Χαλάνδι - Kαταγγελία για το αποχετευτικό

Η καταγγελία αφορά την κατασκευή του αποχετευτικού δικτύου εξωτερικών διακλαδώσεων στο ΠΑΤΗΜΑ  ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ από την ΕΥΔΑΠ και τον Δήμο Χαλανδρίου, οι οποίοι μετακύλησαν παράνομα την δαπάνη κατασκευής του στους ιδιοκτήτες των ακινήτων, καθώς και για τα υπέρογκα ποσά που εισέπραξαν από αυτούς καλούμενοι δύο φορές να πληρώσουν για το ίδιο έργο, αντί αυτό να
κατασκευαστεί με δαπάνη του Δήμου Χαλανδρίου. 

 Μία απίστευτη ιστορία πού όμοια της δεν έχει προηγούμενο, εξελίσσεται σε βάρος ανυποψίαστων ιδιοκτητών ακινήτων, καθώς και σε άλλους δήμους της Αττικής ή της χώρας, που ενέταξαν περιοχές τους στο σχέδιο πόλεως με τον Ν. 1337/1983[ΓΟΚ], γνωστό και ως νόμο Τρίτση. Η καταλήστευση των εισφορών εις χρήμα του νόμου αυτού. Η ένοχη σιωπή τους και οι εκβιασμοί με πλειστηριασμούς ακινήτων για την είσπραξη των παράνομων οφειλών.  Τα έγγραφα - βόμβα του ΥΠΕΚΑ και του Συνηγόρου του πολίτη που απέκρυψαν και οι δύο. Παρακάτω αναλύεται τεκμηριωμένα η διαχρονική και διαπαραταξιακή απάτη που στήθηκε από τον Δήμο Χαλανδρίου και την ΕΥΔΑΠ εις βάρος των δημοτών του. 

Η περιοχή  ΠΑΤΗΜΑ 1 του Δήμου ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ εντάχθηκε στο σχέδιο πόλεως το 1994 με τις διατάξεις του λεγομένου νόμου ΤΡΙΤΣΗ  του 1337/1983 Γ.Ο.Κ 

 Σύμφωνα με το άρθρο 9 του νόμου αυτού, για την επέκταση σχεδίων πόλεως και την πολεοδόμηση πόλεων και οικισμών [σημ. ΜΕΤΑ ΤΟ 1983 ] ευρισκομένων εκτός σχεδίου απαραίτητη προϋπόθεση εκτός των άλλων είναι η υποχρέωση των ιδιοκτητών της περιοχής που εντάσσεται, για άμεση καταβολή εισφοράς εις χρήμα -εκτός της εισφοράς εις γη- ανάλογα με το εμβαδόν του ακινήτου όπως αυτή ορίζεται ,κάτι που δεν προβλέπονταν σε κανέναν νόμο από το 1923μεχρι το 1979. Η εισφορά αυτή του άρθρου 9 επιβάλλεται ως συμμετοχή των ιδιοκτητών για την αντιμετώπιση της δαπάνης κατασκευής των βασικών κοινοχρήστων πολεοδομικών έργων [οδοποιία, ύδρευση, αποχέτευση κ.λπ.] της εντασσόμενης στο σχέδιο περιοχής και εισπράττεται μέσω του Δημοσίου Ταμείου [εφορία] σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Δημοσίων Εσόδων. Τα χρήματα αυτά αποδίδονται στο Ε.Τ.Ε.Ρ.Π.Σ το οποίο στη συνέχεια διαθέτει στον οικείο Δήμο για την εκτέλεση των προαναφερόμενων έργων, ανάλογα με την πορεία αυτών.

 Το ύψος και η καταβολή της εισφοράς ορίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 10 του Ν. 1221/81 όπου αναφέρει ρητά ότι κάθε διάθεση της εισφοράς αυτής για άλλο σκοπό είναι άκυρη. Εάν δε η εισφορά δεν καταβληθεί από τους ιδιοκτήτες δεν μπορεί να γίνει μεταβίβαση του ακινήτου, ούτε να εκδοθεί οικοδομική άδεια. Η υποχρεωτική εισφορά σε χρήμα και γη εισήχθη ως υποχρεωτική και εκ των προτέρων καταβαλλομένη από της εντάξεως στο σχέδιο πόλεως, με τις διατάξεις του προαναφερομένου 947/79 νόμου.

 Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 παρ 1 του νόμου αυτού «Περί οικιστικών περιοχών», ορίζεται ότι «οι ιδιοκτήτες ακινήτων σε περιοχές που χαρακτηρίζονται ως οικιστικές[δηλ. εντάσσονται στο σχέδιο πόλεως ]στα οποία περιλαμβάνονται διατηρούμενα η διαμορφούμενα νέα ακίνητα, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ δια καταβολής χρηματικής εισφοράς εις την αντιμετώπιση της απαιτούμενης δαπάνης δια την κατασκευήν των βασικών κοινοχρήστων πολεοδομικών έργων εις τα οποία περιλαμβάνονται ιδία. Έργα οδοποιίας, περιλαμβανομένων πεζοδρόμων και πεζοδρομίων, διαμορφώσεως κοινοχρήστων χώρων, κατασκευής γεφυρών, έργων αποχετεύσεως πάσης φύσεως, περιλαμβανομένου και του καθαρισμού αποβλήτων ………… και παν εν γένει έργον αποβλέπων εις την εύρυθμον λειτουργία της πόλεως.» Έτσι δεν γεννάται καμία αμφιβολία ποια έργα αφορά η επιβαλλομένη εισφορά εις χρήμα, που ορίζει το άρθρο 9 του ν. 1337/1983

 Βάσει των διατάξεων αυτών, οι ιδιοκτήτες των ακινήτων της παραπάνω περιοχής που ενταχθήκαν στο σχέδιο πόλεως κληθήκαν και κατέβαλαν εισφορές ως συμμετοχή για την εκτέλεση των βασικών πολεοδομικών έργων ανάλογα με το εναπομείναν εμβαδό της ιδιοκτησίας των που άρχιζαν από 300 χιλιάδες δρχ. –τότε- μέχρι και -15-20 ή και παραπάνω, εκατομμύρια δρχ. δηλαδή σημερινά χρήματα 900- μέχρι 70.000 ΕΥΡΩ .Αυτό φαίνεται από τον χρηματικό κατάλογο που βρίσκεται στην εφορία Χαλανδρίου και του δήμου. Σημειώνεται δε ότι η ως άνω περιοχή ήταν η πρώτη ή από τις πρώτες που εντάχθηκε στο σχέδιο πόλεως με τον νόμο 1337/83 καθότι τα πολεοδομικά σχέδια στην εφαρμογή τους λόγω διαδικασίας, είναι χρονοβόρα.

 Στο άρθρο 14 του Ν.1337/83 ορίζεται ρητά ότι για τις επεκτάσεις των σχεδίων πόλεως πρέπει ο Δήμος να είναι σε θέση να διαθέσει τους πόρους που καλύπτουν το 30% τουλάχιστον της δαπάνης για την εκτέλεση των βασικών κοινοχρήστων πολεοδομικών έργων υποδομής των περιοχών επεκτάσεων[δρόμοι δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, κ.λπ.].

Στο ποσοστό αυτό της συμμετοχής του, δεν περιλαμβάνεται η εισφορά σε χρήμα που προβλέπει το άρθρο 9του νόμου αυτού. [της εισφοράς των ιδιοκτητών ακινήτων], δηλαδή να τα διαθέτει από ίδιους πόρους. Με την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης το Δημόσιο εξασφαλίζει στον Δήμο χρηματοδότηση του 30% της δαπάνης των έργων της προηγουμένης παραγράφου στα πλαίσια της χρηματοδοτικής ικανότητας του, κάθε έτος, και το υπόλοιπο συμπληρώνεται με τα χρήματα της εισφοράς που κατέβαλαν οι ιδιοκτήτες με το άρθρο 9. 

 Η εισηγητική έκθεση του νομού 1337/83 για το άρθρο 14 που τον συνοδεύει, αναλύει την κατανομή των υποχρεώσεων δήμου, δημοσίου, και προβλέπει ρητά ότι για τα βασικά πολεοδομικά έργα το υπόλοιπο μέρος της δαπάνης καλύπτεται από την εισφορά εις χρήμα των ιδιοκτητών που καταβλήθηκε και εισπράχθηκε με τον παραπάνω προαναφερόμενο τρόπο. Ορίζει δε ως μόνο υπόχρεο δε για την κατασκευή των έργων αυτών τον ΔΗΜΟ, και σε περίπτωση αδυναμίας εκτέλεσης των αναθέτει αυτά με ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ σε εργολάβους κατασκευής έργων. 

 Όπως προελέχθη, η βασική αυτή καινοτομία του νόμου ΤΡΙΤΣΗ 1337/83 για την επέκταση σχεδίων πόλεων έχει παρακάτω βαρύνουσα και καταλυτική σημασία στην κατανόηση της όλης υπόθεσης.

 Μέχρι το 1983 σε περιοχές εντός σχεδίου πόλεως καθώς και σε επεκτάσεις υφισταμένων προ του 1923 πόλεων και οικισμών, η δαπάνη για την εκτέλεση των βασικών πολεοδομικών έργων επιμεριζόταν -σύμφωνα με την μέχρι τότε ισχύουσα νομοθεσία- με αναλογισμό αυτοαποζημιώσεων στις παρόδιες ιδιοκτησίες. Έτσι κανένας ιδιοκτήτης μέχρι τότε [το1983] δεν είχε προκαταβάλει εισφορά εις χρήμα και γη αφού δεν προβλέπονταν. Με τον νόμο όμως ΤΡΙΤΣΗ για κάθε επέκταση επιβάλετε εκ των προτέρων εισφορά εις χρήμα η οποία προεισπράττεται και διατίθεται με τον παραπάνω προαναφερόμενο τρόπο Αυτό κατά την εισηγητική έκθεση έγινε διότι μέχρι τότε υπήρχαν πολλές δυσκολίες στην είσπραξη και απόδοση των χρημάτων δαπάνης από τους ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι πολλές φορές αρνούνταν να καταβάλουν αυτά, και τα έργα καθυστερούσαν ή ματαιώνονταν με διαμάχες. Με τον 1337/83 αυτό το θέμα λύθηκε οριστικά. Όμως και σήμερα όπου εκτελούνται βασικά πολεοδομικά έργα [δρόμοι, ύδρευση, αποχέτευση, κ.λπ.], σε εντός σχεδίου περιοχής που η ένταξη τους έγινε με προγενέστερους νόμους του 1337/83 ακολουθείται η διαδικασία της καταβολής δαπάνης στον φορέα εκτέλεσης του έργου από τους παρόδιους ιδιοκτήτες.

www.amarysia.gr