Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Λαύριο - Μια πόλη με φιλότιμο

Μια πανέμορφη πόλη, εκεί που "τελειώνει" η Αττική. Εδώ η βάλθηκε να χωρέσει συμπυκνωμένη η ιστορία της Ελλάδας. Η άνοδος και η πτώση, το μεγαλείο αλλά και τα εθνικά μας
τραύματα. Πριν γεννηθεί η Αθηναϊκή Δημοκρατία το 508 π.Χ, από τον Κλεισθένη, τα μεταλλεία στη περιοχή δούλευαν στο φουλ. Υπήρξαν η κύρια πηγή πλούτου της Αθήνας την κλασική εποχή (4ος και 5ος αιώνας). Χάρη στα Μεταλλεία του Λαυρίου κόπηκε ένα από τα πρώτα αργυρά νομίσματα στο κόσμο, η Αθηναϊκή δραχμή γύρω στο 580 π.Χ.
Πολύ αργότερα η εκμετάλλευσή τους από τη Γαλλική Εταιρεία θα έφερνε στη περιοχή εσωτερικούς μετανάστες από ολόκληρη τη χώρα-χαρακτηριστικό της πόλης η πολυσυλλεκτικότητα του πληθυσμού. Τρεις απεργίες που έλαβαν χώρα στο Λαύριο σε απόσταση 30 χρόνων η μία από την άλλη-1896, 1929, 1964-αποτελούν σταθμούς στην απεργιακή ιστορία της πόλης καθώς και του εργατικού κινήματος και συνοδεύουν τρεις χαρακτηριστικές φάσεις της οικονομικής της εξέλιξης: την περίοδο της ανάπτυξης των μεταλλείων (1896), την περίοδο της εκτεταμένης κρίσης τους (1929) και την περίοδο της διευρυμένης βιομηχανικής ανάπτυξης της πόλης (1964).
Ένα τσιγάρο δρόμο από το Λαύριο, η Μακρόνησος, τόπος μαρτυρίου-1947 όταν ξέσπασε ο εμφύλιος θα βρεθούν εδώ πάνω από 10.000 εξόριστοι κάτω από άθλιες συνθήκες. Το Λαύριο θα δεχτεί τους πρώτους μετανάστες-Κούρδους κυρίως- και θα δημιουργηθεί εδώ το Κέντρο Προσφύγων που σήμερα βρίσκεται σε άθλια κατάσταση.
Η ικανότητα της περιοχής να λειτουργεί ως χωνευτήρι πολιτισμών σε συνδυασμό με την φιλότιμη προσπάθεια των αστυνομικών που υπηρετούν στο αστυνομικό τμήμα και στο τμήμα ασφαλείας της περιοχής κρατάνε πολύ χαμηλά τους δείκτες παραβατικότητας. Λέμε φιλότιμη γιατί διαθέτουν για παράδειγμα μόνο 2 περιπολικά, τα οποία πολύ συχνά "δανείζονται" τα γειτονικά τμήματα της Αναβύσου και της Κερατέας. Όσο για το ανθρώπινο δυναμικό των τμημάτων του Λαυρίου καθημερινά σχεδόν αστυνομικοί της περιοχής καλούνται να κατέβουν στην Αθήνα για να ενισχύσουν την ασφάλεια διαφόρων μεγαλόσχημων. Ελπίζουμε ο Δένδιας να κόψει αυτό το χούι των "επωνύμων" με τους προσωπικούς σωματοφύλακες.
Πάντως η καθημερινότητα στην πόλη-Βαβέλ του Λαυρίου ουκ ολίγες φορές έχει γίνει αντικείμενο μελέτης από ιστορικούς παρατηρητές και κοινωνιολόγους από ολόκληρο το κόσμο. Διαθέτει μοναδικά χαρακτηριστικά που επιτρέπουν την ειρηνική συνύπαρξη των πληθυσμών με διαφορετικές γλώσσες, θρησκείες, φιλοσοφία ζωής.

 Λαύριο - Μια πόλη με φιλότιμο

1 σχόλιο:

  1. το σχόλιο μου είναι οι στίχοι μου για την πόλη που με ανέστησε και μου έμαθε τις λέξης αξιοπρέπεια ,φιλότιμο,αλληλεγγύη,προκοπή ιδιαίτερα το στέλνω ως χαιρετίσματα στην κυρία Κίτσα που με μεγάλη αγάπη με φρόντιζε όταν οι γονείς μου έλειπαν στις δουλειές τους !!

    Μεσ' του Λαυρίου τα στενά
    κρύο και άνεμος τα δειλινά.
    Οι φοίνικες έγερναν και πιο ψηλά
    τα πεύκα ανέδυαν μια μυρωδιά.
    Βελόνες πράσινες, ρετσίνι, βροχή,
    μοσχοβολούσε βρεγμένη η γη.

    Ήτανε δύσκολη τότε η ζωή.
    Εργάτες που πήγαιναν κάθε πρωί
    στις γύρω φάμπρικες για το ψωμί.
    Τ' αμπάρια γέμιζανε οι φορτωτές,
    καράβια που φεύγανε για ξενιτιές.

    Και αφού τα σπλάχνα άδειασαν στη γη
    μια μέρα έκλεισαν τη Γαλλική
    και αφού στημόνια και κλωστή
    σεντόνι γίνανε ροδή
    και πούλησαν πολλά απ' αυτά,
    δεν σκέφτηκαν την εργατιά.

    Δεν έχουμε τώρα Δουλειά, τους είπανε τ' αφεντικά,
    κι έτσι γίνηκαν πολλοί,οι άνεργοι ένα πρωί.
    Τώρα το Λαύριο δεν έχει πια τα εργοστάσια τα πολλά.
    Οι φοίνικες σε καρτερούν και στο λιμάνι σ' οδηγούν
    Διαβάτες που έχουν κινητά,
    καράβια που φεύγουν για τα νησιά,
    αδιάφοροι, όλοι, χωρίς σκοπό
    και όμως ξεκίνησαν όλοι από εδώ,
    κανείς δεν θυμάται το παρελθόν
    και είναι στο σήμερα πάλι απών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αρχειοθήκη ιστολογίου