Η υπό κρίση υπόθεση αφορούσε εμπορικό κατάστημα στις Σέρρες, του οποίου ο ιδιοκτήτης απασχολούσε 3 εμποροϋπαλλήλους για έξι ημέρες, αντί για πέντε, όπως ορίζεται στο νόμο. Ο εργοδότης ισχυρίστηκε, ότι στις συμβάσεις εργασίας των υπαλλήλων είχε συμφωνηθεί εξαήμερη εργασία και ότι η σταθερή απασχόλησή τους με αυτές τις συνθήκες συνιστά γεγονός ανατρεπτικό της, στο νόμο προβλεπόμενης, πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας. Επιπλέον, σύμφωνα με τον εργοδότη, με την εξαήμερη απασχόληση συμπληρώνονταν οι προβλεπόμενες σαράντα ώρες εργασίας, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενες να λαμβάνουν πλήρεις αποδοχές, κάτι που δε θα συνέβαινε, εάν απασχολούνταν για το πενθήμερο Δευτέρα-Παρασκευή.
Το δικαστήριο ωστόσο έκρινε, ότι οι υπό κρίση όροι των συμβάσεων εργασίας δε συνεπάγονται συμφωνία για εξαήμερη απασχόληση, αλλά ότι στο νόμιμο πενθημέρο μπορεί να περιλαμβάνεται, κατά περίπτωση, το Σάββατο, οπότε και είναι ανοιχτά τα εμπορικά καταστήματα. Και αυτό, γιατί σύμφωνα με το νόμο για τα εμπορικά καταστήματα ισχύει το σύστημα της πενθήμερης εργασίας, οι δε εργαζόμενοι σε αυτά δικαιούνται χορήγησης ημέρας αναπαύσεως, η οποία μπορεί να ορίζεται και κυλιόμενα. Ως εκ τούτου, εργαζόμενος που απασχολήθηκε παρανόμως το Σάββατο, δικαιούται αποζημίωσης στο ύψος της αμοιβής που θα έπρεπε να καταβάλει ο εργοδότης για την απασχόληση άλλου μισθωτού και μάλιστα με τα ίδια προσόντα του εργαζόμενου
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το κείμενο της απόφασης [Link], «Αν ο μισθωτός εργάστηκε, σε επιχείρηση που εφαρμόζεται η πενθήμερη εβδομάδα εργασίας και έκτη ημέρα την εβδομάδα (εκτός Κυριακής ή εξαιρετέας ημέρας ή αναπληρωματικής ανάπαυσης λόγω εργασίας κατά την Κυριακή) η σχετική συμφωνία για απασχόλησή του κατά την ημέρα αυτή, ως απαγορευμένη από τους ως άνω κανόνες δημόσιας τάξης, είναι άκυρη, αφού πρόκειται για εργασία παρεχόμενη εκτός των ημερών της εβδoμαδιαίας εργασίας, ήτοι σε ημέρα ανάπαυσης, και δικαιούται για αυτήν αποζημίωση κατά τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού, η οποία συνίσταται στις αποδοχές που ο εργοδότης θα κατέβαλλε ως αμοιβή σε άλλο μισθωτό, που θα απασχολούσε με έγκυρη σύμβαση εργασίας, με τις ικανότητες και τα προσόντα του απασχοληθέντος (χωρίς να λαμβάνονται υπ' όψη οι λοιπές προσωπικές περιστάσεις του τελευταίου), αφού κατά το ποσό αυτό, που δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το νόμιμο ωρομίσθιο, καθίσταται χωρίς νόμιμη αιτία πλουσιότερος ο εργοδότης, χωρίς να δικαιούται και οποιαδήποτε άλλη προσαύξηση».
Πρόκειται για απόφαση με ιδιαίτερη σημασία, με την οποία τίθεται ένα τέλος στην κατά περίπτωση ευελιξία του ωραρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου