Πλουσιότερος άνθρωπος της Ρωσίας παλιότερα, ο 50χρονος ολιγάρχης βρέθηκε για 10 χρόνια στις φυλακές της Σιβηρίας. Χθες αποφυλακίστηκε με αιφνιδιαστική απόφαση του Βλαντιμίρ Πούτιν
Το αστέρι του άρχισε να λάμπει επί Γκορμπατσόφ και Γέλτσιν.Ηδη από το 1988, ως μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας Komsomol, είχε καταφέρει να πάρει άδεια για την ίδρυση τράπεζας και στα 30 του χρόνια ήταν επικεφαλής ενός μεγάλου τραπεζικού ομίλου που διέθετε και τη μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής τιτανίου της Ρωσίας. Το 1995, την εποχή που οι Ρώσοι ολιγάρχες ξεπηδούσαν σαν τα... μανιτάρια και θησαύριζαν με συχνά «σκοτεινές» μεθόδους, αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο στον πετρελαϊκό κολοσσό Yukos καταφέροντας σύντομα να αυξήσει την περιουσία του στα 8 δισ. δολάρια.
Η αλαζονεία, που συχνά συνοδεύει τον βαθύ πλούτο, του στοίχισε ακριβά. Ο Χοντορκόφσκι έλεγε ότι όχι μόνο μπορεί να αγοράσει ένα κοινοβούλιο, αλλά και τα αποτελέσματα εκλογών. Στο απόγειο της παντοκρατορίας του είχε αρχίσει να αναμειγνύεται στην πολιτική και να χρηματοδοτεί συστηματικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως το Jabloko και το κομμουνιστικό κόμμα.
Το 2003 συγκρούστηκε με τον Πούτιν μπροστά στις κάμερες για το θέμα της διαφθοράς και λίγους μήνες αργότερα συνελήφθη και καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή και κλοπή. Ο Ρώσος πρόεδρος, που είχε δηλώσει ότι «ένας κλέφτης πρέπει να μένει στη φυλακή», έδωσε χάρη στον Χοντορκόφσκι για ανθρωπιστικούς λόγους, όπως είπε, καθώς η μητέρα του αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.
Οντως, μόλις αφέθηκε ελεύθερος, ο πρώην μεγιστάνας έσπευσε να μεταβεί στη Γερμανία όπου νοσηλεύεται η 79χρονη μητέρα του και μάλιστα πήρε βίζα χωρίς ιδιαίτερες γραφειοκρατικές διατυπώσεις, ενώ ακουγόταν πως θα συνεχίσει το ταξίδι του με τελικό προορισμό την Ελβετία.
Ο άνθρωπος της Δύσης
Ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι είχε προσπαθήσει επί χρόνια να χτίσει το προφίλ του ανθρώπου της Δύσης και ως επικεφαλής της Yukos είχε κάνει διαπραγματεύσεις για συνεργασία με αμερικανικές πετρελαιοβιομηχανίες. Η φυλάκισή του για μεγάλη μερίδα του δυτικού Τύπου είχε χαρακτηριστεί πολιτική πράξη.Πάντως, το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο οποίο είχεπροσφύγει, αποφάνθηκε ότι τα κίνητρα δεν ήταν πολιτικά. ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου