του Δημήτρη ΚοργιαλάΟταν ήταν μικρή διασκέδαζε παίζοντας μπάλα με τον πατέρα της. Σήμερα, στην τελευταία τάξη του σχολείου, έχει συνειδητοποιήσει ότι η τέχνη τη συγκινεί περισσότερο από τον αθλητισμό. Η Νικόλ Σαραβάκου ανεβαίνει στη σκηνή του «Mike’s Irish Bar» μαζί με τον Δημήτρη Κοργιαλά και τον Γιώργο Χατζηπαύλου και μπορεί επιτέλους να συστήνεται έτσι όπως επιθυμούσε από τότε που ήταν ακόμη παιδί: τραγουδίστρια.
- Πώς αντιδράει ο κόσμος όταν ακούει το επώνυμό σου; Κάποιοι με ρωτούν αν έχω σχέση με τον γνωστό ποδοσφαιριστή κι εγώ πολλές φορές απαντώ αστειευόμενη ότι πρόκειται για απλή συνωνυμία. Πάντως ο μπαμπάς μου φαίνεται να είναι συμπαθής σε πολύ κόσμο κι αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
- Πώς νιώθει η κόρη ενός από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της χώρας μας; Για τον πολύ κόσμο ο Δημήτρης Σαραβάκος υπήρξε ένας ποδοσφαιριστής-σταρ. Για εμένα όμως ήταν και είναι απλώς ο μπαμπάς μου. Ωστόσο, όταν παρακολουθώ κάποια αθλητική εκπομπή, ή κάθε φορά που μιλάω με κόσμο και συνειδητοποιώ το ποιος είναι και τι έχει πετύχει, δεν σας κρύβω ότι νιώθω περήφανη για εκείνον. Ο Δημήτρης Σαραβάκος όμως πάνω και πέρα απ’ όλα είναι ένας υπέροχος πατέρας.
- Πώς και ασχολήθηκες με το τραγούδι τόσο νωρίς; Από πολύ μικρή ξεκίνησα να μαθαίνω διάφορα μουσικά όργανα, τα οποία στη συνέχεια τα βαριόμουν, τα παρατούσα, αλλά μετά από λίγο ξαναεπέστρεφα σε αυτά γιατί το ενδιαφέρον μου για τη μουσική ήταν πάντα δεδομένο. Αγαπώ τη μουσική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με το τραγούδι αποφάσισα να ασχοληθώ όταν σε ηλικία 13 ετών παρακολούθησα το «Phantom of the Opera» του Αντριου Λόιντ Γουέμπερ στο Μπρόντγουεϊ, σε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη που είχα κάνει με τη μητέρα μου. Ερωτεύτηκα τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης και, αφού απέκτησα και το CD, έμαθα να το τραγουδάω όλο απέξω.
- Πώς νιώθεις που θα τραγουδήσεις για πρώτη φορά μπροστά σε κόσμο; Χαρούμενη και αγχωμένη. Η χαρά όμως υπερτερεί του άγχους. Βοηθάει σημαντικά το γεγονός ότι ο Δημήτρης Κοργιαλάς είναι οικογενειακός μας φίλος και αισθάνομαι άνετα καθώς τον γνωρίζω από μικρή. Εχουμε κάνει πολλή παρέα οικογενειακώς.
- Το γεγονός ότι η μητέρα σου είναι στιχουργός σε επηρέασε; Ασυνείδητα, ναι. Πιστεύω όμως ότι έτσι κι αλλιώς προς τα εκεί θα πήγαινα.
- Περίγραψέ μας μια σκηνή οικογενειακής ευτυχίας. Σινεμά, θέατρο και ταξίδια με τη μαμά και τον μπαμπά. Δύσκολα συνδυάζουμε τα πρόγραμμά μας αλλά, όταν το κάνουμε, περνάμε υπέροχα. Αλλωστε τι είναι η ευτυχία; Kάποιες στιγμές!
- Τι θέλεις να σπουδάσεις; Μουσική, τραγούδι και υποκριτική αρχικά στην Ελλάδα και αργότερα στις ΗΠΑ. Η Αμερική είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο για σπουδές που σχετίζονται με την τέχνη και το θέαμα. Ολα τα άλλα τα θεωρώ χάσιμο χρόνου. Οπως και να ’χει, θεωρώ πως ανακαλύπτοντας από μικρή ηλικία την κλίση μας και εστιάζοντας σε αυτήν αυξάνουμε τις πιθανότητες επιτυχίας.
- Σε αγχώνουν οι Πανελλήνιες; Οχι, γιατί δεν με αφορούν. Το τραγούδι είναι κάτι που το σπουδάζει κανείς ιδιωτικά είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Είμαι εντελώς αντίθετη με το σύστημα των Πανελληνίων καθώς πιστεύω πως δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική αξία των μαθητών.
- Πηγαίνεις στο γήπεδο μαζί με τον πατέρα σου; Σπάνια, γιατί δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο λόγω των μαθημάτων και της μουσικής.
- Ποιο τραγούδι από αυτά που έχει γράψει η μητέρα σου είναι το αγαπημένο σου; Θα αναφερθώ σε δύο: «Το λάθος» σε μουσική Αντώνη Βαρδή και ερμηνεία Μελίνας Ασλανίδου και «Στους 31 δρόμους» σε μουσική Δημήτρη Κοντόπουλου και ερμηνεία Σάκη Ρουβά.
Ο Δημήτρης Σαραβάκος με τη σύζυγό του και στιχουργό Βίκυ Γεροθόδωρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου