Το πολιτικό σύστημα θέλει να μας σώσει! Aπό ποιους άραγε;

Καμία χώρα δεν μπορεί να έχει σοβαρή ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα χωρίς μία λειτουργική και αποφασισμένη Δημόσια Διοίκηση να πατάξει τη φοροδιαφυγή, τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά.

Με τη σημερινή Δημόσια Διοίκηση ούτε θα τα καταφέρουμε, όπως λέει ο πρωθυπουργός, ούτε θα πάμε πουθενά. Κανένα όραμα και κανένα σχέδιο δεν πρόκειται να πετύχει με ένα βραδυκίνητο και αναποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό που το ενδιαφέρον
του σταματά στο βόλεμα και στη διατήρηση των κεκτημένων.

Για να εξαλειφθούν οι στρεβλώσεις, το κράτος πρέπει συγκρουσθεί με το πελατειακό πολιτικό σύστημα και αυτό μάλλον η κυβέρνηση δε φαίνεται να έχει την πρόθεση, προς το παρόν τουλάχιστον, να το κάνει.

Με ευκολία μειώνει μισθούς, συντάξεις και προνοιακά επιδόματα, ενώ αφήνει στην πράξη ανενόχλητους εκείνους που διαχρονικά φοροδιαφεύγουν.

Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος των συσσωρευμένων προβλημάτων της χώρας έχουν αφετηρία την αποφυγή του πολιτικού κόστους των εκάστοτε κυβερνώντων.

Τα κόμματα που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας τα 30 τελευταία χρόνια ευθύνονται αποκλειστικά για την κατάντια της πατρίδας αφήνοντας τα πράγματα να φθάσουν σε αδιέξοδα, αποφεύγοντας να πάρουν αποφάσεις που είχαν πολιτικό κόστος.

Η όποια μικρή ή μεγάλη μεταρρύθμιση σκοντάφτει πάντα στα μικρά ή μεγάλα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα παραγόντων και κομμάτων.

Πιστεύω και ελπίζω ότι δεν είναι στις προθέσεις και στις επιλογές της κυβέρνησης η χώρα να παραμείνει φέουδο των ελληνικών και ξένων οικονομικών συμφερόντων που είναι έτοιμα να καταβροχθήσουν τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων.

Πρέπει να προετοιμαστούμε για μια νέα αποτυχία των οικονομικών μέτρων. Τα διαδοχικά Μνημόνια, η ανεργία και τα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας έχουν εξουθενώσει

οικονομικά αλλά και ψυχολογικά το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών.

Το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας δεν πρόκειται να έχει τα προσδοκώμενα από την Τρόικα και την τρικομματική  κυβέρνηση αποτελέσματα και μένει να δούμε πώς σκοπεύουν να διαχειριστούν την κοινωνική οργή που υποβόσκει και σύντομα θα εκδηλωθεί, έστω και αν αυτό προέλθει από τυχαίο γεγονός.

Το μέγεθος του κοινωνικού σεισμού που έρχεται είναι απρόβλεπτης έντασης και θα εξαρτηθεί από το ποσοστό που θα φθάσει η ανεργία και την εξάντληση της δυνατότητας του πολίτη να πληρώσει ακόμη και για τα απολύτως αναγκαία.

Η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι με τις αποφάσεις της διαχειρίζεται ουσιαστικά την πενία του 80% του πληθυσμού και όχι το 20% εκείνων που συνεχίζουν να έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν, έστω και αν αυτά τα χρήματα δεν προέρχονται πάντα απο δηλωθέντα εισοδήματα...

Οι αρχηγοί των τριών κομμάτων της κυβέρνησης εξασφάλισαν την πολιτική επιβίωσή τους και πήραν τη λαϊκή εντολή, δεσμευόμενοι προεκλογικά για πλήθος παρεμβάσεων, θέτοντας μάλιστα κόκκινες γραμμές, που όμως μετεκλογικά ξεθώριασαν και αποχρωματίστηκαν, απογοητεύοντας εκείνους που τους πίστεψαν και τους εμπιστεύθηκαν.

Με χαλαρή διαπραγμάτευση αρχικά και υποκύπτοντας λίγο αργότερα στην πίεση και στους εκβιασμούς της Τρόικα, φτάσαμε σήμερα να είμαστε όμηροι των δόσεων.

Ο εξωφρενικός δανεισμός του παρελθόντος, σαν απόρροια της κομματοκρατίας και του πελατειακού κράτους, οδήγησε τελικά τη χώρα σε απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και  στον απόλυτο εξευτελισμό να αποφασίζουν υπαλληλίσκοι της Τρόικα για τις τύχες του λαού.

Δεν έχουμε πιθανότητα να απαλλαγούμε σύντομα από την Τρόικα αν πρώτα δεν αλλάξουμε το κράτος της κοινωνικής αδικίας και αναξιοκρατίας, όπως αυτό εκπροσωπείται από το σημερινό πολιτικό και κομματικό σύστημα που μας έσυρε στην χρεοκοπία και τώρα το ίδιο σύστημα θέλει να μας σώσει! Από ποιους άραγε;

Από ένα κράτος που στηρίζει το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, με προνομιακές σχέσεις που έχουν διαμορφωθεί υπό συνθήκες αδιαφάνειας, συναλλαγής

και διαπλοκής.

Όσους νόμους και αν ψηφίσουμε και όσα συστήματα και αν σχεδιάσουμε το αποτέλεσμα θα είναι ελάχιστο, αν οι πολίτες δεν αποδεχτούν ότι είναι κοινωνικά δίκαια και αφορούν όλους.

Η επιβίωση της χώρας εξαρτάται από εμάς τους ίδιους και την απόφασή μας να αλλάξουμε μόνοι μας τα κακώς κείμενα. Οι διαρθρωτικές αλλαγές πρέπει να γίνουν, ακόμη και αν η Τρόϊκα επρόκειτο να φύγει την επόμενη μέρα..

Τα βάναυσα όμως οικονομικά μέτρα λιτότητας είναι σε λάθος κατεύθυνση και δυστυχώς η επιβεβαίωση της λανθασμένης συνταγής της Τρόικα θα διαπιστωθεί αφού πρώτα επέλθει η οικονομική εξαθλίωση και η διατάραξη της ψυχικής υγείας των πολιτών.

Θανάσης Αυγερινός

Οικονομολόγος

Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής