Κρατώντας στα χέρια της μια επιστολή που της έστειλε πολίτης στο ψυχιατρείο άρχισε να διαβάζει: «Το μόνο λάθος που έκανε η Βίκυ Σταμάτη ήταν να ερωτευθεί και να αγαπήσει
έναν άνδρα που ήταν πολιτικός. Της αξίζει να βρίσκεται εκεί; Είναι ένοχη; Αν φυλακίζονταν όλοι οι συγγενείς των πολιτικών, τότε είναι ενοχή, ναι. Τι συμβαίνει στο ψυχιατρείο;
Κραυγές και κλάματα. Το φαγητό και το μπάνιο γίνονται παρουσία φυλάκων. Θίγεται η αξιοπρέπεια. Όταν βλέπει το παιδί της σε φωτογραφία. Ναι, κυρία Σταμάτη είσαι ένοχη. Στο πρόσωπό σου βλέπουμε το γάλα που δεν έχουμε να πάρουμε για το παιδιά μας, το σπίτι που δεν έχουμε να πληρώσουμε... ».
Στη συνέχεια φωνάζοντας και χτυπώντας το χέρι της στο βήμα του μάρτυρα η σύζυγος του πρώην υπουργού είπε: «Εχω υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη. Το παιδί μας στερήθηκε και τους δυο γονείς του σε μια εβδομάδα». Η πρόεδρος του δικαστηρίου στο σημείο εκείνο της ζήτησε να ηρεμήσει. «Πιο ήρεμα» της είπε. «Είστε μητέρα κυρία Πρόεδρε, ξέρετε τι ζω;», την ρώτησε στη συνέχεια η κυρία Σταμάτη με την πρόεδρο να επιμένει: «Δεν έχει σημασία....αν είμαι μητέρα η οχι. Ηρεμήστε και συνεχίστε». «Εχω μείζονα κατάθλιψη με αυτοκτονικό ιδεασμό», της απάντησε η Βίκυ Στμάτη και συνέχισε: «Εφυγα νύχτα από το ψυχιατρείο με τρία μέτρα χόρτα, με αλεπούδες με φίδια....Είχα πολλές ευκαιρίες να φύγω. Αλλά δεν το έκανα. Έφυγα μετά την απόρριψη της 5ης αίτησης μου. Το κλειδί υπήρχε στα χέρια μου πάρα πολύ καιρό. Θα μπορούσα να το είχα χρησιμοποιήσει. Δεν το έκανα. Ηταν μια απεγνωσμένη κίνηση. Είπα: Αν είναι να πεθάνω, θα κρατώ το χέρι του παιδιού μου. Ο λόγος που με ανάγκασε να επιστρέψω ήταν η στέρησή των φαρμάκων. Ήμουν σαν ένας τοξικομανής που ήθελε τη δόση του. Δεν θέλω τίποτα!!!! Είμαστε αθώοι. Θέλουμε ο ένας να ξυπνάει και να νιώθει την αναπνοή του άλλου. (σ.σ εννοεί το παιδί της)».
Στη συνέχεια η πρόεδρος του δικαστηρίου ρώτησε την κυρία Σταμάτη για το αν μετανιώνει για την απόδραση. «Οχι θα το ξαναέκανα», απάντησε η σύζυγος του πρώην υπουργού και πρόσθεσε: «Αν ήταν να δω το παιδί μου! Σε αυτήν την αίθουσα υπάρχουν πρωταγωνιστές!! Εγω είμαι υπέραθώα!!!!!Το μόνο που θέλω είναι ας είμαι αλυσοδεμένη, εγώ θέλω να είμαι κοντά στο παιδί μου!!! Το απέκτησα σε μεγάλη ηλικία με εξωσωματικές.
Εγώ και το παιδί μου είμαστε εντελώς άποροι! Ο κ. Τσοχατζοπουλος έχει τρία χρονια να πληρώσει τα δίδακτρα του παιδιού του! Ο πατέρας μου βοηθάει για να φάει και να πιει το παιδί μου. Οχι ο πατέρας του! Εγώ θέλω να υποστώ το τεστ της αλήθειας! Τώρα το πηγαίνει σχολείο μια γυναίκα 75 χρόνων που δεν ακούει! Μόνο στην περίοδο των ναζί τιμωρούσαν αθώους!!! Μέσα και έξω από αυτήν την αίθουσα υπάρχουν οι πραγματικοί ένοχοι. Εχω εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Διανύω περίοδο πένθους. Όταν άκουσα ότι απορρίφθηκε και η πέμπτη αίτησή μου είπα στον κ. Τσοχατζοπουλο: ''Κατέστρεψες τη μητέρα του παιδιού σου και σύζυγο σου'' και αναρωτήθηκα: Γιατί η θυγατέρα του συζύγου μου να είναι κοντά στα παιδιά της και όχι εγώ; Γιατί αυτή η διάκριση;
Θέλω να οδηγηθώ στο φως. Στο γιατρό μου στο παιδί μου. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.
Και κάτι άλλο!Αυτή τη στιγμή τα χαρίζω όλα στους γιατρούς του κόσμου. Ολα τα κινητά μου πράγματα. Θέλω μόνο το σαρκίο μου και το παιδί μου».
έναν άνδρα που ήταν πολιτικός. Της αξίζει να βρίσκεται εκεί; Είναι ένοχη; Αν φυλακίζονταν όλοι οι συγγενείς των πολιτικών, τότε είναι ενοχή, ναι. Τι συμβαίνει στο ψυχιατρείο;
Κραυγές και κλάματα. Το φαγητό και το μπάνιο γίνονται παρουσία φυλάκων. Θίγεται η αξιοπρέπεια. Όταν βλέπει το παιδί της σε φωτογραφία. Ναι, κυρία Σταμάτη είσαι ένοχη. Στο πρόσωπό σου βλέπουμε το γάλα που δεν έχουμε να πάρουμε για το παιδιά μας, το σπίτι που δεν έχουμε να πληρώσουμε... ».
Στη συνέχεια φωνάζοντας και χτυπώντας το χέρι της στο βήμα του μάρτυρα η σύζυγος του πρώην υπουργού είπε: «Εχω υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη. Το παιδί μας στερήθηκε και τους δυο γονείς του σε μια εβδομάδα». Η πρόεδρος του δικαστηρίου στο σημείο εκείνο της ζήτησε να ηρεμήσει. «Πιο ήρεμα» της είπε. «Είστε μητέρα κυρία Πρόεδρε, ξέρετε τι ζω;», την ρώτησε στη συνέχεια η κυρία Σταμάτη με την πρόεδρο να επιμένει: «Δεν έχει σημασία....αν είμαι μητέρα η οχι. Ηρεμήστε και συνεχίστε». «Εχω μείζονα κατάθλιψη με αυτοκτονικό ιδεασμό», της απάντησε η Βίκυ Στμάτη και συνέχισε: «Εφυγα νύχτα από το ψυχιατρείο με τρία μέτρα χόρτα, με αλεπούδες με φίδια....Είχα πολλές ευκαιρίες να φύγω. Αλλά δεν το έκανα. Έφυγα μετά την απόρριψη της 5ης αίτησης μου. Το κλειδί υπήρχε στα χέρια μου πάρα πολύ καιρό. Θα μπορούσα να το είχα χρησιμοποιήσει. Δεν το έκανα. Ηταν μια απεγνωσμένη κίνηση. Είπα: Αν είναι να πεθάνω, θα κρατώ το χέρι του παιδιού μου. Ο λόγος που με ανάγκασε να επιστρέψω ήταν η στέρησή των φαρμάκων. Ήμουν σαν ένας τοξικομανής που ήθελε τη δόση του. Δεν θέλω τίποτα!!!! Είμαστε αθώοι. Θέλουμε ο ένας να ξυπνάει και να νιώθει την αναπνοή του άλλου. (σ.σ εννοεί το παιδί της)».
Στη συνέχεια η πρόεδρος του δικαστηρίου ρώτησε την κυρία Σταμάτη για το αν μετανιώνει για την απόδραση. «Οχι θα το ξαναέκανα», απάντησε η σύζυγος του πρώην υπουργού και πρόσθεσε: «Αν ήταν να δω το παιδί μου! Σε αυτήν την αίθουσα υπάρχουν πρωταγωνιστές!! Εγω είμαι υπέραθώα!!!!!Το μόνο που θέλω είναι ας είμαι αλυσοδεμένη, εγώ θέλω να είμαι κοντά στο παιδί μου!!! Το απέκτησα σε μεγάλη ηλικία με εξωσωματικές.
Εγώ και το παιδί μου είμαστε εντελώς άποροι! Ο κ. Τσοχατζοπουλος έχει τρία χρονια να πληρώσει τα δίδακτρα του παιδιού του! Ο πατέρας μου βοηθάει για να φάει και να πιει το παιδί μου. Οχι ο πατέρας του! Εγώ θέλω να υποστώ το τεστ της αλήθειας! Τώρα το πηγαίνει σχολείο μια γυναίκα 75 χρόνων που δεν ακούει! Μόνο στην περίοδο των ναζί τιμωρούσαν αθώους!!! Μέσα και έξω από αυτήν την αίθουσα υπάρχουν οι πραγματικοί ένοχοι. Εχω εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Διανύω περίοδο πένθους. Όταν άκουσα ότι απορρίφθηκε και η πέμπτη αίτησή μου είπα στον κ. Τσοχατζοπουλο: ''Κατέστρεψες τη μητέρα του παιδιού σου και σύζυγο σου'' και αναρωτήθηκα: Γιατί η θυγατέρα του συζύγου μου να είναι κοντά στα παιδιά της και όχι εγώ; Γιατί αυτή η διάκριση;
Θέλω να οδηγηθώ στο φως. Στο γιατρό μου στο παιδί μου. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.
Και κάτι άλλο!Αυτή τη στιγμή τα χαρίζω όλα στους γιατρούς του κόσμου. Ολα τα κινητά μου πράγματα. Θέλω μόνο το σαρκίο μου και το παιδί μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου