Η δικαίωση του... Τόνι Σοπράνο.Σε σχέση με τους υπόλοιπους εγκληματίες, οι μαφιόζοι είναι πιο ικανοί στο να διαχωρίζουν τα αισθήματα και τις σκέψεις τους σε μια αρνητική πλευρά (που τους επιτρέπει να κάνουν τις «δουλειές» της Μαφίας) και μια θετική (που τους δίνει τη δυνατότητα να ζουν ως καλοί και στοργικοί οικογενειάρχες)Μια νέα ιταλική επιστημονική έρευνα έρχεται μάλλον να δικαιώσει τον μαφιόζο Τόνι Σοπράνο, που τόσο πετυχημένα ενσάρκωσε για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά ο συμπαθέστατος και πρόωρα χαμένος Τζέημς Γκαντολφίνι. Σύμφωνα με την μελέτη, που έγινε μεταξύ Ιταλών φυλακισμένων, οι καταδικασμένοι μαφιόζοι ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους εγκληματίες, καθώς είναι γενικά πιο ευαίσθητοι, καλύτεροι οικογενειάρχες και λιγότερο εγωιστές, ενώ δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ψυχοπαθητικές προσωπικότητες.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντριάνο Σιμέντι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα εγκληματικής συμπεριφοράς και ψυχικής υγείας "Criminal Behaviour and Mental Health", σύμφωνα με τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», μελέτησαν δύο ομάδες κρατουμένων: μία από 30 μέλη της σικελικής Μαφίας και μία δεύτερη από 39 καταδικασμένους που δεν ήσαν μέλη της οργάνωνσης. Από τους μαφιόζους, επτά είχαν καταδικαστεί για φόνο, 17 για βίαιες πράξεις και οι υπόλοιποι για άλλες υποθέσεις (εμπόριο ναρκωτικών, σεξουαλική εκμετάλλευση, απαγωγές κ.α.)
Η βασική διαπίστωση ήταν ότι, σε σχέση με τους υπόλοιπους εγκληματίες, οι μαφιόζοι είναι πιο ικανοί στο να διαχωρίζουν τα αισθήματα και τις σκέψεις τους σε μια αρνητική πλευρά (που τους επιτρέπει να κάνουν τις «δουλειές» της Μαφίας) και μια θετική (που τους δίνει τη δυνατότητα να ζουν ως καλοί και στοργικοί οικογενειάρχες).
Όλοι οι φυλακισμένοι που συμμετείχαν στην έρευνα, υποβλήθηκαν σε μια εξειδικευμένη δοκιμασία (τεστ) που δείχνει σε ποιο βαθμό η προσωπικότητά τους έχει ψυχοπαθητικά και ψυχωτικά στοιχεία. Όταν το «σκορ» είναι 30 και πάνω, τότε κάποιος θεωρείται ψυχοπαθής. Κανένας από τους μαφιόζους δεν ξεπέρασε αυτό το όριο και έτσι τυπικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ψυχοπαθής εγκληματίας, παρά τα πολλαπλά εγκλήματά του (ειδεχθή σε αρκετές περιπτώσεις).
Οι μαφιόζοι είχαν σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις οικογένειές τους σε σχέση με τους μη μαφιόζους εγκληματίες και ποτέ δεν είχαν σταματήσει να γράφουν και να τηλεφωνούν στους αγαπημένους τους. Επιπλέον, όπως είπε ο Αντριάνο Σιμερίνι, τα μέλη της Μαφίας είναι λιγότερο «μακιαβελικοί», «ναρκισιστές», «αναίσθητοι», «παρασιτικοί» ή «παρορμητικοί». Ακόμη, σπανιότερα εμφανίζουν πρόβλημα εξάρτησης από ναρκωτικά, αλκοόλ ή άλλες ουσίες.
Οι ερευνητές διευκρίνισαν ότι τα παραπάνω χαρακτηριστικά αφορούν μαφιόζους σχετικά χαμηλά στην ιεραρχία της οργάνωσης, καθώς η πρόσβαση στα «μεγάλα κεφάλια» που κρατούνται στις φυλακές, απαγορεύεται αυστηρά από τις ιταλικές Αρχές.
Σε κάθε περίπτωση, οι ιταλοί επιστήμονες εξέφρασαν την αισιοδοξία τους ότι τα ευρήματα αυτά «γεννούν νέες ελπίδες πως είναι δυνατή η επανακοινωνικοποίηση των καταδικασμένων μελών της Μαφίας, επειδή δείχνουν μεν σημαντικά αντικοινωνικά χαρακτηριστικά, όμως παράλληλα έχουν διατηρήσει την ικανότητά τους για συναισθηματική σύνδεση, αυξάνοντας έτσι περισσότερο τις πιθανότητες συμμετοχής τους σε προγράμματα κοινωνικής επανένταξης, σε σχέση με άλλους κρατούμενους στις ιταλικές φυλακές».
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντριάνο Σιμέντι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα εγκληματικής συμπεριφοράς και ψυχικής υγείας "Criminal Behaviour and Mental Health", σύμφωνα με τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», μελέτησαν δύο ομάδες κρατουμένων: μία από 30 μέλη της σικελικής Μαφίας και μία δεύτερη από 39 καταδικασμένους που δεν ήσαν μέλη της οργάνωνσης. Από τους μαφιόζους, επτά είχαν καταδικαστεί για φόνο, 17 για βίαιες πράξεις και οι υπόλοιποι για άλλες υποθέσεις (εμπόριο ναρκωτικών, σεξουαλική εκμετάλλευση, απαγωγές κ.α.)
Η βασική διαπίστωση ήταν ότι, σε σχέση με τους υπόλοιπους εγκληματίες, οι μαφιόζοι είναι πιο ικανοί στο να διαχωρίζουν τα αισθήματα και τις σκέψεις τους σε μια αρνητική πλευρά (που τους επιτρέπει να κάνουν τις «δουλειές» της Μαφίας) και μια θετική (που τους δίνει τη δυνατότητα να ζουν ως καλοί και στοργικοί οικογενειάρχες).
Όλοι οι φυλακισμένοι που συμμετείχαν στην έρευνα, υποβλήθηκαν σε μια εξειδικευμένη δοκιμασία (τεστ) που δείχνει σε ποιο βαθμό η προσωπικότητά τους έχει ψυχοπαθητικά και ψυχωτικά στοιχεία. Όταν το «σκορ» είναι 30 και πάνω, τότε κάποιος θεωρείται ψυχοπαθής. Κανένας από τους μαφιόζους δεν ξεπέρασε αυτό το όριο και έτσι τυπικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ψυχοπαθής εγκληματίας, παρά τα πολλαπλά εγκλήματά του (ειδεχθή σε αρκετές περιπτώσεις).
Οι μαφιόζοι είχαν σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις οικογένειές τους σε σχέση με τους μη μαφιόζους εγκληματίες και ποτέ δεν είχαν σταματήσει να γράφουν και να τηλεφωνούν στους αγαπημένους τους. Επιπλέον, όπως είπε ο Αντριάνο Σιμερίνι, τα μέλη της Μαφίας είναι λιγότερο «μακιαβελικοί», «ναρκισιστές», «αναίσθητοι», «παρασιτικοί» ή «παρορμητικοί». Ακόμη, σπανιότερα εμφανίζουν πρόβλημα εξάρτησης από ναρκωτικά, αλκοόλ ή άλλες ουσίες.
Οι ερευνητές διευκρίνισαν ότι τα παραπάνω χαρακτηριστικά αφορούν μαφιόζους σχετικά χαμηλά στην ιεραρχία της οργάνωσης, καθώς η πρόσβαση στα «μεγάλα κεφάλια» που κρατούνται στις φυλακές, απαγορεύεται αυστηρά από τις ιταλικές Αρχές.
Σε κάθε περίπτωση, οι ιταλοί επιστήμονες εξέφρασαν την αισιοδοξία τους ότι τα ευρήματα αυτά «γεννούν νέες ελπίδες πως είναι δυνατή η επανακοινωνικοποίηση των καταδικασμένων μελών της Μαφίας, επειδή δείχνουν μεν σημαντικά αντικοινωνικά χαρακτηριστικά, όμως παράλληλα έχουν διατηρήσει την ικανότητά τους για συναισθηματική σύνδεση, αυξάνοντας έτσι περισσότερο τις πιθανότητες συμμετοχής τους σε προγράμματα κοινωνικής επανένταξης, σε σχέση με άλλους κρατούμενους στις ιταλικές φυλακές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου