ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΩΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΟΕΙΔΩΝ - ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΞΗΡΑΣΙΑ

Εικόνα 2η

Δεν είναι και λίγες φορές που βλέπουμε αρκετά κυπαρισσοειδή να καταστρέφονται χωρίς να γνωρίζουμε

το αίτιο. Η τελική μορφή του φυτού είναι ακριβώς σαν να έχει ξεραθεί από έλλειψη νερού, μόνο που η αιτία δεν είναι αυτή.

Εικόνα 1η

Ο καρκίνος των κυπαρισσοειδών οφείλεται στον μύκητα Seiridium cardinale και έχει εξαπλωθεί σε όλες τις χώρες της Εύκρατης ζώνης. Ήδη έχει καταστεί καταστροφικός στην Ιταλία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ισραήλ και Ελλάδα.

Συμπτώματα. Η ασθένεια προσβάλλει δέντρα όλων των ηλικιών. Στην αρχή παρατηρούμε μικρά κλαδιά που σιγά-σιγά μαραίνονται (εικόνα 2η. Αν προσέξουμε καλύτερα, παρατηρούμε μια καφετί κηλίδα και σχίσιμο στον φλοιό από όπου εκρέουν σταγόνες ρετσινιού. Προσοχή! Οι σταγόνες ρετσινιού χωρίς άλλα συμπτώματα, είναι φυσιολογικό για όλα τα κωνοφόρα. Η κηλίδα παρουσιάζεται συνήθως στην βάση του κλαδίσκου ή του κλαδιού ή του κορμού και το μυκήλιο μπαίνει στο φυτό όχι μόνο από τα στομάτια αλλά και τις πληγές από παγετούς, από διάφορα έντομα κτλ. Τοπικά στα σημεία που παρατηρείται το σχίσιμο του φλοιού , προκαλείται μία υπερτροφία και ένα μακρουλό καρκίνωμα ενω παρουσιάζεται και έκκριση ρετσινιού (εικόνα 1η ). Με έναν μεγεθυντικό φακό, μπορούμε να παρατηρήσουμε μαύρα στίγματα. Ωστόσο η μικροσκοπική εξέταση κρίνεται αναγκαία διότι τα μαύρα στίγματα αποτελούν καρποφορίες και άλλου μύκητα, η αντιμετώπιση του οποίου είναι διαφορετική από ότι με τον καρκίνο. Με την πάροδο του χρόνου, το μακρουλό αυτό καρκίνωμα αναπτύσσεται και περικλείει το κλαδί ή βλαστό ενώ δημιουργεί παραμορφώσεις και τελικά προκαλείται νέκρωση του υπερκείμενου τμήματος του δέντρου όπως και πτώση των βελόνων. Παρατηρούμε ότι η νέκρωση των νεαρών δέντρων επέρχεται σε ένα ή λίγα χρόνια ενώ των μεγάλων δέντρων ύστερα από περισσότερα χρόνια.

Διάδοση της ασθένειας.

Σημαντικά στην διάδοση της ασθένειας συμβάλλει τόσο η βροχή, ο αέρας, αλλά και η φύτευση των ασθενών δενδρυλλίων.

Καταπολέμηση.

Για την καταπολέμηση συστήνεται να:

• Κόβονται και να καίγονται τόσο τα ασθενή δέντρα αλλά ακόμα και τα τμήματα των δέντρων που έχουν προσβληθεί από τον μύκητα. Έτσι ελαττώνουμε τον αριθμό του παθογόνου.

• Να γίνεται ψεκασμός με συνδυασμό φαρμάκων όπως είναι πχ το thiophanate methyl σε συνδυασμό με κάποιον οξυχλωριούχο χαλκό. Ο ψεκασμός θα πρέπει να επαναληφθεί μετά από δύο εβδομάδες ενώ´ίσως χρειαστούν μέχρι και πέντε ψεκασμοί. Η ιδανικότερη εποχή εφαρμογής του ψεκασμού είναι κυρίως κατά το φθινόπωρο όπου αυξάνει η υγρασία και αρχίζουν οι βροχές.

• Συνίσταται η καλλιέργεια του κυπαρισσιού να γίνεται σε φωτεινά μέρη . Στην περίπτωση προσβολής κλαδιών επιβάλλεται η κοπή τους κάτω από το σημείο προσβολής και η απολύμανση της πληγής με βορδιγάλειο πολτό.

• Απαραίτητη κρίνεται η καλή κατάσταση των δέντρων. Αυτό συνεπάγεται καλό πότισμα ειδικότερα κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, επαρκής λίπανση και σωστή αντιμετώπιση των διάφορων εχθρών των κυπαρισσοειδών όπως είναι διάφοροι σκολύτες, τετράνυχοι, ψώρες κτλ. Συστήνεται δε να μην γίνεται διαβροχή του κυπαρισσιού σε όλο το μήκος του διότι αυτό ευνοεί τόσο την διάδοση της ασθένειας όσο και την επιδείνωση αυτής.

Γραμματέα Αναστασία

Γεωπόνος ΓΠΑ

anastagra@yahoo.gr