Για τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον συνθέτη με τα πάμπολλα σουξέ και τους χρυσούς δίσκους, κανένα επαγγελματικό όνειρο δεν φάνταζε ανεκπλήρωτο. «Κι όμως, υπήρχε κάτι!», σημειώνει λίγες ημέρες πριν από την παρουσίαση της νέας του δουλειάς στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. «Κάθε μουσικός που ξεκινάει τις σπουδές του από την κλασική μουσική κατά βάθος ονειρεύεται να επιστρέψει κάποτε εκεί. Η όπερα παρέμενε για εμένα όνειρο ζωής, γι’ αυτό και επί χρόνια έγραφα κάποια κομμάτια. Οταν στον δρόμο μου βρέθηκε ο λιμπρετίστας Ηλίας Λιαμής του εμπιστεύτηκα τις μελωδίες και έτσι προέκυψε ένα έργο αφιερωμένο στον El Greco. Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στις 19 και 20 Μαΐου, θα παρουσιάσουμε μια όπερα-έργο ζωής, ένα πολυπρόσωπο έργο αποτελούμενο από 180 μουσικούς, το οποίο διαισθάνομαι ότι ξετρυπώνει μοναδικά συναισθήματα».
Η έμπνευση για το συγκεκριμένο έργο γεννήθηκε στον Ελληνα συνθέτη διαβάζοντας κάποιο καλοκαίρι το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη «Αναφορά στον Γκρέκο». «Ημουν εξαιρετικά νέος και η ζωή του μεγάλου εικαστικού ομολογώ ότι μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Τότε είπα γιατί να μην αποδώσουμε όλο αυτό το συναρπαστικό έργο και με νότες;» εξομολογείται ο γνωστός Ελληνας συνθέτης και συνεχίζει: «Λίγες ημέρες μετά είχα ήδη πάρει θέση στο πιάνο, ξετρυπώνοντας μέσα από την ψυχή μου μουσικές». Το συγκινητικό είναι ότι επιστρέφει σ’ ένα θέατρο όπου και ο ίδιος είχε βοηθήσει στην ανακαίνισή του: «Είναι ένα πραγματικό κόσμημα, μια μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου», αναφέρει και συνεχίζει: «Είναι συγκινητικό το γεγονός ότι μία από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας μου συνδέεται με αυτό το θέατρο, αφού μαζί με τον Γιάννη Πάριο και τη Δήμητρα Γαλάνη είχαμε βοηθήσει πριν από 25 χρόνια με μια συναυλία προκειμένου να μαζευτούν χρήματα για τις εργασίες που απαιτούνταν».
Η Eurovision, η Αλίκη και το κλάμα του Πάριου
Η μουσική διαδρομή, αλλά και η ζωή του Γιώργου Χατζηνάσιου, του ανθρώπου που κατέκτησε το ελληνικό πεντάγραμμο, ξεκινά από τη συμπρωτεύουσα. Ο ίδιος θυμάται με νοσταλγία: «Τότε τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα στις αλάνες. Ολη η γειτονιά ήταν μια παρέα, σε αντίθεση με τη σημερινή εποχή όπου επικρατεί η απόσταση και η αποξένωση». 
«Θυμάμαι ότι το κομμάτι “Χαίρε” άγγιξε τόσο πολύ τον Πάριο που ενώ βρισκόταν στο στούντιο σταμάτησε την ηχογράφηση και ξέσπασε σε λυγμούς»
Γιoς μουσικού και ο ίδιος, όταν κλήθηκε να απαντήσει στην ερώτηση του πατέρα του «βιολί ή πιάνο;», επιλέγει το δεύτερο και πριν τελειώσει το σχολείο αρχίζει να παίζει μουσική για να εξασφαλίσει το χαρτζιλίκι του και να βοηθήσει τους γονείς του. «Δεκαπέντε ετών έπαιζα πιάνο στα καμπαρέ. Ηταν η εποχή που ερχόταν ο 6ος Στόλος και οι ναύτες ήθελαν να διασκεδάσουν. Κάπως έτσι κόλλησα και τη συνήθεια του τσιγάρου και άρχισα να κοκορεύομαι και να κάνω τον μεγάλο στους συμμαθητές μου».
Τελειώνοντας το σχολείο έχει ήδη αποκτήσει το δικό του πιάνο στο σπίτι ώστε να μην είναι αναγκασμένος να πηγαίνει στη θεία του για να παίξει, ενώ αρχίζει να συνεργάζεται με studios και μουσικούς. Εκείνη την εποχή ο Γιώργος Χατζηνάσιος ασχολείται με τις ηχογραφήσεις δίσκων. Τότε συνέβη κάτι εκπληκτικό: ο μουσικός παραγωγός Σπύρος Ράλλης τον βλέπει να βοηθάει στη σύνθεση καταξιωμένους μουσικούς και του προτείνει από απλός μουσικός να περάσει στη σύνθεση. Η πρώτη του επιτυχία θα έρθει με ένα σαρανταπεντάρι δισκάκι και τη Μαρινέλλα να τραγουδά «Kρίμα το μπόι σου». Μέσα σε μια εβδομάδα όλη η Ελλάδα σιγοψιθυρίζει «Κρίμα τα νιάτα κι η τσαχπινιά, κρίμα τα μπόι σου καλέ». Επειτα θα έρθει ο πρώτος του μεγάλος δίσκος με τίτλο «4. 5. 3», όπου τραγουδούν τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής -Κόκκοτας, Διονυσίου και Γαλάνη. Τα τρανζίστορ της εποχής πλημμυρίζουν από τα τραγούδια του Χατζηνάσιου και ο ίδιος γεύεται στιγμές επιτυχίας και αναγνώρισης. «Είναι τρομερό από τη μια ημέρα στην άλλη να ακούς τα τραγούδια σου παντού», εξομολογείται και συνεχίζει: «Σε κάθε σπιτικό, σε κάθε γειτονιά ηχούσαν οι συνθέσεις μου. Με θυμάμαι διψασμένο από αυτό που μου συνέβαινε, να βάζω κέρμα στο τζουκμπόξ για να ακουστεί κάποιο κομμάτι μου. Οταν αργότερα βγήκαν στην αγορά οι δίσκοι με το χοντρό εξώφυλλο πήγαινα στα δισκοπωλεία για να δω αν έχουν τη δουλειά μου στη βιτρίνα. Οταν είσαι νέος αγαπάς τη δουλειά σου και ονειρεύεσαι. Οσο χαμηλών τόνων κι αν είσαι, κατά τα ψέματα, μια μικρή δόση ματαιοδοξίας την έχεις», ομολογεί χαμογελώντας.
«Το τραγούδι “Μάθημα Σολφέζ” πήγαινε για πρώτο, αλλά ο μηχανισμός της Eurovision μας έριξε στην πέμπτη θέση. Εδωσα υπόσχεση να μην αναφερθώ ποτέ στη συγκεκριμένη διοργάνωση»
Στη διαδρομή του η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη - «Τα γαλάζια σου γράμματα», «Ποιος να συγκριθεί μαζί σου», «Σήμερα», «Καμιά φορά» κ.τ.λ. είναι μόνο κάποιες από αυτές. Οι δίσκοι του γίνονται χρυσοί, μέχρι που το 1977 του γίνεται πρόταση να συμμετάσχει με σύνθεσή του στη Eurovision. «Ηταν η εποχή όπου η κάθε χώρα παρουσίαζε τραγούδια στη γλώσσα της και η Ελλάδα βρισκόταν μονίμως στην τελευταία θέση. Τότε σκέφτηκα να συνθέσω μια μελωδία που να στηριχτεί σε μουσικούς όρους οι οποίοι ήταν διεθνώς κατανοητοί. Ετσι έγραψα το “Μάθημα Σολφέζ”, επιλέγοντας για την ερμηνεία τους καλύτερους ποπ τραγουδιστές της εποχής. Το τραγουδούν, πήγαινε για πρώτο, αλλά ο μηχανισμός της Eurovision και η Ελλάδα που δεν ήταν ακόμη έτοιμη για να αναλάβει μια τόσο μεγάλη διοργάνωση μας έριξαν στην πέμπτη θέση. Οταν αντιλήφθηκα πώς λειτουργεί ο μηχανισμός απογοητεύτηκα και έδωσα υπόσχεση να μην αναφερθώ ποτέ στη συγκεκριμένη διοργάνωση, μια και κάποια πράγματα όσο και να τα εξηγείς δεν γίνονται κατανοητά. Είναι η πρώτη φορά που μιλάω γι’ αυτό, αν και τόσες δεκαετίες μετά».
Τις εποχές της ευημερίας πολλοί είναι εκείνοι που χτύπησαν την πόρτα του Ελληνα συνθέτη. «Εχουν φτάσει στην πόρτα μου ακόμη και σακούλες σκουπιδιών γεμάτες χρήματα, αλλά αρνήθηκα. Μουσική για μπουζούκια δεν θα έγραφα ποτέ γιατί ήταν έξω από τη φιλοσοφία και από την εν γένει στάση ζωής μου. Κάποτε η Αλίκη Βουγιουκλάκη μού είπε “Γιώργο, θέλω να βγάλουμε μαζί έναν δίσκο, μου γράφεις τραγούδια όπως αυτά που τραγουδά η Μαρινέλλα και ο Πάριος”. Της εξήγησα ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται γιατί δεν διαθέτει την αντίστοιχη φωνή, αντιθέτως θα μπορούσα να συνθέσω μουσική για κάποιο μιούζικαλ. Το βράδυ που συντρώγαμε συζητώντας, για κακή μας τύχη, ήταν σε διπλανό τραπέζι δημοσιογράφος της εφημερίδας “Εθνος” που βγήκε την επομένη με τετράστηλο και τίτλο “Ο Χατζηνάσιος αρνείται τη μουσική του στην Αλίκη”. Η Βουγιουκλάκη παρεξηγήθηκε, καθώς νόμιζε ότι εγώ έδωσα το θέμα και έκανε έναν χρόνο να μου μιλήσει».
«Η Αλίκη Βουγιουκλάκη μου είχε ζητήσει να βγάλουμε μαζί έναν δίσκο και να της γράψω τραγούδια όπως αυτά που τραγουδούσαν η Μαρινέλλα και ο Πάριος»
Στις μουσικές ανακαλύψεις του Ελληνα συνθέτη ανήκει φυσικά και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Τότε ο ΑΝΤ1 και ο Μανούσος Μανουσάκης τού είχαν αναθέσει τη μουσική επένδυση της σειράς «Αγγιγμα ψυχής» και ο Γιώργος Χατζηνάσιος είχε προσέξει το νεαρό παιδί με τη μελωδική φωνή που είχε εκπροσωπήσει την Κύπρο στη Eurovision για δύο συνεχείς χρονιές. «Μου άρεσε το καλλιτεχνικό του θράσος και η δύναμη να υπερασπίζεται τα κομμάτια του», λέει ο ίδιος σήμερα. «Οταν τον πήρα τηλέφωνο ήταν φαντάρος. Απολυόταν όμως τη Δευτέρα κι έτσι δώσαμε ραντεβού στο στούντιο. Του υπέδειξα πώς να αποδώσει το κομμάτι και το τραγούδι έγινε επιτυχία. Υπήρχε κόσμος που με σταματούσε στον δρόμο για να μου πει ότι ανοίγει την τηλεόραση από το σημείο των τίτλων προκειμένου να απολαύσει τη μουσική. Το “Αγγιγμα ψυχής” ήταν η πρώτη επιτυχία του Χατζηγιάννη».
Ολόκληρος ο καλλιτεχνικός κόσμος υποκλίνεται στην ευγένεια και το ταλέντο του Γιώργου Χατζηνάσιου και όπως ο ίδιος αποκαλύπτει σήμερα, ανάμεσα στους τραγουδιστές που έχουν κλάψει για κομμάτι του συγκαταλέγεται και ο Γιάννης Πάριος «Ηταν για το κομμάτι “Χαίρε” που δεν έγινε ποτέ επιτυχία. Αγγιξε όμως τόσο πολύ τον Πάριο που ενώ βρισκόταν στο στούντιο σταμάτησε την ηχογράφηση και ξέσπασε σε λυγμούς».
info: Η όπερα του Γιάννη Χατζηνάσιου θα παιχτεί στις 19 και 20 Μαΐου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Πληροφορίες - Εισιτήρια: VIVA.gr, PUBLIC, Παπασωτηρίου, ΙΑΝΟΣ, Media Markt, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ticketservices.gr, τηλ.: 210 7234567. Τιμές εισιτηρίων: 12€ (φοιτητές, άνεργοι, ΑΜΕΑ) - 20€ - 35€ - 50€ - 75€
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου