεί κάποιες στιγμές τότε να είπα “βρε, λες;”, αλλά μου πέρασε αμέσως. Προσδιορίζομαι πολύ μέσα από τη δουλειά μου. Δεν θα μπορούσα να επαναπροσδιοριστώ, και μάλιστα σε έναν τόσο ανταγωνιστικό χώρο. Πολλές φορές με ρωτούν αν θα ήθελα να παρουσιάζω δική μου εκπομπή. Όχι. Μετά λέω ίσως μια βραδινή εκπομπή συζήτησης, αλλά τελικά λέω και πάλι όχι. Είναι ωραίο να είναι χόμπι. Να ξεκινά και να τελειώνει σε λίγες ώρες και να επιστρέφω στη δουλειά μου».
Αυτά τα οκτώ χρόνια στον ΑΝΤ1 είχε κάποια πραγματικά δελεαστική πρόταση για να αλλάξει δουλειά; «Είχα. Μάλιστα δύο. Όμως αυτό που κάνω εδώ έχει μια ιδιαιτερότητα. Δεν μιλάμε για το κανάλι ΑΝΤ1, αλλά για έναν όμιλο με διαφορετικές εταιρείες, από digital media μέχρι eshop και εταιρείες του εξωτερικού. Επειδή όλοι μας σε κάποια δουλειά σκεφτόμαστε το επόμενο βήμα, ξέρω πως αν φύγω κάποτε από εδώ, θα πάω σε μια άλλη βιομηχανία, όχι σε άλλο Μέσο. Αλλά αυτή την εναλλαγή που ζω εγώ στη μέρα μου δεν θα τη βρω πουθενά».
Η απώλεια
Όσο κοινωνική φαίνεται η Κατερίνα τόσο μοναχική είναι στην ουσία της, έχοντας κοντά της ελάχιστους ανθρώπους. «Με τη μαμά μου ήμασταν σχεδόν αρρωστημένα δεμένες, σε σημείο που ένιωθα πως δεν χρειάζομαι κανέναν άλλο γύρω μου. Είχα πάντα στενή σχέση με συνεργάτες στη δουλειά, γιατί θεωρώ πως, αν δεν έχω στενή σχέση με την ομάδα μου, δεν μπορούμε να δουλέψουμε σωστά.Ήμουν πολύ κοντά στους γονείς μου κι από εκεί και πέρα έχω γνωστούς. Όσο περνούσαν τα χρόνια, αφαίρεσα ασυναίσθητα από το άμεσο περιβάλλον και τους στενούς φίλους, γιατί θεώρησα πως δεν τους χρειάζομαι» παραδέχεται. Έτσι, όταν η μητέρα της έφυγε, πριν από έναν περίπου χρόνο, αυτό ήταν μια μεγάλη αποσταθεροποίηση στη ζωή της, την οποία για καιρό αρνούνταν να αντιμετωπίσει. «Επειδή η μαμά μου υπέφερε πολύ τον τελευταίο καιρό, οι πρώτοι δύο μήνες μετά το θάνατό της μπορεί να ήταν και ανακουφιστικοί. Μετά, όμως, αρνήθηκα να το αντιμετωπίσω. Μόλις τώρα έχω αρχίσει να τη βλέπω στον ύπνο μου. Δεν την είχα δει μέχρι πρόσφατα, μάλιστα αναρωτιόμουν: “Eγώ είμαι λιγότερο ικανή από άλλους ανθρώπους που βλέπουν εκείνους που έχασαν; Εμένα με αγαπούσε λιγότερο και δεν έρχεται στον ύπνο μου;”. Τώρα νιώθω πως έχω αρχίσει να το αντιμετωπίζω» λέει.
Το πρότυπο
Η πολύ τρυφερή σχέση των γονιών της, πέρα από μια ευτυχισμένη ατμόσφαιρα στην οικογένεια, δημιούργησε και ένα πρότυπο για την Κατερίνα που ανέβασε τον πήχη ψηλά. «Ήταν ερωτευμένοι, έκαναν εκπλήξεις ο ένας στον άλλο, περνούσαν πολύ χρόνο μαζί. Ήταν ο ένας αφημένος στον άλλον τόσο, που ακόμα κι εγώ κάποιες φορές ζήλευα το δέσιμό τους. Αυτό δεν το έχω βρει μέχρι σήμερα, δεν έχω αισθανθεί πως σε έναν άνθρωπο μπορώ να αφεθώ. Και θέλω να μου συμβεί. Αντίθετα, έχω γνωρίσει άντρες για τους οποίους όλοι με συμβουλεύουν πως θα πρέπει να είμαι πιο προσεκτική και μετρημένη, να μην εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Αλλά αν δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου με κάποιον, προτιμώ να είμαι μόνη».
Ο γάμος και η μητρότητα
Δεδομένου πως η δουλειά της είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής της, αναρωτιέμαι αν έχει υπάρξει ποτέ με κάποιον από τη δουλειά. «Όχι. Στις πολυεθνικές που δούλευα αυτό απαγορευόταν επισήμως. Έτσι, θεωρούσα πως αυτό ισχύει σε όλες τις δουλειές. Από την άλλη, δεν θα μπορούσα να είμαι με κάποιον με τον οποίο να υπάρχει σχέση εξάρτησης. Είτε να είναι υφιστάμενος, είτε το αφεντικό μου. Εκεί απλά θα παραιτούμουν, δεν θα έπειθα ούτε εμένα πως δεν το εκμεταλλεύομαι. Θεωρώ επίσης πως οι άνθρωποι σε μια σχέση καλό είναι να έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και διαφορετικές δουλειές. Το κοντινότερο επαγγελματικά που είχα φτάσει ήταν στον προηγούμενο μακρύ δεσμό μου, έναν άνθρωπο που όταν τον γνώρισα δούλευε σε μια διαφημιστική, με την οποία τότε συνεργαζόμουν σε κάποιο πρότζεκτ. Αλλά τους πρώτους έξι-οκτώ μήνες κρυβόμασταν για να μην το μάθουν στη δουλειά και σκεφτούν πως μπορεί να υπήρχε το όποιο συμφέρον. Τελικά θεωρώ ότι είναι χαζό όλο αυτό».
Υπήρξε κάποια στιγμή που να έφτασε πολύ κοντά στο γάμο; «Ούτε στο γάμο ούτε στον αρραβώνα. Ούτε μου έχουν κάνει ποτέ πρόταση γάμου. Επέλεγα ανθρώπους που εξ ορισμού έθεταν στο τραπέζι πως δεν τους ενδιαφέρει ο γάμος, από την ενοχή και την εμμονή μου να μη νομίζουν πως θέλω να τους παντρευτώ ή να τους παγιδεύσω. Αν μάλιστα με ρωτούσαν σχετικά, έλεγα “ούτε που να σκεφτώ το γάμο”. Πάντα είχα αυτό το “μη νομίζουν πως εγώ...”. Τελικά το πρόβλημα είναι δικό μου. Ήθελα να νιώθω πως δεν ζητάω τίποτα από κανέναν και στέκομαι μόνο στις δικές μου δυνάμεις. Τώρα πια, αν συμβούλευα μια νέα κοπέλα, θα της έλεγα πως αυτό είναι λάθος. Το να δίνεις λίγο χώρο σε κάποιον να σε φροντίσει είναι απαραίτητο» .
Μου διηγείται γελώντας μια ιστορία με έναν πρώην δεσμό που της είχε ζητήσει να διακοσμήσουν μαζί το σπίτι του. «Αφού πέρασε ένα εξάμηνο κι έκανα πως δεν άκουγα, κάποια στιγμή μού ζήτησε να φέρω λάμπες για το υπνοδωμάτιο. Μου είχε μπει στο μυαλό λοιπόν πως αυτό ήταν ένα τρικ και ήθελε να δει αν εγώ ήθελα να ζήσω εκεί. Δεν τις πήγα ποτέ» λέει η Κατερίνα, που πάντα ήθελε να έχει το δικό της σπίτι και δεν αποφάσισε να συζήσει ποτέ.
Όσο για τη σκέψη της μητρότητας, είναι κάτι που εμφανίστηκε για πρώτη φορά όταν αρρώστησε σοβαρά η μαμά της και ήρθε ξανά σαν σκέψη πρόσφατα, μετά την απώλειά της. «Είναι λίγο αυτή η συνειδητοποίηση πως πια δεν είσαι το παιδί στην οικογένεια και, ειδικά μην έχοντας αδέλφια, κινδυνεύεις να μείνεις τελείως μόνος. Το να κάνω ένα παιδί είναι κάτι που τώρα μου έρχεται στο μυαλό – και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το προλάβω. Ήθελα θεωρητικά να το κάνω νωρίτερα, να προλάβει να το δει η μαμά μου, αν και οι γονείς μου ποτέ δεν με πίεσαν για αυτό. Τη μαμά μου, πάνω απ’ όλα, την ενδιέφερε να είμαι καλά. Θα αποδεχόταν ακόμα κι ένα δεσμό με κάποιον, ο οποίος μπορεί να μην είχε χαρακτηριστικά αποδεκτά για εκείνη, αν με έβλεπε να περνώ όμορφα. Στην τελευταία μου σχέση, αντίθετα, όπου είδε πως ζοριζόμουν από κάποιες συμπεριφορές, θυμάμαι πως μου είπε “προτιμώ χίλιες φορές να ζήσεις μόνη σου από το να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου”».
Λίγο πριν μπει στο επόμενο μίτινγκ της, αναρωτιέμαι πώς θα ένιωθε αν η επόμενη σχέση της έβγαινε στη δημοσιότητα μέσα από ένα παπαρατσικό θέμα. «Θα σου έλεγα πως δεν θα με πείραζε. Όμως είναι εύκολο να το λες εκ του ασφαλούς και, στο τέλος της ημέρας, νομίζω πως θα με ενοχλούσε, γιατί σε αυτό εμπλέκεται και κάποιος άλλος. Δεν θα ήθελα ποτέ κάποιος να πιστέψει πως έβγαλα μια σχέση στη δημοσιότητα για να τη νομιμοποιήσω. Από την άλλη, όμως, ελπίζω να είμαι τόσο πολύ ερωτευμένη, που να μη με νοιάζει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου