Αποτυγχάνουν ως ενήλικες!Ο δρ. David Lubinski είδε πολλά παιδιά-ιδιοφυίες να καταστρέφονται και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κάτι διαφορετικό ή σπουδαίο ένα μαθηματικό μυαλό!Όντας ο ίδιος παιδί θαύμα, ο δρ. David Lubinski, λέει πως ξεκίνησε να διαβάζει στα 2 του χρόνια, να κάνει πολλαπλασιασμούς με το μυαλό του στην ηλικία των 5 και να διαβάζει γεωμετρία στην τρίτη τάξη του δημοτικού.
Το γεγονός ότι ήταν ιδιοφυία, το γνώριζαν οι δάσκαλοι και τα παιδιά της τάξης του, που αρέσκονταν να του κάνουν διάφορες ερωτήσεις στα διαλείμματα και στην παιδική χαρά.
Σήμερα, αναγνωρισμένος πλέον καθηγητής ψυχολογίας, ο δρ. Lubinski καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να γίνεται τόσος λόγος για ένα παιδί που θεωρείται θαύμα και σε καμία περίπτωση να μην αντιμετωπίζεται ως κάτι διαφορετικό.
Σε συνεργασία με την Camilla Benbow, ο Lubinski ξεκίνησε το 1983 μία φιλόδοξη έρευνα για το Πανεπιστήμιο Vanderbilt, που παρακολούθησε παιδιά από την ηλικία κάτω των 13 ετών μέχρι σήμερα -κοντά στα 40 τους χρόνια.
Στην έρευνα συμμετείχαν εκατοντάδες παιδιά τα οποία αρίστευαν στα μαθηματικά τεστ που υποβάλλονταν. Τα αποτελέσματα της έρευνας όμως είναι απογοητευτικά για τα συγκεκριμένα παιδιά,, καθώς μόνο το 1 στα 10.000 παιδιά πέτυχαν στη ζωή τους. Σήμερα που βρίσκονται στην ηλικία των 40 ετών, μόνο το 44 % αυτών κατέχει κάποιο διδακτορικό τίτλο και ετήσιο εισόδημα πάνω από 80,000 δολάρια, δηλαδή περίπου το διπλάσιο από το μέσο όρο που παίρνουν στις ΗΠΑ τα άτομα της ηλικίας τους.
Όπως επισημαίνει ο καθηγητής ψυχολογίας τα περισσότερα παιδιά είδαν -μέσα στον χρόνο- τον εαυτό τους να καταστρέφεται. «Το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις σε ένα παιδί-θαύμα είναι να λατρεύεις το γεγονός ότι έιναι ιδιοφυΐα» τονίζει ο δρ.Lubinski που, όπως συνηθίζει να λέει, το ταλέντο δεν είναι αριθμός και δεν μετριέται.
Παράδειγμα οι μεγάλοι συγγραφείς. Κανείς δεν θα τολμούσε να μετρήσει το ταλέντο τους, μετρώντας τις λέξεις που γνώριζαν πριν τα 10 τους χρόνια. Το ίδιο ισχύει και για όσους υπηρετούν τις μαθηματικές και φυσικές επιστήμες. Το να θαυμάζεις ένα παιδί θαύμα, μπορεί να αποβεί καταστροφικό για την μετέπειτα εξέλιξη του.
Τα παιδιά αυτά, συνηθίζουν να αποφεύγουν τη σκληρή δουλειά και την παραγωγική επιμονή, γεγονός που δεν τους επιτρέπει να επιτύχουν στη ζωή τους. «Οφείλουμε να καταλάβουμε ότι οι ιδιοφυίες δεν μπορούμε να λύσουμε όλα τα αινίγματα. Άλλωστε οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι, δεν υπήρξαν παιδιά θαύματα!» είπε ο δρ Lubinski.
Το γεγονός ότι ήταν ιδιοφυία, το γνώριζαν οι δάσκαλοι και τα παιδιά της τάξης του, που αρέσκονταν να του κάνουν διάφορες ερωτήσεις στα διαλείμματα και στην παιδική χαρά.
Σήμερα, αναγνωρισμένος πλέον καθηγητής ψυχολογίας, ο δρ. Lubinski καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να γίνεται τόσος λόγος για ένα παιδί που θεωρείται θαύμα και σε καμία περίπτωση να μην αντιμετωπίζεται ως κάτι διαφορετικό.
Σε συνεργασία με την Camilla Benbow, ο Lubinski ξεκίνησε το 1983 μία φιλόδοξη έρευνα για το Πανεπιστήμιο Vanderbilt, που παρακολούθησε παιδιά από την ηλικία κάτω των 13 ετών μέχρι σήμερα -κοντά στα 40 τους χρόνια.
Στην έρευνα συμμετείχαν εκατοντάδες παιδιά τα οποία αρίστευαν στα μαθηματικά τεστ που υποβάλλονταν. Τα αποτελέσματα της έρευνας όμως είναι απογοητευτικά για τα συγκεκριμένα παιδιά,, καθώς μόνο το 1 στα 10.000 παιδιά πέτυχαν στη ζωή τους. Σήμερα που βρίσκονται στην ηλικία των 40 ετών, μόνο το 44 % αυτών κατέχει κάποιο διδακτορικό τίτλο και ετήσιο εισόδημα πάνω από 80,000 δολάρια, δηλαδή περίπου το διπλάσιο από το μέσο όρο που παίρνουν στις ΗΠΑ τα άτομα της ηλικίας τους.
Όπως επισημαίνει ο καθηγητής ψυχολογίας τα περισσότερα παιδιά είδαν -μέσα στον χρόνο- τον εαυτό τους να καταστρέφεται. «Το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις σε ένα παιδί-θαύμα είναι να λατρεύεις το γεγονός ότι έιναι ιδιοφυΐα» τονίζει ο δρ.Lubinski που, όπως συνηθίζει να λέει, το ταλέντο δεν είναι αριθμός και δεν μετριέται.
Παράδειγμα οι μεγάλοι συγγραφείς. Κανείς δεν θα τολμούσε να μετρήσει το ταλέντο τους, μετρώντας τις λέξεις που γνώριζαν πριν τα 10 τους χρόνια. Το ίδιο ισχύει και για όσους υπηρετούν τις μαθηματικές και φυσικές επιστήμες. Το να θαυμάζεις ένα παιδί θαύμα, μπορεί να αποβεί καταστροφικό για την μετέπειτα εξέλιξη του.
Τα παιδιά αυτά, συνηθίζουν να αποφεύγουν τη σκληρή δουλειά και την παραγωγική επιμονή, γεγονός που δεν τους επιτρέπει να επιτύχουν στη ζωή τους. «Οφείλουμε να καταλάβουμε ότι οι ιδιοφυίες δεν μπορούμε να λύσουμε όλα τα αινίγματα. Άλλωστε οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι, δεν υπήρξαν παιδιά θαύματα!» είπε ο δρ Lubinski.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου