Economist: Η ανάπτυξη που αγνοείται και η ευθύνη των ισχυρών χωρών

Τη δημοσιονομική πρόοδο που έχει συντελεστεί στο νότο της ευρωζώνης επισημαίνει σε δημοσίευμά του ο Economist, αναγνωρίζοντας ότι χώρες όπως η Ελλάδα υστερούν ακόμα σε πολλούς τομείς. Ωστόσο, το περιοδικό δίνει έμφαση στην προειδοποίησή του ότι χωρίς δράση από τις πιο ισχυρές χώρες-μέλη της ευρωζώνης οι προσπάθειες του νότου κινδυνεύουν να καταβάλλονται μάταια.

Το σκεπτικό του Economist είναι ότι στην καρδιά του προβλήματος του νότου της ευρωζώνης είναι η έλλειψη ανάπτυξης. Η έμφαση σε μια αυτοκαταστροφική λιτότητα που τραβά προς τα κάτω τις οικονομίες καθιστά πιο δύσκολη τη μείωση των ελλειμμάτων και αυξάνει το χρέος. Υπό τέτοιες συνθήκες το χρέος αυξάνεται ακόμα και όταν το έλλειμμα μειώνεται, τονίζει το περιοδικό, δίνοντας το παράδειγμα της Ελλάδας. 

Περαιτέρω διαρθρωτικές αλλαγές θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίτευξη της ανάπτυξης, προσθέτει το δημοσίευμα, παραπέμποντας στη βελτίωση της κατάταξης της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας στη λίστα της Παγκόσμιας Τράπεζας για τις χώρες όπου είναι πιο εύκολο να δραστηριοποιηθεί μια επιχείρηση.

Παρόλα αυτά, μεγάλο ρόλο στην επίτευξη της ανάπτυξης στο νότο έχουν να παίξουν και οι υπόλοιποι εταίροι της ευρωζώνης, τονίζεται. Κυρίως δε η Γερμανία, η οποία επικρίνεται από τον Economist επειδή «αντιστέκεται» στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στον υποαναπτυγμένο τομέα υπηρεσιών της που θα προκαλούσαν μεγαλύτερη ζήτηση μακροπρόθεσμα. Σημειώνεται επίσης ότι οι πολίτες της παραμένουν εχθρικοί απέναντι στην ιδέα αύξησης του πληθωρισμού ώστε να απολεστεί μέρος του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος της χώρας υπέρ των «εξαδέλφων» του νότου.

Κατά τον Economist η γεφύρωση του δημοσιονομικού και οικονομικού χάσματος μεταξύ βορρά-νότου είναι λοιπόν αναγκαία αν και όχι επαρκής συνθήκη για τον τερματισμό της λήξης της κρίσης του ευρώ. Εδώ υπεισέρχεται και το θέμα του «εύθραυστου» χρηματοοικονομικού συστήματος, το οποίο θα λυνόταν με τη δημιουργία μίας τραπεζικής ένωσης στην ευρωζώνη. Στο σημείο αυτό το περιοδικό σχολιάζει ότι ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναγνώρισαν την ανάγκη μιας τέτοιας ένωσης το καλοκαίρι, έκτοτε καθυστερούν στην προώθηση της ιδέας, ιδίως στο κομμάτι δημιουργίας ενός κοινού συστήματος ασφάλισης καταθέσεων για όλη την ευρωζώνη.

Το δημοσίευμα καταλήγει με την επισήμανση ότι κάθε φορά που η ΕΚΤ καθησυχάζει τις αγορές με επεμβάσεις της, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί νιώθουν την πίεση να φεύγει και επανέρχονται στους βραδείς ρυθμούς τους – αναφέρεται ενδεικτικά η περίπτωση της Ισπανίας όπου ο Μαριάνο Ραχόι εξακολουθεί να διστάζει να ζητήσει διάσωση. 

«Παρά όλες τις προσαρμογές, η ζώνη του ευρώ παραμένει ευάλωτη απέναντι σε οικονομικές αντιξοότητες και πολιτικές αναταραχές, ιδίως στο νότο (και πρωτίστως στην Ελλάδα). Η πρόοδος έχει επιτευχθεί με μεγάλο τίμημα. Πόσο ακόμα οι τα εκλογικά σώματα θα είναι προετοιμασμένα να υποφέρουν χωρίς να βλέπουν πειστικά και αποδοτικά αποτελέσματα», διερωτάται ο Economist.

skai.gr