Αρχαίο Θέατρο - "προνόμιο, κουλτούρα μόνο ελαχίστων προνομιούχων Ελλήνων; "

του Ανδρέα Γλαβά

Με αφορμή την αυλαία που σηκώνουν σήμερα τα φετινά Επιδαύρια, με το έργο του Ευριπίδη «Μήδεια», ρώτησα ένα φοιτητή που έχουμε στο γραφείο αν έχει παρακολουθήσει ποτέ παράσταση στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. «Έχω επισκεφθεί τον αρχαιολογικό χώρο ως μαθητής, δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω παράσταση, είναι όμως κάτι που πάντα επιθυμούσα και ήθελα πολύ!». 

Το ίδιο βέβαια ισχύει για εκατομμύρια Έλληνες. 

Οι περισσότεροι έχουν επισκεφτεί στα πλαίσια κάποιας εκπαιδευτικής εκδρομής τον αρχαιολογικό χώρο, χωρίς όμως να τους έχει δοθεί ποτέ η δυνατότητα να παρακολουθήσουν μια παράσταση αρχαίου δράματος η σάτιρας. 

Είναι γεγονός ότι οι αρχαίοι συγγραφείς, τραγωδοί και ποιητές είχαν συνήθως και το ρόλο του δασκάλου, γιατί με τα έργα τους εκπαίδευαν τους αναγνώστες ή τους ακροατές αντίστοιχα. Οι πολίτες στην αρχαία Ελλάδα πήγαιναν στα θέατρα τα οποία θεωρούνταν χώροι παίδευσης και παρακολουθούσαν παραστάσεις για να αποκτήσουν μόρφωση διαφορετικά, συγκαταλέγονταν στους αμόρφωτους.

Κατά τον Πλάτωνα η αξία της τραγωδίας είναι τεράστια! Πίστευε ότι κατά τη διάρκεια των παραστάσεων, δημιουργείται μια ποικιλία συναισθημάτων στους θεατές (π.χ. φόβος, οίκτος), τα οποία τους ωθούν στο στοχασμό πάνω σε διάφορα μείζονα ζητήματα. Επίσης, θεωρούσε πως η τραγωδία έχει έναν άκρως παιδευτικό ρόλο, μιας και βοηθά στην καλλιέργεια συναισθημάτων και στη διαμόρφωση του ήθους των πολιτών. 

Διαπιστώνουμε λοιπόν πως το θέατρο βοηθάει στη δημιουργία μιας κοινωνίας με ευσυνείδητους πολίτες, οι οποίοι σκέφτονται σοβαρά κάθε κοινωνικό πρόβλημα που απασχολεί το σύνολο, γίνονται κοινωνοί και ταυτόχρονα συμμετέχουν ενεργά στην όποια αντιμετώπισή του. 

Άποψη-Πρόταση: Δεν θα μπορούσε το Υπουργείο Πολιτισμού, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας να καθιερώσει ένα μήνα του καλοκαιριού «Μαθητικά Επιδαύρια»; 

Να καλύπτει τα έξοδα, τα οποία δεν είναι περισσότερα από άλλου είδους ανόητα κονδύλια που πληρώνουμε οι φορολογούμενοι πολίτες, έτσι ώστε οι μαθητές να παρακολουθούν δωρεάν ή ακόμα και να πρωταγωνιστούν μέσω των μαθητικών θεατρικών ομάδων σε αρχαίες παραστάσεις; 

Πρέπει να είναι προνόμιο, κουλτούρα-ελίτ μόνο ελαχίστων προνομιούχων Ελλήνων; 

Πόσο διαφορετική θα ήταν η παιδεία μας; 

Πόσο θα επηρέαζε την στείρα και άνυδρη γνώση που αποκομίζουν τα παιδιά μας στη βασική εκπαίδευση;