τα κότσια να το κάνει! Γερμανίδα συνταξιούχος, γνωστή διακοσμήτρια στη χώρα της, λατρεύει την Ελλάδα όχι εξαιτίας του «γνώριμου» δίπτυχου πολιτισμός-ιστορία αλλά λόγω των απλών ανθρώπων. Περπατά στις γειτονιές της Αθήνας και όπου συναντά ανάγκη σπεύδει για βοήθεια.
Μια από τις ελάχιστες ελληνικές λέξεις που γνωρίζει και επαναλαμβάνει τρεις φορές είναι η λέξη «κρίμα»! Αυτό έκανε όταν μου περιέγραφε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που συνάντησε σε ένα υπόστεγο του Κολωνού. «Τους πήγα τρόφιμα, τους έβαλα και λίγα χρήματα μέσα. Δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτό, στενοχωριέμαι πάρα πολύ. Κρίμα, κρίμα, κρίμα», λέει και σηκώνει το κεφάλι για να μην τρέξουν τα δάκρυα...
«Ξεφτίλα»
Η Sienglinde γνωρίζει και ακόμη μία λέξη, την οποία αποδίδει άριστα και στη γερμανική: «Βρίσκω πολύ μεγάλη ΞΕΦΤΙΛΑ το ότι δεν ξέρουμε πού πάει το πράγμα και πού θα καταλήξει. Βλέπω πάρα πολλούς ανθρώπους σ' αυτή την κατάσταση».
Πριν από λίγες ημέρες έσπευσε να δημοσιεύσει αγγελία για μια φίλη της στη Γερμανία, η οποία συνταξιοδοτήθηκε και παραχωρεί το ιατρείο της σε Ελληνα ή Ελληνίδα γιατρό, με τη βασική προϋπόθεση να γνωρίζει γερμανικά. «Στη χώρα μου έχουμε ανάγκη από γιατρούς», αναφέρει. Υστερα από συνεργασία με το γιατρό Γιώργο Βήχο του Κοινωνικού Μητροπολιτικού Ιατρείου του Δήμου Ελληνικού, μεσολάβησε ώστε την περασμένη εβδομάδα Γερμανοί γιατροί να στείλουν δωρεάν φάρμακα στη χώρα μας.
Αφορμή στάθηκε όταν τον περασμένο Νοέμβριο μια φίλη της αρχαιολόγος χρειάστηκε ινσουλίνη. Τη συνόδευσε στις δραματικές ελλείψεις του... Εθνικού Συστήματος Υγείας. «Αυτό με κινητοποίησε», περιγράφει. Επέστρεψε στη Γερμανία και απευθύνθηκε σε γιατρούς: «Με γνωρίζουν όλοι εκεί, οπότε οι πόρτες μού άνοιξαν εύκολα. Στη Γερμανία οι γιατροί που παρέχουν τα φάρμακα δεν το κάνουν μέσω ασφαλιστικών ταμείων ή φαρμακείων. Μάλιστα, έχουν και πάρα πολλά δείγματα από τις φαρμακευτικές εταιρείες και τα δίνουν δωρεάν. Ετσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, δήλωσαν προθυμία και μου απάντησαν "όποτε θέλεις, πέρνα να τα πάρεις"».
Οι συμπατριώτες σας έχουν την ίδια άποψη που έχετε εσείς για την Ελλάδα;
- Η κοινή γνώμη είναι διχασμένη. Οι μισοί πιστεύουν ότι οι Ελληνες φταίνε, αφού ακούνε ότι τρώνε τις συντάξεις των παππούδων και των γιαγιάδων που έχουν πεθάνει και δεν έχουν διαγραφεί από τα μητρώα. Επιχειρηματολογώ: Κι εγώ αν ήμουν στη θέση τους το ίδιο θα έκανα. Προφανώς φταίει το ότι υπάρχει μεγάλη γραφειοκρατία. Το κράτος δεν έχει φροντίσει να τους διαγράψει, οπότε ο πολίτης δεν φταίει απαραίτητα γι' αυτό. Οι άλλοι μισοί στη χώρα μου συμπάσχουν με τους Ελληνες. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι, ενώ παρακολουθούμε διαφημίσεις στην τηλεόραση, «ταξιδέψτε στην Τουρκία», «ταξιδέψτε στην Αίγυπτο» ή όπου αλλού, στο τέλος της διαφήμισης εμφανίζεται μια λεζάντα που γράφει «Και, παρακαλώ, βοηθήστε την Ελλάδα»! Με ποιον τρόπο να βοηθήσεις την Ελλάδα όταν δεν τους προσκαλείς, αλλά και δεν τους προκαλείς να ταξιδέψουν σε αυτήν τη χώρα; Πολλοί συμπατριώτες μου θέλουν να βοηθήσουν, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν. Επιπλέον, όσοι είναι προβληματισμένοι υπέρ της Ελλάδας πιστεύουν ότι βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας διεθνών πολιτικών σχέσεων. Δυστυχώς, η Ελλάδα διεθνώς δεν έχει καλές διασυνδέσεις.
Πιστεύετε πως η κρίση θα επισκεφθεί και τη δική σας χώρα;
- Πολύ φοβάμαι ότι θα συμβεί. Υπάρχουν άστεγοι στη Γερμανία και άνθρωποι που ζουν με πάρα πολύ χαμηλούς μισθούς. Ομως υπάρχει ένα κοινωνικό κράτος το οποίο τους στηρίζει, για παράδειγμα τους πληρώνει το ενοίκιο. Φυσικά, τα κέρδη που έβγαλαν οι Γερμανοί από την κρίση δεν έχουν φτάσει στο λαό. Το 80% των συμπατριωτών μου μπορεί ακόμη να ζει καλά, έχουμε χαμηλά ποσοστά ανεργίας και υπάρχει δουλειά -ένας στους δύο Γερμανούς δουλεύει-, αλλά οι περισσότεροι δουλεύουν με μαύρα (!) και με πολύ χαμηλούς μισθούς, οπότε φοβάμαι ότι είναι θέμα χρόνου. Αν και ζω στο δικό μου κόσμο, διαισθάνομαι πως η κρίση θα μας χτυπήσει την πόρτα.
Η Sienglinde επισκέπτεται την Ελλάδα εδώ και τριάντα χρόνια. Το 1980 πάει για πρώτη φορά στα Σφακιά. Βλέπει απέναντί της τη Γαύδο. «Τι είναι αυτό;» ρωτά. «Μην το σκέφτεσαι, είναι νησί πειρατών. Βρόμικο, εγκαταλειμμένο. Ούτε καν να το σκέφτεσαι να πας εκεί», της είπαν. Κι εκείνη απάντησε: «Ωραία! Αυτό είναι για μένα!».
Πώς νιώσατε όταν πρωτοπήγατε στη Γαύδο;
-Με έπιασε απελπισία από την εγκατάλειψη, από τη βρομιά, δεν υπήρχε τίποτε απολύτως. Ενα μοναδικό αυτοκίνητο να με ανεβάσει στο ύψωμα. Κάθισα σε κάτι πέτρες και σκέφτηκα: «Δεν μπορώ να μείνω εδώ». Το βράδυ μείναμε σε μια καλύβα. Ομως μόλις ξημέρωσε και αντίκρισα το πέλαγος, σκέφτηκα: «Ναι, εδώ είμαι, εδώ θα μείνω».
Τα θετικά και τα αρνητικά των Ελλήνων;
- Μου αρέσει πολύ η νοοτροπία. Είστε χαλαροί, άνετοι, δεν παίρνετε τα πράγματα πολύ στα σοβαρά. Είναι υπόθεση καρδιάς. Παρ' όλα αυτά, ποτέ δεν ερωτεύτηκα Ελληνα. Τους θεωρώ πολύ φαλλοκράτες κι αυτό το εισέπραξα κυρίως στα Χανιά, παρατηρώντας τις τουρίστριες να περνούν και τους άνδρες να μουρμουρίζουν και να σχολιάζουν. Ισως αυτό να ήταν που με διαφύλαξε. Η αγάπη μου δεν έχει να κάνει τόσο με τον πολιτισμό ή την ιστορία όσο με τη νοοτροπία και το ταξιδιάρικο πνεύμα του Ελληνα. Περισσότερο σπίτι μου νιώθω την Ελλάδα παρά τη Γερμανία.
Το 2011 εξέδωσε ένα βιβλίο στη Γερμανία για τη Γαύδο, το οποίο αφορά τη φύση εκεί, τον τρόπο ζωής και την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων. Κρατά περήφανη το βιβλίο ενώ περιγράφει τη μάταιη προσπάθειά της να βρει ανταπόκριση από ελληνικό εκδοτικό οίκο, ώστε η «Γαύδος» της να κυκλοφορήσει και στη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου