στο Στενό, ένα χωριό της Μαντίνειας. Από εκεί, το 25% της παραγωγής των 25.000 φιαλών στέλνεται στο εξωτερικό, σε προορισμούς στους όποιους περιλαμβάνονται η Αγγλία, οι ΗΠΑ και η Αυστραλία.
Για να γνωρίσω τα νεώτερα μέλη της οικογενείας Μποσινάκη -την Κατερίνα και τον Σωτήρη-, που τρέχουν την ομώνυμη οινοποιία στο Στενό Μαντινείας, χρειάστηκε μια μικρή παράκαμψη και ένα… σαπούνι. Ο φίλος Βασίλης Ντούρος – που επιμένει σε μια οικοτεχνία στην Τρίπολη να φτιάχνει τα χειροποίητα σαπούνια Snob Duck- έκανε τις απαραίτητες συστάσεις. Μόνο που εκείνες δεν περιορίσθηκαν μόνον στις τυπικές διαδικτυακές χαιρετούρες καθώς συνοδεύονταν κι από ένα τεκμήριο της τέχνης των συμπράξεων. Το σαπούνι που έφτασε στα χέρια μου ήταν ο καλύτερος προξενητής. Και γι αυτό υπάρξει εξήγηση. Ενα συνοδευτικό χάρτινο καρτελάκι έγραφε: «Το σαπούνι που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα 100% χειροποίητο σαπούνι από τη Snob Duck. Στα συστατικά του ξεχωρίζουν το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και τα κουκούτσια Μοσχοφίλερου (από τα σταφύλια της Μποσινάκης Οικονοποιίας, εσοδείας 2014), αλλά κυρίως η αγάπη με την οποία φτιάχτηκε!».
Ακολούθησα λοιπόν τα κουκούτσια του Μοσχοφίλερου και όχι μόνο δεν έχασα τον δρόμο αλλά άξιζε και τον κόπο. Μίλησα με την Κατερίνα Μποσινάκη και εκείνη μου έδωσε τις πρώτες πληροφορίες για την οικογενειακή επιχείρηση. «Μαζί με τον αδερφό μου τρέχουμε το οινοποιείο της οικογένειάς μας που βρίσκεται στην αμπελουργική ζώνη της Μαντίνειας. Πρόκειται για μια οικογενειακή επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον χώρο του κρασιού από το 1979. Το 2009, κάνοντας έναν πολύ επιλεκτικό τρύγο με εξαιρετική πρώτη ύλη, προχωρήσαμε στην 1η μας εμφιάλωση. Από τότε προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να αναδείξουμε την ποικιλία του Μοσχοφίλερου, πάντα με βαθιά συνείδηση πως προσφέρουμε κάτι παραπάνω από κρασί. Προσφέρουμε ουσία, συντροφιά, αγάπη». Καρπός των προσπαθειών τους, ένα ιδιαίτερο μοσχοφίλερο, το Μαντίνεια Μποσινάκης.
Ζήτησα από την Κατερίνα να αναλάβει να αφηγηθεί την ιστορία αυτής της μικρής οικογενειακής μονάδας σε μια περιοχή με αμπελουργική παράδοση και οινική κουλτούρα: «Οι γονείς μας είναι αυτοδημιούργητοι, ξεκίνησαν από το μηδέν και με πολλές προσωπικές και οικογενειακές θυσίες κατάφεραν να φτιάξουν ένα αξιοπρεπές και άρτια τεχνολογικά εξοπλισμένο οινοποιείο. Το αναφέρω όλο αυτό γιατί όταν ήρθε η στιγμή να σπουδάσουμε δεν υπήρχαν τα απαραίτητα χρήματα για σπουδές στο εξωτερικό ή για ιδιωτικές σχολές. Εκείνη την περίοδο τα πτυχία δημοσιών σχολών ήταν αναγνωρίσιμα, και μια και οι δύο είχαμε περάσει σε ΤΕΙ, οι γονείς μας θεώρησαν ότι αν και με όχι τόσο σχετικό με την οινοποιία αντικείμενο θα ήμασταν περισσότερο κατοχυρωμένοι για το μέλλον, έχοντας ένα τέτοιο πτυχίο. Κι έτσι ο Σωτήρης τελείωσε Τουριστικές Επιχειρήσεις στο ΤΕΙ Ηπείρου και εγώ Δημόσιες Σχέσεις & Επικοινωνία στο ΤΕΙ Δ. Μακεδονίας.
»Και οι δύο μας είμαστε στο οινοποιείο από τα περίπου 10 μας χρόνια. Ο Σωτήρης στα 34 του χρόνια μετράει πλέον 20 τρύγους. Εχει συνεργαστεί και συμβουλευτεί πολύ μεγάλους οινολόγους της Ελλάδας μια και μέχρι το 2009, που αποφασίσαμε να βγούμε με τη δική μας φιάλη, οινοποιούσαμε για άλλα μεγάλα οινοποιεία. Το 2010 ξεκινήσαμε, οι δυο μας, να πουλήσουμε τη φιάλη μας (εσοδείας 2009), πόρτα πόρτα. Πηγαίναμε σε εστιατόρια και κάβες για να δειγματίσουμε τη φιάλη μας και να γνωριστούμε με τους ανθρώπους του χώρου. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ήμασταν άγνωστοι, ήμασταν ακριβοί και θα έπρεπε να ανταγωνιστούμε εταιρείες που ήταν πολύ καλά εδραιωμένες στην ελληνική αγορά που είχαν συνδέσει το όνομα τους με την περιοχή.
»Στην Μαντίνεια δραστηριοποιούνται κάποιες από τις μεγαλύτερες οινοπαραγωγικές επιχειρήσεις του χώρου. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς χρήματα για την απαραίτητη προβολή του προϊόντος μας ήμασταν καταδικασμένοι! Αντιμετωπίσαμε αρκετά προβλήματα που πιο πολύ μας πείσμωσαν παρά μας αποθάρρυναν. Παρόλα αυτά υπήρξαν άνθρωποι που πίστεψαν στο προϊόν μας και μας βοήθησαν να δείξουμε τη δουλεία μας. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να πούμε ότι ειδικευόμαστε στο μοσχοφίλερο και έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται!».
Και η Κατερίνα συνεχίζει: «Από τις 8.000 φιάλες το 2009, φέτος έχουμε φτάσει στις 25.000 φιάλες και ευελπιστούμε να τις αυξήσουμε στα επόμενα χρόνια. Περίπου το 25% της παραγωγής μας στέλνεται στο εξωτερικό και πλέον έχουμε παρουσία σε Αγγλία, ΗΠΑ και Αυστραλία. Η όποια επένδυση έχει γίνει από το 1992 μέχρι σήμερα, είχε να κάνει με τον τεχνολογικό εξοπλισμό κι έτσι το οινοποιείο μας είναι κυρίως ένας χώρος παραγωγής. Στα σχέδια μας λοιπόν είναι η διαμόρφωση του, σε έναν χώρο επισκέψιμο. Η απόκτηση ιδιόκτητων αμπελώνων είναι επίσης μια μεγάλη επιθυμία μας αλλά και αρκετά κοστοβόρα.
»Αυτή ήταν όλη η ιστορία μας… Πολλοί πιστεύουν ότι ο χώρος του κρασιού κρύβει πάντα έναν μύθο και κάτι μαγικό! Εμείς δεν κρύβουμε καμία μαγεία. Έχουμε θυσιάσει πολλά πράγματα σαν οικογένεια και δουλεύουμε όλοι μαζί πάνω σε αυτό που αγαπάμε και προσπαθούμε να είμαστε κάθε χρόνο καλύτεροι και πέρα για πέρα αληθινοί. Γι' αυτό και το “οικογενειακή υπόθεση” μας εκφράζει τόσο πολύ! Ασχολούμαστε αποκλειστικά με αυτό και δεν είναι στους στόχους μας να πουλάμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ξέρω ότι δεν είναι πολύ ελκυστική ιστορία αλλά είναι αληθινή!». Η ιστορία της Κατερίνας και του Σωτήρη δεν έχει ούτε δράκους, ούτε πρίγκιπες αλλά σκληρά εργαζόμενους νέους επιχειρηματίες που επιμένουν να ζουν και να δημιουργούν στο τόπο καταγωγής τους, που δεν παύουν να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις, που κινητοποιούν συνεργασίες και συμπράξεις, που αξιοποιούν καινούργιες ιδέες, που ελπίζουν και αγωνίζονται με εξωστρεφή διάθεση και με το μυαλό στην επόμενη καινοτομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου