Ο Γιώργος Μπόγρης μίλησε στην επίσημη σελίδα της Euroleague για τα όσα έζησε μετά τη φωτιά στο Μάτι με τους 99 νεκρούς
Ο Γιώργος Μπόγρης ήταν από τους συνανθρώπους μας που έσπευσε να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορούσε τους πληγέντες από την φονική πυρκαγιά τον Ιούλιο στο Μάτι, που στοίχισε την ζωή σε 99 ανθρώπους. Με αφορμή τα όσα έζησε στην ταλανισμένη από τις φλόγες περιοχή, ο σέντερ του Ολυμπιακού μίλησε στην ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας, σε μία συγκλονιστική εξομολόγηση, που περνάει και αρκετά χρήσιμα μηνύματα…
«Ήταν μία απαίσια ημέρα για την Ελλάδα, για το σπίτι μας. Ήταν κάτι που κανείς δεν περίμενε να συμβεί. Όλο αυτό ξέσπασε ξαφνικά μια Δευτέρα πρωί, όλο αυτό το χάος και ήταν πολύ στενάχωρο. Προσωπικά, δεν είχα ποτέ το δίλημμα αν θα πρέπει να βοηθήσω ή όχι. Από την πρώτη ημέρα που αντιλήφθηκα πως μπορώ να βοηθήσω, πήγα εκεί. Τις πρώτες τρεις ή τέσσερις ημέρες ήταν τόσο επικίνδυνα που κανείς δεν μπορούσε να βρεθεί εκεί. Πήρα το αμάξι μου και έκανα αυτό που πίστευα πως είναι το σωστό, αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι.
Ως χώρα, πρέπει να είμαστε μία γροθιά και να βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Ήμουν χαρούμενος για όσα έκανα και θα ήταν τιμή μου αν μάθαινα πως έδωσα κίνητρο σε κάποιον άλλο να κάνει το ίδιο. Από τότε που ήμουν παιδί κατάλαβα ότι πρέπει να έχεις κάποιες συγκεκριμένες αξίες στην ζωή. Όχι απλά να βοηθάς τους άλλους, αλλά να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση των άλλων και να κάνεις αυτά που θα ήθελες να κάνουν στην ίδια κατάσταση. Βοήθησα λίγο, ίσως θα μπορούσα να κάνω ακόμα περισσότερα, αλλά έκανα ότι θεώρησα σωστό εκείνη την στιγμή. Έκανα ότι έκανα και ελπίζω να μην βρεθούμε ξανά σε τέτοια θέση», τόνισε αρχικά ο Μπόγρης και συνέχισε:
«Προσπάθησα να επισκεφτώ όλα τα φαρμακεία της περιοχής. Υπήρχαν ανακοινώσεις για τα φάρμακα που χρειαζόταν. Τις διάβασα και αγόρασα αυτά που έλεγαν ότι ήταν τα πιο απαραίτητα. Στη συνέχεια έκανα μία στάση στο σούπερμαρκετ για να πάρω νερό και ξηρά τροφή και πάνες για τα μωρά. Οδήγησα μέχρι το Μάτι, άφησα τα πράγματα και παρέμεινα στην περιοχή για 8-9 ώρες ώστε να βοηθήσω και με τα πράγματα όσων είχαν φέρει οι υπόλοιποι, οι οποίοι έκαναν ότι και εγώ. Ήταν μία εμπειρία που με έκανε πιο ταπεινό. Ποτέ δεν είχα βιώσει κάτι τέτοιο.
Είδα τον πόνο στα μάτια των ανθρώπων, αλλά είδα και την ελπίδα για όσους βρέθηκαν εκεί να βοηθήσουν και να κάνουν πράγματα. Είμαι πραγματικά χαρούμενος γι’ αυτό γιατί η ελπίδα είναι αυτή που μας δίνει ώθηση να προχωρήσουμε, να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό, να βοηθήσουμε. Με την ελπίδα, εμπιστευόμαστε και ονειρευόμαστε. Είναι θέμα νοοτροπίας. Πρέπει να μάθουμε να βοηθάμε τον συνάνθρωπο πριν φτάσει στα όρια του, σε μία κρίσιμη κατάσταση, εκεί που δεν υπάρχει αύριο. Αν καταφέρουμε να το αλλάξουμε αυτό, θα ήταν τέλειο και σπουδαίο. Όλοι όσοι έχουν πίσω τους θαυμαστές και έχουν ανθρώπους που τους ακολουθούν, πρέπει να αρχίσουν να κάνουν κάτι και να προετοιμαστούν για το αύριο».
Στη συνέχεια, ανέλυσε τον σκοπό του και το κίνητρό του για βοήθεια:
«Ένα σπουδαίο παράδειγμα για εμένα είναι ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο με όλα όσα κάνει με το ίδρυμα, προστατεύει τα τελευταία 'άγρια' μέρη στον κόσμο και νοιάζεται για το περιβάλλον πριν να είναι πολύ αργά. Πρόκειται για έναν τύπο που τον ακολουθούν εκατομμύρια και ελπίζω κι άλλοι σαν και αυτόν να αρχίσουν να κάνουν το ίδιο, να κάνουν τους ανθρώπους να σκέφτονται πως θα βοηθήσουν. Πρέπει να αποτρέψουμε αυτά τα άσχημα πράγματα από το να συμβούν. Μόλις συμβεί όλοι έχουν τη διάθεση να βοηθήσουν και αυτό είναι σπουδαίο, αλλά η πρόληψη τους είναι ακόμα καλύτερη.
Όταν κάνεις πράγματα σαν και αυτά, δεν το κάνεις για να φτιάξεις την εικόνα σου. Το κάνεις μέσα από την καρδιά σου. Το κάνεις γιατί νιώθεις την ανάγκη να βοηθήσεις, να δώσεις κάτι για τον πόνο που νιώθει ο διπλανός σου. Δεν ήθελα να το μάθει ο κόσμος αλλά βγήκε στα social media. Προσπάθησα να βοηθήσω γιατί ένιωσα πως όταν βοηθάς, η ζωή στο επιστρέφει. Πιστεύω στο κάρμα και πως η ζωή είναι ένας κύκλος. Εάν δώσεις καλά πράγματα, τότε κάτι καλό θα συμβεί και σε εσένα».
Τέλος, αναφέρθηκε στα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων, κάνοντας σύγκριση με αυτά των αθλητών…
«Η αντίδραση των ανθρώπων ήταν σπουδαία, αλλά με έκανε πιο ταπεινό. Οι αθλητές ζούμε στον δικό μας μικρό κόσμο και νομίζουμε ότι όλα έξω είναι σπουδαία. Μερικές φορές δεν βλέπουμε τα προβλήματα των ανθρώπων δίπλα μας γιατί έχουμε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, ταξιδεύουμε συνέχεια και μας νοιάζει αν θα μπει το καλάθι, αν η μπάλα γλιστράει, αν πονάμε που και που.
Αν συγκριθούμε με τους ανθρώπους εκεί έξω, οι ανησυχίες μας δεν είναι τίποτα, πράγματα που δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Ότι βρέθηκα εκεί, με βοηθάει να πατάω στο έδαφος, να έρχομαι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Με βοήθησε ως άτομο και ελπίζω πως θα συνεχίσω να δίνω στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Ελπίζω πως η Ελλάδα δεν θα βρεθεί ποτέ ξανά στην ίδια κατάσταση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου