Δεν βγαίνει! Σε εποχές κρίσης, ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων κ.Χάρης Θεοχάρης ομολογεί το αυτονόητο –και ας λοιδωρούν οι περισσότεροι: «ούτε ο ίδιος δεν έχει να πληρώσει». Το ξέρει ασφαλώς και ο Γιάννης Στουρνάρας: «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Για αυτό βάζουν όλους να πληρώνουν τουλάχιστον από λίγα, για να μειωθεί το βάρος σε αυτούς που πλήρωναν και πριν αλλά πολλοί πια δεν έχουν για να δώσουν στο Κράτος.
Τι σκοπό έχει λοιπόν πραγματικά η κυβέρνηση; Να βρεθούν λεφτά; Αποκλείεται, γιατί το μέτρο αντίκειται στη λογική της εισπραξιμότητος. Οι φόροι από τα ακίνητα είναι «φούσκα». Θα αποτύχουν όπως απέτυχαν τόσα και τόσα εισπρακτικά μέτρα ως τώρα. Το αποδεικνύουν τα στοιχεία έρευνας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που αποκάλυψε το ΘΕΜΑ: 10,65 δισ. ευρώ φόροι «τελεσιδίκησαν» (όχι απλώς «βεβαιώθηκαν» δηλαδή) το 2011. Και εισπράχτηκαν μόλις 95 εκατ. ευρώ!
Τι θα απέδιδε άραγε το «χαράτσι» στα ακίνητα, αν πληρωνόταν και αυτό στην εφορία, χωρίς την συνείσπραξη με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ; Τι δείχνει η «μανία» του υπουργείου Οικονομικών να συνεχίσει να συνεισπράττεται; Πως ό,τι «βεβαιώνεται» σαν φόρος, δεν μπορεί να εισπραχθεί πια.
Ο Γιάννης Στουρνάρας τα δοκιμάζει όλα. Αλλά δεν φταίνε πάντα οι λάθος «πολλαπλασιαστές», με του οποίους υπολογίζουν τα νούμερα οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ. Φταίει κυρίως ότι αυτό το κράτος δεν έχει χαράξει «πολιτική ακινήτων», για να ξέρει τι μπορεί να περιμένει από αυτά και τι όχι.
Ακούγεται θεωρία, αλλά η «πολιτική γης» έχει βαθιές ρίζες στον τόπο μας, που θέλουμε να τις …ξεχνάμε, ίσως γιατί προτιμάμε την «καραμέλα» πως "αυτά δε γίνονται":
- στην αρχαιότητα ο Κλεισθένης "μοίρασε γη" στις φυλές της Αθήνας και οργάνωσε την πόλη με βάση τις περιοχές ("τριττύες") και όχι την καταγωγή ή τον πλούτο καθενός, όπως ως τότε (και μετά) παντού συνέβαινε.
- ο Σόλωνας έκανε ανακατανομή γης με τη «Σεισάχθεια», απελευθερώνοντας δουλοπάροικους ("εκτήμορους").
- ο «μισθός» του Ακρίτα στο Βυζάντιο ήταν η γη του και την προστάτευε.
- το ίδιο και για τους πολεμιστές του ’21, όταν δεν υπήρχαν χρήματα.
- για τα πρώτα χρήματα που έκοψε το νεοελληνικό κράτος έβαλε υποθήκη τη γη του.
- η Μικρασιατική καταστροφή του 1922 «επουλώθηκε» δίνοντας γη σε πρόσφυγες.
- ακόμα και οι … διαγραφές χρεών από δάνεια στους αγρότες, κατά την δικτατορία, ήταν μια μορφή «πολιτικής γης».
Όσο και αν διαφωνεί κανείς με το ένα ή το άλλο μέτρο, ανάλογα με τις εποχές και τις αντιλήψεις, υπήρχε κάποτε-κάποτε μια «πολιτική γης» για να μπορούμε να συζητάμε βαθύτερα.
Τώρα όμως; Τι είδαμε στη χειρότερη κρίση της σύγχρονης Ιστορίας της χώρας; Όταν έκανε πολιτική (εισπρακτική) το Κράτος με τα ακίνητα, επέβαλε «φόρο τακτοποίησης» στα αυθαίρετα που δεν μπορεί να εισπράξει και για αυτό άρχισε και τις «εκπτώσεις». Επιβράβευσε δηλαδή τους αυθαίρετους που είχαν ήδη κτίσει και «τιμώρησε» τους «νόμιμους» που θα «κινούσαν» την νόμιμη οικοδομική δραστηριότητα εάν προχωρούσε σε πολεοδόμηση για να «απελευθερώσει» φθηνότερα γη –και σε εποχές που λόγω ανασφάλειας οι καταθέτες και η «μεσαία τάξη» ίσως έστρεφαν αρκετά κεφάλαια σε κάποιο φτηνό ακίνητο «για να πιάσουν τόπο» αντί να χαθούν ή να ψάχνουν τράπεζες στο εξωτερικό για να τα βγάλουν.
Το χειρότερο; Το κράτος το ίδιο δεν ξέρει τι περιουσία έχει και τι του ανήκει –τώρα την ψάχνει! Άρα, τι να κάνει τα ακίνητα των ιδιωτών; Να τα κατάσχει; Και λοιπόν, τι θα καταφέρει; Εδώ δεν λειτουργεί Κτηματολόγιο και το υπουργείο Οικονομικών δεν ξέρει πού βρίσκεται η δική του ακίνητη περιουσία και ποιος κατέχει, με …των "άλλων" θα βρει γιατρειά;
Με δυο λόγια: είναι αντισυνταγματικό, είναι και αντιεισπρακτικό όμως να επιβάλλει το κράτος συνέχεια φόρους σε ακίνητα που δεν αποφέρουν προσόδους σε κανέναν.
Τουλάχιστον αυτό ισχύει για τα αστικά ακίνητα. Και η λογική που λέει «αφού χρόνια φοροδιεύφευγε το κύκλωμα της οικοδομής, με συμβόλαια αγοραπωλησίας στις αντικειμενικές τιμές και κάτω από την εμπορική της αγοράς, ας πληρώσουν τώρα κάτι», δε στέκει. Μα αυτοί που βγάλανε τα λεφτά, πούλησαν τα ακίνητα και τώρα κρύβουν το χρήμα που τους «καίει». Αυτός που έχει σήμερα το ακίνητο, πλήρωσε το «καπέλο». Το ξέρουν όλοι, το ξέρανε και οι τράπεζες που δίνανε δάνεια στο 120% της αντικειμενικής. Ποιος έχει πραγματικά να τα πληρώσει τώρα όλα αυτά; Αυτοί που έχουν σπίτια ή αυτοί που τα πούλησαν; Αν θέλανε οι κυβερνήσεις να μαζέψουν λεφτά από το «μαύρο χρήμα» της οικοδομής (που δεν είναι δα και χρήμα από εμπόριο όπλων ή ναρκωτικών), μπορούσαν να το «νομιμοποιήσουν» με το αζημίωτο, για να επιστρέψει στην Οικονομία. Θα ήταν μια «πολιτική γης». Ακόμα και αυτό όμως αρνήθηκαν να κάνουν οι εμπνευστές των Μνημονίων.
Για τα αγροτεμάχια πάντως μπορεί να υπάρχει και άλλη άποψη: από τη μια, θα πει κανείς –και δικαίως- τι να φορολογήσει ένα κράτος από ξεροχώραφα που τα βλέπουν μόνο τα κοράκια που πετάνε από πάνω τους; Από την άλλη, μήπως θα ήταν πιο παραγωγικό να την πουλήσουν ή να τη νοικιάσουν σε άλλους που θα την αξιοποιήσουν, για να καλύψουν τα βάρη από τους φόρους; Τρομάζει μεν σαν σκέψη –αν και τέτοιο μέτρο εφαρμόστηκε στην Γηραιά Αλβυόνα - αλλά ίσως ο πιο σωστός αντίλογος είναι «και ποιος θα τα πάει για να γίνει αγρότης; Πόσοι νέοι αγρότες άραγε έσπευσαν όταν έμαθαν πως η Εκκλησία προσφέρει γη της, σε όσους μπορούν να την δουλέψουν»; Ο Ιερώνυμος θα κάνει την «πολιτική γης» που δεν κάνει η κυβέρνηση;
Ακόμα και οι υποτιθέμενες «μειώσεις φόρων μεταβίβασης» θα είναι μια "τρύπα στο νερό", αν αυξηθούν ξανά οι αντικειμενικές σε εποχές που χρήμα δεν υπάρχει. Εδώ τους «χαρίζουν» ακίνητα και δεν τα θέλουν γιατί σημαίνουν μπελάδες και δεν ξέρουν τι να τα κάνουν (κάτι σαν τα «παρκαρισμένα» τζιπ σχεδόν ένα πράγμα).
Συμπέρασμα; Χρόνο μόνο κερδίζουν στην κυβέρνηση, «παζαρεύοντας» τέτοια μέτρα με τους «μέσα» και τους «έξω». Ξέρουν εκ των προτέρων πως αν δεν εισπραχτούν, θα έρθουν νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Απλή διαίρεση είναι: τόσα περισσεύουν, τόσα δίνω στον καθένα. Και τότε είναι που αποκλείεται να εισπραχθούν οι φόροι που υπολογίζουν. Χωρίς κάποια «πολιτική γης» (το έχω ξαναγράψει και προ ετών άλλωστε) δεν λύνεται κανένα πρόβλημα. Μια «επιτροπή αποκατάστασης» ίσως βοηθούσε και στις μέρες μας. Βλέποντας όμως στην κυβέρνηση τα ακίνητο σαν «πορτοφόλι», λάθος «πολλαπλασιαστή» χρησιμοποιούν και πάλι. Ή μήπως … «διαιρέτη»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου