Στο Γήπεδο Μπάσκετ Βραυρώνος η παράσταση «Στην Μάντρα του Αττίκ» από το Θέατρο Θυμέλη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013 στις 21.30 στο Γήπεδο Μπάσκετ Βραυρώνος ο Οργανισμός Παιδείας Πολιτισμού & Περιβάλλοντος «Ο Ξενοφών» του Δήμου Σπάτων – Αρτέμιδος συνεχίζοντας τις Θεατρικές Παρασκευές πραγματοποίησε την παράσταση «Στην Μάντρα του Αττίκ» από το Θέατρο Θυμέλη με την Λόρνα Κούτση και τους Μάνο Καρδαρά κα Νικόλα Μπράβο σε σκηνοθεσία Έλλης Βοζικιάδου.

Την εκδήλωση άνοιξε η Πρόεδρος του Οργανισμού κα Μάρκου Παναγιώτα η οποία αναφέρθηκε στην ζωή και το έργο του Αττίκ λέγοντας: 

«Ο Αττίκ, κατά κόσμο Κλέων Τριανταφύλλου, γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1885. Ο πατέρας του ήταν αρκετά ευκατάστατος κι ασχολιόταν με την παραγωγή κι εμπορεία βάμβακος. Όπως οι περισσότεροι Έλληνες της Αιγύπτου, έτσι και ο Αττίκ ανατράφηκε σύμφωνα με την ευρωπαϊκή και ειδικότερα τη γαλλική κουλτούρα. Από πολύ μικρή ηλικία δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον κι έφεση στη μουσική και σύντομα ξεκινά μαθήματα φλάουτου και πιάνου.
Ολοκληρώνει τη μουσική του παιδεία στο Παρίσι κι εκεί κάνει τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα. Η επιτυχία που γνώρισε από το παριζιάνικο κοινό σαν συνθέτης και ερμηνευτής είναι τεράστια. Γρήγορα γίνεται περιζήτητος και παίζει στα μεγαλύτερα κέντρα του Παρισιού και της Ευρώπης, ενώ παράλληλα δίνει συναυλίες σε όλο τον κόσμο, από την Αμερική μέχρι την Ιαπωνία.
Στη Μάντρα δίπλα στον Αττίκ μαθήτευσαν κι έκαναν τα πρώτα τους βήματα πολλοί μετέπειτα επιτυχημένοι καλλιτέχνες όπως η Κάκια Μένδρη, η Δανάη, η Νινή Ζαχά, οι αδελφές Καλουτά, ο Μίμης Τραϊφόρος, ο Οικονομίδης κ.α.
«Τι ήταν η πρώτη Μάντρα;
Πολλές σανίδες, λίγη μπογιά και αρκετή πρωτοπορία. Ένα ξύλινο παράπηγμα-σκηνή ύψους 6-7 μέτρων και δίπλα η αυλόπορτα-είσοδος. Στον δρόμο η πρόσοψη παριστάνει ένα διώροφο σπιτάκι με ζωγραφισμένα πορτοπαράθυρα. Ένα αληθινό παράθυρο στο ισόγειο, που στην πραγματικότητα ήταν το ταμείο, και μια αληθινή μπαλκονόπορτα με μπαλκόνι και δεύτερο πάτωμα. Στην είσοδο γλάστρες με φυτεμένα... μακαρόνια. Στην πόρτα ψηλά ένα κλουβί με μια σαρδέλα αντί πουλιού, μαρτυρούσε την εκ μητρός καταγωγή μου και μην ξεχνάτε ότι οι Τσιριγώτες έβαλαν τη σαρδέλα στο κλουβί να τραγουδήσει. Στο μπαλκόνι ακουμπισμένος με το αριστερό χέρι στα κάγκελα, σκυφτός προς τα έξω, ένας Αττίκ με αγγελικό χαμόγελο να κάνει με το δεξί χέρι μια χειρονομία υποδοχής.
Ψαθάκια και εκρού κουστούμια για τους κυρίους, καλοκαιρινές τουαλέτες για τις κυρίες, βυσσινάδες, πορτοκαλάδες, πολύ τραγούδι, κέφι, έρωτας. Γιατί ο Αττίκ ήταν βαθιά ερωτικός. Όχι μόνο στα τραγούδια του αλλά και στη ζωή του.
Ο Αττίκ ήταν αξιαγάπητος και συμπαθής σε όλους.
Παρόλο που οι τραγουδοποιοί της εποχής του ήταν διαιρεμένοι σε δύο στρατόπεδα, από τη μια οι ρεμπέτες του περιθωρίου κι από την άλλη οι συνθέτες ελαφρού τραγουδιού των σαλονιών, ο Αττίκ δεν χάρασσε όρια ούτε έβαζε ταμπελίτσες, συνήθεια ιδιαίτερα προσφιλής στους καλλιτεχνικούς κύκλους τότε και σήμερα. Παρά την έχθρα που υπήρχε ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα, αυτός ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους. Ο αλησμόνητος Γιάννης Παπαϊωάννου, έλεγε χαρακτηριστικά ότι οι μόνοι που αξίζουν από τους "απέναντι", είναι ο Αττίκ κι ο Γούναρης, γιατί εκείνοι είναι σαν κι εμάς, έχουν καρδιά μποστάνι.
Επίσης η Τραγουδίστρια Δανάη Στρατηγοπούλου, που αναδείχθηκε μέσω των τραγουδιών του Αττίκ, ενώ είχε εμφανισθεί μαζί του στις περίφημες Μάντρες του, λέει γι’ αυτόν: « Ήταν ευπατρίδης. Τον κατηγόρησαν για άστατο με το άλλο φύλο. Μα δεν ήταν επιπόλαια άστατος. Δεν ήταν ακριβώς άστατος. Ήταν ένα είδος Νέρωνα που θα ήθελε να ήταν όλες οι γυναίκες μία και μόνο, για να τους δώσει ή να τους πάρει – το ίδιο κάνει – την καρδιά. Ακατάλληλος για σύζυγος, ήταν ο ιδανικός εραστής (...). Ένας “τέλειος ιππότης στον καιρό μας (...)”».

Στις 29 Αυγούστου του 1944, ενώ ο Αττίκ βάδιζε στο πεζοδρόμιο, σκόνταψε κατά λάθος σ’ ένα Γερμανό στρατιώτη. Εκείνος ο αχρείος, έγινε θηρίο ανήμερο κι άρχισε να χτυπάει ανελέητα το μικρόσωμο Αττίκ. Αυτό ήταν το τελευταίο άχυρο για την καταπονημένη καρδιά του Αττίκ. Κάθε βράδυ έπαιρνε για να κοιμηθεί μια μικρή δόση ηρεμιστικού Βερονάλ. Εκείνο το βράδυ αύξησε τη δόση του...και δεν ξύπνησε ποτέ πια.»
Ακολούθησε η θεατρική παράσταση.

Καταπληκτικές οι ερμηνείες της Λόρνα στα τραγούδια του Αττίκ!

Εξαιρετικός στο ρόλο του Αττίκ ο Μάνος Καρδαράς.

Ήταν μια παράσταση που ενθουσίασε το κοινό η οποία μας μετέφερε στην Αθήνα του 1930 με μεγάλη επιτυχία!