Οι Αυλοκόλακες του Δήμου Σπάτων - Αρτέμιδος

Είναι αυτό που λέει ο λαός, "Όλα τα είχε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλειπε".

Πέρασαν 18 μήνες από την πολλά υποσχόμενη νέα Δημοτική Αρχή κι αντί να δούμε έργο, κάτι να γίνεται, κάτι να κουνιέται, αντίθετα βλέπουμε μια στασιμότητα και μια απραξία που
σπάει κόκκαλα, νεύρα, υπομονές κι αντοχές.

Και μέσα σε όλη αυτή την απραξία, που δεν θα αναλύσουμε σήμερα που οφείλεται, ξαφνικά διαπιστώσαμε κι ένα καινούριο φρούτο που μας έχει κάνει εντύπωση.

Κάποιους ή κάποιες απο την Διοικούσα αρχή να το παίζουν προστάτες του Δημάρχου προφασιζόμενοι- ες ότι είναι συνέχεια δίπλα στον Δήμαρχο, για να τον προφυλάξουν από όσους μπορεί να τον στεναχωρέσουν. Εδώ θα πώ το "Σώσον Κύριε τον λαό σου κι ευλόγησον την ηλιθιότητα που είναι αήττητη κι ανίκητη". Μάλλον η κρίση θα τους/τις μπέρδεψε. Μάλλον δεν έχουν καταλάβει γιατί τους/τις εξέλεξαν οι πολίτες. Μήπως θα πρέπει να τους το υπενθυμίσουμε μέσα από αυτές τις γραμμές; Μήπως να αρχίσουμε από το Λό-λα να έ-να μή-λο;

Με όλο το σεβασμό λοιπόν, που οφείλουμε στα εκλεγμένα πρόσωπα, έχουμε την υποχρέωση να τους υπενθυμίσουμε ότι οι πολίτες τους εξέλεξαν για να παράγουν έργο. Και μέσα σε αυτούς τους πολίτες βρίσκονται και άνθρωποι, που μπορεί να λένε και να καυτηριάζουν κάποια κακώς κείμενα της Δημοτικής Αρχής ΑΛΛΑ δεν παύουν να είναι αυτοί οι οποίοι έτρεξαν, στήριξαν, δαπανήθηκαν και υποστήριξαν, προεκλογικά όλους εσάς.

Γι αυτό κύριοι και κυρίες καλό θα ήταν να περιοριστήτε σε αυτό ΚΑΙ μόνο για το οποίο είστε εκλεγμένοι. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Και να μην προσπαθήτε με πλάγιους τρόπους να κάνετε τους καλούς απέναντι στον Δήμαρχο βγάζοντας τους υπόλοιπους άχρηστους. Γιατί "ο καιρός γαρ εγγύς" για τις επόμενες εκλογές και τότε θα γελάσει κι ο τελευταίος πικραμένος της Αρτέμιδας. Κι όπως πολύ σοφά λέει κι ο λαός μας: "Μην πολυαψηλώνεστε γιατί ψηλοί δεν είστε, στην γειτονιά μου κάθεστε και ξέρω ΚΑΙ ποιοι είστε."

Δυστυχώς και λυπάμαι που το λέω μια και ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που εναπόθεσαν τις ελπίδες του στην νέα Δημοτική Αρχή, οι πρώτοι 18 μήνες μέχρι σήμερα δεν έχουν ταυτότητα, χαρακτήρα, φυσιογνωμία.
Θολοί κι απροσδιόριστοι.
Φλου αρτιστίκ (με έμφαση στο φλου, όχι στο αρτιστίκ).

Να πάρει η ευχή, δεν έμεινε τίποτα όρθιο σε αυτό τον τόπο. Χάθηκε ο κοινός νους. Χάθηκε μάλλον και η τελευταία ελπίδα. Και όχι ότι θα ελευθερωθεί η παραλία από τις ξαπλώστρες και τέτοιες μπούρδες. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα σερνόμαστε έτσι. Σαν κάτι ζόμπι που βλέπαμε στις ταινίες του ντε Λαουρέντις όταν ήμασταν παιδιά.

Συγνώμη για το απαισιόδοξο κείμενο. Αν και μάλλον ρεαλιστικό είναι. Πάντως, πιστέψτε με, δεν θα το βάλουμε κάτω εγώ και πολλοί άλλοι αγνοί άνθρωποι που γνωρίζω. Θα παλέψουμε μέχρι το τέλος. Είμαι ιδαλγός μιάς άλλης εποχής. Τότε που η μπέσα και το φιλότιμο ήταν οι πυξίδες του Έλληνα.

Γιατί σε τούτον τον τόπο, θα πληρώσουμε τζάμπα και βερεσέ για πολλά.
Είτε φταίξαμε, είτε δε φταίξαμε αλλά οφείλουμε να θυμόμαστε ότι θα μας προσφέρει τα πιο ευλογημένα δωρεάν! Τζάμπα!

Αρτεμισίοι Ψίθυροι