Την αποκαλώ «ένδοξη» γιατί, κάποια ευλογημένη στιγμή, θα περάσει η καταιγίδα, θα αισθανθείς να μεγαλώνει μέσα σου η θέληση για ζωή και η υπόσχεση για μελλοντικά επιτεύγματα..!
Σαν και αυτό που μου ξεστόμισες πιο πριν! Τι στόχος…υπέρτατος! Εύγε!!
"Θα μου το πληρώσει ακριβά…. με το ίδιο νόμισμα…
η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται μόνο κρύο…
Εύχομαι να (τον ή την) βαρέσει κακιά «αστραπόπτσα» (Προσοχή στο spelling, μετάφραση: να μην δει ποτέ χαρά στα σκέλια του ή της)".
Keep walking – συνεχίζω- με την ίδια πραότητα να σου λέω ότι όλα τα καλά τελειώνουν για να έρθουν τα καλύτερα! Εσύ, όμως, συνεχίζεις τον γνωστό εξάψαλμο, απτόητα…
Τι σου λέω ΤΩΡΑ?
Σε νιώθω όσο μπορώ, είχες επενδύσει συναισθηματικά σε αυτή την σχέση, είχες εναποθέσει τις ελπίδες σου στον «Κύριο ή στην Κυρία» και βίωνες τον έρωτα με τα δικά σου μέτρα και σταθμά…
Τώρα στο προσκήνιο μόνο οργή και θυμός! Α! και αναπάντητα γιατί… Πάνω από 40 έχω μετρήσει ως τώρα… που μου μιλάς ή μάλλον που μου φωνάζεις ή καλύτερα που ψέλνεις τους γνωστούς ήχους του "παρατράγουδου"… Έτσι για να μου θυμίζεις ότι είσαι και του ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ … μα πως μου διέφυγε?
Με αναγκάζεις να σου υψώσω τον τόνο της φωνής μου και δεν μου αρέσει καθόλου….
ΗELLO!!!
Προτού συνεχίζεις να χαλιέσαι και να "χτυπιέσαι στα πατώματα" -να θυμίζεις vintage στιγμές του Παλιού Ελληνικού Κινηματογράφου, στο ρόλο της Μάρθας Βούρτση και του «γνωστού λαϊκού παιδιού του δικού μας Νίκου»-… για ένα δευτερόλεπτο εστίασε την προσοχή σου σε μία ερώτηση μου:
«Τι απέρριψε και ποιος?»…..
Εκείνος ο άνθρωπος (λέμε τώρα) που είχε την ύψιστη μορφή άγνοιας για σένα …γιατί …για μένα αυτό είναι απόρριψη – Δεν πιστεύω να ήξερε κάτι για σένα…. και στο τεκμηριώνω:
Πώς να γνωρίζει αφού κατ’ ουσίαν ούτε εσύ δεν ξέρεις ποιος ή ποια είσαι?
Έλα κοντά μου, έχω μια ιστορία να σου διηγηθώ! Αποδέξου το σαν ένα παραμύθι βαλμένο από την ζωή μας χωρίς τέλος, σαν αυτά που μας έλεγαν οι γονείς μας όταν είμαστε μικρά και αθώα παιδάκια… γιατί πλέον είμαστε διαβολάκια!
Μετά σε αφήνω στο έλεος σου….
«Μια φορά και ένα καιρό, λοιπόν, ήταν ένα κοριτσάκι γλυκό και τραγανό σαν καραμέλα, που βρέθηκε να περπατά μόνο του στο δάσος, μετά από μία πολύ άσχημη προσωπική στιγμή που του είχε προκληθεί.Θέλησε να περπατήσει το καψερό, να αναπνεύσει φρέσκο αέρα γιατί αισθανόταν να πνίγεται…με μόνη συντροφιά της, τα ακουστικά του κινητού στα αυτιά της και το γνωστό ΥΟU TUBE σαν το oldfashioned "jukebox" μιας άλλης εποχής.Εκεί εμφανίστηκε ξάφνου σαν μία οπτασία, με αέρινη μορφή ένας "άγγελος" έτσι αφουγκράστηκε την μορφή αυτή για την στιγμή.Το κοριτσάκι τρόμαξε!Δεν ήξερε αν έπρεπε να το βάλει στα πόδια ή να παραμείνει ακίνητη ως ότου αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει."Ο αυτοαποκαλούμενος άγγελος" έσπευσε να περισώσει την κατάσταση και να ηρεμήσει το κοριτσάκι.“Μην φοβάσαι μικρή μου!Σε έψαχνα!Ήρθα εδώ για σένα!Ονομάζομαι ο Ανώτερος Εαυτός σου!”Το κοριτσάκι σάστησε και ρώτησε με ύφος γεμάτο απορία!“Ποιος? Τι εννοείς?"“Σου είπα ότι είμαι ο ανώτερος εαυτός σου,Είμαι ΕΓΩ μέσα στο ΕΓΩ ΣΟΥ και θέλω να μάθω αν μ’ αγαπάς¨!M’ αγαπάς?Το κοριτσάκι , μη ξέροντας, απάντησε με δισταγμό…"εεε ΝΑΙ!"Και εκείνος δίνοντας ένα βροντερό ηχώ ξαναρώτησε :"Είναι Αλήθεια?"Συνεχίζοντας το λογοπαίγνιο του…. για να ξεμπερδέψει το γλυκό πλασματάκι που βρέθηκε στο "διάβα του".Ξέρεις ανθρώπινη ύπαρξη μου, η αλήθεια είναι ένα αναλλοίωτο μέρος του Εαυτού μας…..Στην ερώτηση αυτή «Είναι αλήθεια, είναι πραγματικότητα?» Υπάρχουν δυο απαντήσεις ¨Ναι και Όχι¨. Είναι αλήθεια αν εμείς πιστεύουμε πως είναι ΑΛΉΘΕΙΑ.Το ποτήρι είναι και τα δυο: και μισοάδειο και μισογεμάτο.Εξαρτάται βέβαια πως το βλέπουμε.Υπάρχουν στην κυριολεξία δισεκατομμύρια σκέψεις με τις οποίες μπορούμε να κάνουμε τις επιλογές μας. Δεν υπάρχει άλλωστε γραπτός νόμος που να λέει πως μπορούμε να σκεφτόμαστε μόνο με έναν τρόπο.Αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας γίνεται πραγματικότητα μας.Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος, είναι 100% υπεύθυνος για το κάθετι που του συμβαίνει στην ζωή του είτε καλό είτε κακό.Δημιουργούμε τις εμπειρίες μας με τις σκέψεις και τις αισθήσεις μας. Εν συνεχεία οι σκέψεις που κάνουμε και τα λόγια που προφέρουμε δημιουργούν τις εμπειρίες μας.Είμαστε οι μοναδικοί κύριοι των σκέψεων μας.Όταν δημιουργούμε ειρήνη, αρμονία και ισορροπία μέσα στο νου μας, τότε ειρήνη, αρμονία και ισορροπία θα συναντάμε παντού στην ζωή μας.Με άλλα λόγια το υποσυνείδητο μας δέχεται ότι επιλέγουμε να πιστεύουμε.Και το "ΝΑΙ" και το "ΟΧΙ" βεβαίως, αποτελούνται από τρία γράμματα.Το μόνο κοινό τους σημείο!Ευτυχώς!
Το τριανταφυλλένιο πλασματάκι σκέφτηκε να απαντήσει "ΟΧΙ ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΩ"…και πριν προλάβει να το ξεστομίσει, ήρθε η σκέψη ότι η ζωή είναι μοναξιά και πως κανείς δε το αγαπά.
Ήταν πλέον σίγουρη πως από την επόμενη στιγμή τέτοιο κόσμο θα συναντούσε ξανά και ξανά. Σαν αυτόν από τον οποίον είχε ήδη πληγωθεί. Απόμακρο και εγκρατή στην έννοια της ΑΓΑΠΗΣ. «ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΈΝΑ ΣΚΟΤΟΣ.»
Από την άλλη, θέλοντας να αποδιώξει αυτή την πεποίθηση και να βεβαιώσει στον ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ότι "ΝΑΙ ΣΕ ΑΓΑΠΩ"…
Ξάφνου ήρθε η αλλαγή:
«Η ΑΓΑΠΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΔΙΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΑΓΑΠΗ».
Τότε και μόνο εισακούστηκε μια δυνατή φωνή από τα σπλάχνα της καρδιάς της λέγοντας:
«Τότε καινούργιοι άνθρωποι γεμάτοι αγάπη θα μπουν στην ζωή σου, όσοι ευρίσκονται ήδη γύρω σου θα σ’ αγαπήσουν περισσότερο και εσύ θα δεις τον εαυτό σου να εκφράζεται με μεγαλύτερη αγάπη για τους άλλους».
«Ο αυτοαποκαλούμενος άγγελος» είχε ήδη εξαφανιστεί από μπροστά της, σαν καπνός… που τον ανέπνευσε….
Φίλοι μου,
Όταν αγαπάμε πραγματικά τον εαυτό μας, όλα στην ζωή εναρμονίζονται και μας οδηγούν διαρκώς προς το καλύτερο.
- Πρέπει αρχικά να απελευθερωθούμε από το παρελθόν και να συγχωρούμε τους πάντες.
- Πρέπει να αποκτήσουμε τη θέληση να αναζητήσουμε τον τρόπο για να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας.
Η αποδοχή και η επιδοκιμασία του εαυτού μας, όπως είναι αυτή την στιγμή, είναι το κλειδί μόνο για θετικές αλλαγές.
Πρώτη δημοσίευση: 9.9.16
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου