Η μεγάλη έκταση της φωνής του, η χαρακτηριστική βραχνάδα του και η ικανότητά του να ηχογραφεί ταχύτατα τα τραγούδια του, έκαναν τον Στράτο Διονυσίου αναντικατάστατο.
Ξεκινούσε την ηχογράφηση το μεσημέρι και μέχρι το απόγευμα είχε τελειώσει όλο τον δίσκο. Ο Τάκης Σούκας, ο άνθρωπος που έχει γράψει τραγούδια για δεκάδες μεγάλους τραγουδιστές έχει δηλώσει «Ο Διονυσίου είναι ο μόνος τραγουδιστής που δεν έχασε ποτέ, ούτε για μια φορά στα τόσα χρόνια τον τόνο του!».
Τα φτωχικά παιδικά χρόνια
Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1935 στη Νιγρίτα των Σερρών. Ο Στράτος, ήταν γιος του Άγγελου και της Στάσας Διονυσίου, προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Σε πολύ μικρή ηλικία βίωσε τη φτώχεια και την Κατοχή. Το 1948 έχασε τον πατέρα του.
Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1947, ο Στράτος Διονυσίου άφησε το χωριό του και πήγε να ζήσει στους Αμπελόκηπους της Θεσσαλονίκης. Το 1955 παντρεύτηκε τον παιδικό του έρωτα, τη Γεωργία Λαβένη, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Άγγελο, την Τασούλα, το Στέλιο και το Διαμαντή.
Έπειτα από διάφορες δουλειές, ως μικροπωλητής ή ως ράφτης, ο Στράτος έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας τραγουδιστής στο κέντρο «Φαρίντα» της Θεσσαλονίκης. Τα προηγούμενα χρόνια ο Διονυσίου είχε ήδη γίνει γνωστός στα μαγαζιά της πόλης, στα οποία γυρνούσε και τραγουδούσε χωρίς όμως να δουλεύει. Από τις πρώτες του κιόλας εμφανίσεις ο Στράτος Διονυσίου τράβηξε το ενδιαφέρον καλλιτεχνών, οι οποίοι τον προέτρεπαν να κατέβει στην Αθήνα.
Η «κάθοδος» στην Αθήνα
Με μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, ο Στράτος Διονυσίου αποφάσισε να κατέβει στην Αθήνα, μερικούς μόνο μήνες μετά την πρώτη του εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη. Το 1959, ο Στράτος Διονυσίου ηχογράφησε και τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με το τραγούδι «Δεν είμαι ένοχος» σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη και μουσική Σταύρου Χατζηδάκη, το οποίο έκανε αξιοσημείωτη επιτυχία.
Την μεγάλη δόξα ο Στράτος Διονυσίου τη γνώρισε το 1967. Εκείνη τη χρονιά γνωρίστηκε με τον Άκη Πάνου. Ο Πάνου του έγραψε τραγούδια που έγιναν αμέσως επιτυχίες. Ανάμεσα τους, τα «Και τι δεν κάνω», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Του κόσμου το περίγελο», «Άστη να φύγει», «Εγώ καλά σου τα 'λεγα», «Στο σταθμό του Μονάχου», «Θα ρίξω ροδοζάχαρη», «Ήταν ψεύτικα» και «Μια γυναίκα».
Το μαγαζί «ΣΟΥ-ΜΟΥ», όπου εμφανιζόταν, γνώρισε μεγάλες δόξες και η επιτυχία του Στράτου το έφερε αμέσως ανάμεσα στα πρωτοκλασάτα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας. Ο Στράτος Διονυσίου αρχικά εμφανιζόταν εκεί σαν δεύτερο όνομα, ως παρτενέρ της Ανθούλας Αλιφραγκή. Στο «ΣΟΥ-ΜΟΥ» τον άκουσε ο Μίμης Πλέσσας και έπειτα από δύο μήνες του έγραψε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου που γράφτηκε για την ταινία «Ορατότης μηδέν» με τον Νίκο Κούρκουλο. Το τραγούδι έγινε επιτυχία πριν από την ταινία.
Στη συνέχεια κυκλοφόρησε τραγούδια που έσπασαν ρεκόρ πωλήσεων: «Ο παλιατζής», «Μπαγλαμάδες και μπουζούκια», «Ένας αητός γκρεμίστηκε», «Αγάπη μου επικίνδυνη», «Αφιλότιμη», ορισμένες μόνο από τις μεγάλες του επιτυχίες.
Η φυλάκιση του
Το 1973, στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, ξεκίνησε η δικαστική περιπέτεια που τον οδήγησε στην φυλακή και στιγμάτισε την καριέρα του. Μετά από «κάρφωμα» οι αστυνομικοί εισέβαλαν στο σπίτι του για έλεγχο αλλά δεν βρήκαν τίποτα. Εκείνη τη στιγμή έφτανε και ο Στράτος με το αμάξι του, τον κατέβασαν και έψαχναν το όχημα. Μέσα στο ντουλαπάκι βρήκαν μικρή ποσότητα χασίς, λαθραία τσιγάρα και ένα περίστροφο.
Μετά την απολογία του ο Διονυσίου προφυλακίστηκε, αλλά λίγο αργότερα αφέθηκε ελεύθερος. Για το όπλο και τα αδασμολόγητα τσιγάρα που βρέθηκαν στο αμάξι του, αθωώθηκε σε δίκη που έγινε το 1974. Το 1975 στις 9 Απριλίου ξεκίνησε στο κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη της για την υπόθεση των ναρκωτικών. Η απόφαση που βγήκε στις 30 Μαΐου ήταν καταδικαστική. Ο Διονυσίου καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλακή και τρία χρόνια εξορία στα Γιάννενα.
Η οικογένεια του Στράτου Διονυσίου καταγγέλλει ότι τον παγίδευσαν οι αστυνομικοί. «Τον βάλανε να υπογράψει ένα χαρτί. Δυστυχώς δεν περίμεναν τον δικηγόρο του να έρθει και τον τυλίξανε σε μία κόλλα χαρτί», είχε πει ο γιος του Άγγελος Διονυσίου στη «Μηχανή του Χρόνου». Και πρόσθεσε: «Η φυλακή ήταν μία άσχημη εμπειρία για τον πατέρα μου. Τον πείραξε πάρα πολύ!».
Ο Στράτος Διονυσίου αισθανόταν αδικημένος και μέχρι το τέλος της ζωής του έλεγε ότι έπεσε θύμα πλεκτάνης. «Η φυλακή δεν ήταν τόσο πολύ μεγάλη. Μεγάλο ήταν το στίγμα που μου αφήσανε. Έχω υποχρέωση στον κόσμο, όπως είμαι στο τραγούδι σωστός, έτσι να είμαι και σαν άνθρωπος σωστός. Αν με βγάζουνε σαν γκάστερ και ναρκομανή...Και αυτοί οι κύριοι που με φυλάκισαν δεν πρέπει να έχουν τη συνείδηση τους καθαρή», είχε πει ο ίδιος σε ηχητικό ντοκουμέντο.
Η αποφυλάκιση και η μεγάλη επιστροφή
Το Πάσχα του 1976, του έδωσαν χάρη για τα υπόλοιπα δύο χρόνια της ποινής του. Μετά την αποφυλάκιση του, κανείς δε θυμόταν πια την περιπέτειά του με τη φυλακή. Ο Διονυσίου επέστρεψε στο τραγούδι πιο θριαμβευτικά από ποτέ, με πολύ μεγάλες επιτυχίες. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ο συνάδελφός και φίλος του, Τόλης Βοσκόπουλος ο οποίος του στάθηκε στη δύσκολη αυτή στιγμή της ζωής του και το 1977 του έγραψε το τραγούδι «Αποκοιμήθηκα».
Τόσο δισκογραφικά όσο και κάθε βράδυ στα μαγαζιά που δούλεψε, κάθε δουλειά του Στράτου ήτανε επιτυχημένη. Μέχρι το τελευταίο του βράδυ στις 10 Μαΐου του 1990 στο δικό του πλέον μαγαζί «Στράτος» ο λαϊκός βάρδος έλαμπε στο πάλκο που υπηρέτησε πιστά για 31 χρόνια.
Έφυγε απρόσμενα από τη ζωή το πρωινό της 11ης Μαΐου 1990 από ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής
Γεωργία Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου