ότι έχει υπάρξει μεγάλο ψώνιο...Ετος 2003. Ο Πάνος Μουζουράκης έχει μόλις κατέβει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Τραγουδάει στον «Σταυρό του Νότου» με το συγκρότημα Παράθυρο με θέα, μιλάει με πάθος για τη μουσική και ονειρεύεται να βγάλει κάποια στιγμή το δικό του CD. Από τότε ακόμα, ήταν ένα παιδί που κέντριζε το ενδιαφέρον τόσο με την ιδιαίτερη φωνή του όσο και με τη μοναδική σκηνική του παρουσία. Και φυσικά τα κατάφερε. Οχι μόνο στη μουσική, αλλά και στην υποκριτική. Ο Πάνος είναι ένας alternative καλλιτέχνης -κάποιες φορές παρεξηγημένος λόγω της ειλικρίνειας και του αυθορμητισμού του-, απόλυτα επικεντρωμένος στον μικρόκοσμό του, που περιλαμβάνει τους φίλους του, τη σύντροφό του και την οικογένειά του. Βρισκόμαστε στο σπίτι του στα βόρεια προάστια και η κουβέντα μας ξεκινά μέσα σε ένα σκηνικό που θυμίζει στούντιο ηχογράφησης, πιστό αντίγραφο του μουσικού του σύμπαντος!
- Το 2003, όταν ήρθες στην Αθήνα, πίστευες ότι θα τα καταφέρεις; Οταν κατέβηκα και έπιασα δουλειά στον «Σταυρό του Νότου» ήταν ήδη μια μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα επειδή το σχήμα είχε κλείσει τους πίεσα για να κάνω οντισιόν, εξηγώντας τους την κατάστασή μου: ήμουν άφραγκος. Τελικά με επέλεξαν και είδα τα φεγγάρια μου να αλλάζουν. Τότε άρχισα να πιστεύω ότι όταν θέλεις κάτι πολύ το πετυχαίνεις.
- Πόσο δυσκολεύτηκες μέχρι να βγάλεις το πρώτο σου CD; Η ιστορία μου είναι παρόμοια με εκείνη του Διονύση Σαββόπουλου. Πήρα το μπορντοροδοκόκκινο Datsun μου και κατέβηκα στην Αθήνα άφραγκος. Ευτυχώς έπιασα αμέσως δουλειά στον «Σταυρό του Νότου», αλλά ο πρώτος μου δίσκος ήρθε το 2007. Επειδή δεν έγραφα πολλά τραγούδια και ήμουν επηρεασμένος από τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τους Κατσιμιχαίους ήθελα να βγάλω κάτι που θα με αντιπροσώπευε εκατό τοις εκατό. Η πρόταση ήρθε από τη Lyra, οπότε δεν έτρεχα με demo σε δισκογραφικές εταιρείες. Ωστόσο, στη διαδρομή γνώρισα πολλούς ανθρώπους που έλεγαν μεγάλα λόγια και ήταν φούσκες.
- Ποιοι θεωρείς ότι ήταν οι πιο σημαντικοί σταθμοί σου; Ο «Σταυρός του Νότου» το 2003, η συνεργασία μου με τον Διονύση Σαββόπουλο το 2004, η μουσική παράσταση «Τα πρόβατα κομμάτια» στην «Εξέδρα» το 2006, «Τα αρχίδια των τριών» στο «Οξυγόνο». Παράλληλα ήρθαν «Οι ήρωες» που ήταν το πρώτο μου βήμα στο θεατρικό σανίδι το 2006 και εν συνεχεία ξεκίνησα τηλεόραση με το σίριαλ «Singles», το «4» με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη κ.ά. Μουσικά, ο πρώτος μου δίσκος «Μάντεψε ποιος» ήταν το 2007 και το επόμενο CD ο «Ιπτάμενος Δίσκος» το 2011, που με το τραγούδι «Φίλα με ακόμα» έγινα ευρέως γνωστός ως τραγουδιστής.
- Τώρα τελειώνεις το νέο σου Cd. Είναι έτοιμος ο νέος μου δίσκος με τίτλο «Στόχος» και θα κυκλοφορήσει από τη Universal τον Σεπτέμβριο, με το κομμάτι «Πώς να την πεις την αγάπη» να παίζεται ήδη στα ραδιόφωνα. Πρόκειται για διασκευή του ιταλικού τραγουδιού «Mi servirebbe sapere» του Αντόνιο Μάτζιο σε στίχους του Γιάννη Μωραΐτη.
- Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τον Αλέξανδρο Ρήγα στο «Hangover IV» στο Θέατρο Αθηνά; Ο Αλέξανδρος μου είχε κάνει πρόταση τον χειμώνα για ένα άλλο θεατρικό, αλλά δεν καταφέραμε να συνεργαστούμε. Οταν ανέλαβε τη σκηνοθεσία του «Hangover» μου έστειλε το κείμενο. Αρχικά ήμουν αρνητικός επειδή ήθελα να επικεντρωθώ στη μουσική. Στη συνέχεια όμως κάτι με έτρωγε και άρχισα να το συζητάω. Πήραν για πρωταγωνιστικό ρόλο τον φίλο μου Πέτρο Λαγούτη, μετά πρότεινα και τον Μάριο (σ.σ.: Αθανασίου), κι έτσι ένιωσα ωραία γιατί θα δούλευα με φίλους. Επειδή είχα την ανασφάλεια της πρώτης φοράς στο θεατρικό σανίδι δεν ήθελα να βρεθώ με ηθοποιούς που δεν γνώριζα, αλλά με πρόσωπα που έχω καλή χημεία και είναι φίλοι μου.
- Πώς γίνεται να είσαι φίλος με τον Μάριο Αθανασίου; Η φιλία, η αγάπη, ο έρωτας είναι τόσο αυθαίρετες έννοιες που ο καθένας τις αντιμετωπίζει και τις έχει διαφορετικά στο μυαλό του. Ποτέ δεν είχα απαιτήσεις από τους ανθρώπους γύρω μου, εκτός από το να με συμπαθούν. Αν με συμπαθείς, έχουμε κοινές απόψεις, μπορούμε να κάνουμε παρέα και να γίνεις φίλος μου. Ειδικά ο Μάριος είναι πολύ φίλος γιατί μας συνδέει κάτι ιδιαίτερα δυνατό όπως το... Playstation (γέλια).
- Τον περασμένο χειμώνα ήσουν με τον Θανάση Αλευρά στην παράσταση «Απαντα» στον «Σταυρό του Νότου». Ετοιμάζετε κάτι μαζί; Θεωρείς ότι θα είναι ο νικητής στο «Your Face Sounds Familiar»; Τον Θανάση τον αγαπώ. Τον χειμώνα σκοπεύουμε να εμφανιστούμε σε έναν συναυλιακό χώρο στην Αθήνα, τον οποίο θέλουμε να μετατρέψουμε σε καμπαρέ με σουίνγκ μουσικές και μεγάλη ορχήστρα. Γνωριζόμαστε από τους «Ηρωες» και ήταν δίπλα μου όταν περνούσα μια περίεργη φάση, λίγο ψωνίστικη. Επειδή ο Θανάσης το έχει βιώσει όλο αυτό ήταν ψύχραιμος και ήρεμος απέναντί μου και παρότι θα μπορούσε να μου είχε πει «ρε Μουζουράκη, ίσιωσε», δεν το έκανε ποτέ. Εχει τρομερή ψυχή και τρομερό ταλέντο και έμεινε δίπλα μου παρά το ψώνιο που τράβαγα. Οσο για το σόου «YFSF», θεωρώ ότι θα είναι ο νικητής. Ας μην ξεχνάμε ότι έχει πάρει το Βραβείο Χορν και, αν δεν κάνω λάθος, είναι ο πρώτος ηθοποιός που το κατάφερε με κωμικό ρόλο.
- Πότε την ψώνισες; Μετά την επιτυχία του σίριαλ «4» έχασα την ισορροπία μου και την ψώνισα. Αισθανόμουν ότι έπρεπε να αποδείξω κάτι και πίστευα ότι δεν συγχωρούνται οι μετριότητες και τα λάθη. Μπήκα σε ένα περίεργο τρυπάκι, συμπεριφέρθηκα «κάπως» σε ανθρώπους, δεν ήμουν ο εαυτός μου και είχα χάσει την αθωότητά μου. Ευτυχώς μια μέρα κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, δεν μου άρεσε αυτό που έβλεπα και ίσιωσα...
- Αλήθεια, γιατί δεν συμμετείχες στους «Δαίμονες» στο «Παλλάς»; Ηθελα να δουλέψω με τον Γιάννη Κακλέα επειδή τον εκτιμώ πολύ. Με γοήτευε το γεγονός της ροκ όπερας και πίστεψα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για να βγάλω κάποια χρήματα. Ομως τα λεφτά που υπολόγιζα δεν ήταν τα ίδια με εκείνα που ήθελε να μου δώσει η Ελληνική Θεαμάτων και έτσι δεν συνεργαστήκαμε.
- Στα προσωπικά σου, ήσουν της σχέσης ή της περιπέτειας; Αν κάνω κάποια στιγμή ψυχανάλυση θα φανεί ότι έχω έναν φόβο με τη μοναξιά. Από 20 ετών και μετά δεν έχω μείνει ποτέ μόνος. Ούτε μια μέρα. Αν κάνω μια αναδρομή, θα έλεγα ότι είμαι σχεσάκιας.
- Τελικά τι σε κέρδισε στη Μαρία Σολωμού και είστε μαζί 3,5 χρόνια; Ολα. Είναι δυναμική αλλά παράλληλα και ευαίσθητη, έχει υπέροχη καρδιά και είναι καλό παιδί. Το ιδιαίτερο με τη Μαρία είναι ότι στα τριάμισι χρόνια που είμαστε μαζί παραμένει γυναίκα-μυστήριο. Κρατάει πράγματα για τον εαυτό της που δεν θα τα δεις ποτέ όσο κοντά της κι αν βρίσκεσαι. Σε όλες μου τις σχέσεις ύστερα από ένα χρονικό διάστημα χανόταν το μυστήριο. Τη Μαρία όμως δεν μπορείς να την απομυθοποιήσεις.
- Γνωριστήκατε στο σίριαλ «Singles» αλλά γίνατε ζευγάρι ύστερα από δύο χρόνια. Γιατί; Η αλήθεια ήταν ότι κώλωνα. Δεν μπορούσα να της μιλήσω. Δεν πίστευα ότι υπήρχε λόγος. Ελεγα «γιατί να παίξω άμα είναι να χάσω;»
- Τελευταία σε χώρισαν με τη Μαρία. Δεν σε ενοχλεί που ασχολούνται με την προσωπική σου ζωή; Πρέπει να είναι η έκτη φορά που μας χωρίζουν, αλλά δεν ασχολούμαι. Στην αρχή με ενοχλούσε, τώρα όμως έχω μπει σε μια διαδικασία του να βλέπω τα πράγματα πιο όμορφα. Οταν είσαι ερωτευμένος θέλεις να βγεις και να το φωνάξεις. Πιστεύω ότι ο γάμος εκτός από ένα μέσο για να πάρεις εύκολα το στεγαστικό δάνειο, αποτελεί και την αποδοχή του έρωτά σου απέναντι στη σύντροφό σου. Γι' αυτό βάζεις και την αγγελία σε εφημερίδα. Θα καλέσεις φίλους σου, την οικογένειά σου και όλοι θα πουν ότι τα κατάφερες. Ετσι, το είδα χιουμοριστικά και είπα ότι δεν χρειάζεται να παντρευτώ με τη Μαρία, αφού τον δικό μου γάμο τον έκανε το «Ciao» και το «Hello!». Δημοσίευσε τον έρωτά μου και έγινε αποδεκτός από όλο τον κόσμο.
- Είσαι κατά του γάμου; Οπως έχουν γίνει τα πράγματα νομίζω ότι ο γάμος είναι για το στεγαστικό δάνειο. Μετά την τελετή πώς θα αποδείξεις στη γυναίκα σου ότι συνεχίζεις να την αγαπάς; Και μετά μπαίνει ένα παιδί στη μέση, η γυναίκα σου ερωτεύεται έναν άλλο άνθρωπο, ο οποίος γκρινιάζει, κλαίει όλη την ώρα και ξυπνάει τη νύχτα. Μετά η γυναίκα σου βγάζει τα νεύρα της πάνω σου γιατί δεν κοιμάται καθόλου. Γιατί να είμαι υπέρ;
- Δηλαδή, δεν θέλεις να γίνεις πατέρας; Σε αυτή τη φάση δεν θα το ήθελα. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές κι έχω ακούσει άλλες τόσες τη φράση «θα γίνεις υπέροχος πατέρας!». Μου αρέσουν τα παιδιά, ο τρόπος που σκέφτονται είναι μαγικός, αλλά ύστερα από κάποια ώρα αρχίζω να κουράζομαι. Τελευταία αισθάνομαι ότι έχω πάει στο βιντεοκλάμπ της ζωής και έχω νοικιάσει την ταινία «Η ζωή του Πάνου Μουζουράκη» και κάθομαι και την παρακολουθώ. Εχει σασπένς, πλάκα, μουσική, θέατρο, έρωτα, ανατροπές και είμαι πολύ περίεργος για το τι θα γίνει στη συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου