ειδικά στην τρίτη ηλικία, οι ασκήσεις είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικές γιατί μας δείχνουν ότι μπορούμε να ξαναεκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλο να έχει καλύτερη επίδοση.
Αυτό αφορά την αίσθηση αντίθεσης, δηλαδή τη δυνατότητα να μπορεί κάποιος να διαχωρίσει διάφορες διαβαθμίσεις φωτός στο σκοτάδι και όταν μειωθεί η αίσθηση αντίθεσης, είναι δύσκολο κάποιος να ξεχωρίσει αντικείμενα ειδικά σε χαμηλό φως, όπως μας αναφέρει ο καθηγητής Οφθαλμολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Αναστάσιος Ιωάννης Κανελλόπουλος.
Παραδείγματος χάρη, όταν κατεβαίνει ένας ηλικιωμένος τα σκαλοπάτια, μπορεί να μη βλέπει πολύ εύκολα την άκρη του ενός σκαλοπατιού από το άλλο, οπότε αν τα σκαλοπάτια δεν είναι τελείως συμμετρικά, να σκοντάψει. Τη νύχτα ένας πιο ηλικιωμένος οδηγός θα πρέπει να ζαρώσει λίγο τα μάτια του ώστε να μπορέσει να δει τις άκρες από τις άσπρες διαγραμμίσεις του οδοστρώματος, που είναι οι άσπρες γραμμές επάνω σε μαύρο υπόστρωμα. Μάλιστα αν προστεθούν σε αυτό φώτα από άλλα αυτοκίνητα που έρχονται απέναντι από τον οδηγό, τότε γυρίζει το κεφάλι του και προσπαθεί να βρει την πιο σωστή λύση.
Πρέπει να σημειωθεί ότι σε αυτήν την ηλικία, δηλαδή στην τρίτη ηλικία, συνήθως εξελίσσεται και ο καταρράκτης που επίσης μειώνει την αίσθηση αντίθεσης, άρα έχουμε μία αντικειμενική μείωση λόγω του καταρράκτη και μία ηλικιακή που έρχεται με την πάροδο του καιρού. Η νέα έρευνα έδειξε ότι η αίσθηση αντίθεσης μπορεί να βελτιωθεί δραματικά με ειδικές ασκήσεις. Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα στο ιατρικό περιοδικό Psychological Science και αφορά ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Riverside και επίσης το Πανεπιστήμιο Brown στην πολιτεία Rhode Island των Ηνωμένων Πολιτειών.
Έδειξε ότι μετά από μόλις πέντε συνεδρίες με ειδικές behavioral ασκήσεις, η όραση 16 ενηλίκων στη δεκαετία των 60 και 70, βελτιώθηκε πολύ σημαντικά. Μετά την εκπαίδευση, οι ενήλικες μπορούσαν να δουν όλες τις απόμακρες άκρες και λεπτομέρειες καλύτερα και όταν τους δόθηκε ένα κλασικό οπτότυπο (αυτό δηλαδή που δείχνει διάφορα νούμερα και γράμματα που διαβάζουμε στον οφθαλμίατρο) η ικανότητά τους να διαβάσουν το οπτότυπο ήταν δραματικά βελτιωμένη.
Οι ερευνητές σχολιάζουν ότι ενώ όλες οι εγκεφαλικές λειτουργίες δείχνουν να χειροτερεύουν με την ενηλικίωση, και ειδικά στην τρίτη ηλικία, οι ασκήσεις αυτές είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικές γιατί μας δείχνουν ότι μπορούμε να ξαναεκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλο να έχει καλύτερη επίδοση. Επίσης, η εξέταση αυτή συμπεριέλαβε παρόμοιες ασκήσεις για 16 νεαρούς ενήλικες, οι οποίοι επίσης βελτίωσαν κάπως την οπτική τους λειτουργία, αλλά όχι όσο οι πιο ηλικιωμένοι. Οι ερευνητές σχολιάζουν αυτό το εύρημα, με βάση ότι οι νεότεροι ασθενείς που ήταν ουσιαστικά φοιτητές, είχαν ήδη πάρα πολύ καλή όραση και δεν υπήρχε πάρα πολύς χώρος να βελτιωθεί η πολύ καλή οπτική τους λειτουργία.
Και στην ομάδα των νεαρών εθελοντών και στην ομάδα των ηλικιωμένων εθελοντών, η όραση και η οφθαλμολογική εξέταση ήταν πλήρης. Η εξέταση για τον κάθε συγκεκριμένο εθελοντή είχε κι αυτή μία βελτίωση από την πρώτη συνεδρία μέχρι την πέμπτη. Σε κάθε εξέταση οι εθελοντές είδαν 750 εικόνες, οι οποίες είχαν ρίγες, μέσα από μία οθόνη ενός υπολογιστή και προσπάθησαν να διακρίνουν την πολύ λεπτή αντίθεση μεταξύ αυτών των ριγών, καθώς η ένταση της ρίγας μειωνόταν στο άσπρο υπόστρωμα. Επίσης, οι εξεταζόμενοι έπρεπε να διευκρινίσουν αν τα είδωλα γύριζαν με τη φορά του ρολογιού ή αντίστροφα με τη φορά του ρολογιού, χτυπώντας ένα κουμπί που έβγαζε έναν χαρακτηριστικό ήχο. Κάθε συνεδρία διήρκησε μιάμιση ώρα και αν και οι ασκήσεις αυτές ήταν αρκετά δύσκολες, οι εξεταζόμενοι μπορούσαν να κάνουν πολύ συχνά μικρά διαλείμματα, έτσι ώστε να μπορέσουν να ξαναγυρίσουν και να ξανασυγκεντρωθούν.
Το συγκλονιστικό βέβαια με αυτήν την έρευνα ήταν ότι μετά από μόλις πέντε συνεδρίες, όλοι οι ηλικιωμένοι εθελοντές απέκτησαν τη δυνατότητα να μπορούν να εστιάσουν πολύ καλύτερα στα αντικείμενα και να μπορέσουν να διαχωρίσουν τη λεπτομέρεια της εικόνας, σε σχέση με τον «περιβάλλοντα θόρυβο» που είχαν αυτές οι εικόνες. Επίσης, οι ηλικιωμένοι εθελοντές μπορούσαν να διαβάσουν πολύ καλύτερα τα γράμματα και νούμερα στο οπτότυπο, κυρίως στην απόσταση ανάγνωσης, ενώ στη μακρινή απόσταση η βελτίωση δεν ήταν τόσο δραματική.
Επομένως, το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας είναι εξαιρετικά συναρπαστικό γιατί δείχνει ότι η εκπαίδευση οφθαλμικών ασκήσεων σε ηλικιωμένους ανθρώπους μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την όρασή τους, μπορεί να αποτελέσει κατά τη γνώμη μου ένα ενδιάμεσο στάδιο βελτίωσης της όρασης προτού προβούν σε επέμβαση καταρράκτη. Επέμβαση καταρράκτη στις ημέρες μας κάνουν όλοι οι άνθρωποι στην έκτη ή έβδομη δεκαετία της ζωής τους.
Χαρακτηριστικά θα πούμε ότι στη Γαλλία, που ίσως είναι η πρωταθλήτρια παγκόσμια στις επεμβάσεις καταρράκτη, πραγματοποιούνται περίπου ένα εκατομμύριο επεμβάσεις καταρράκτη το χρόνο για ένα πληθυσμό λίγο παραπάνω από 50 εκατομμύρια και σε μέση ηλικία τα 68 έτη.
Στη χώρα μας, σημειώνει ο κ. Κανελλόπουλος, το αντίστοιχο νούμερο θα ήταν περίπου 200.000 επεμβάσεις το χρόνο. Αν και δεν υπάρχουν καλές στατιστικές στην Ελλάδα, πραγματοποιούνται περίπου 50.000 επεμβάσεις καταρράκτη το χρόνο, δείχνοντας πόσο πίσω είμαστε στατιστικά με τις υπηρεσίες υγείας που προσφέρονται στη Γαλλία. Επίσης, να σημειώσουμε ότι στη χώρα μας η επέμβαση καταρράκτη γίνεται πολύ αργότερα, με μέση ηλικία περίπου τα 75.
Παρόλα αυτά, οι ασκήσεις αυτές, που φαίνονται να είναι εξαιρετικά απλές, θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους στην τρίτη ηλικία που και οδηγούν και σίγουρα διαβάζουν, πολλοί δουλεύουν, εργάζονται ακόμη, να έχουν πολύ καλύτερη ποιότητα όρασης και να μην αποθαρρύνονται καθώς οι λειτουργίες αυτές μειώνονται με την πάροδο της ηλικίας.
Οι έρευνες αυτές δείχνουν επίσης κάτι πολύ σημαντικό που περνά τα όρια της οφθαλμολογίας, ότι η γήρανση του εγκεφάλου, αυτού του εκπληκτικού κέντρου ελέγχου που μας έχει χαρίσει η φύση, δεν αποκλείει τη συνεχή εκμάθησή του και την ικανότητά του να μπορέσει ακόμα και σε ηλικίες 65, 70, 75, 80 ετών, να γίνει καλύτερος ώστε να αναγνωρίζει και να βοηθά τον κάθε άνθρωπο να έχει καλύτερη ποιότητα όρασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου