ΝΤΙΝΑ ΖΑΓΑΡΗ: «ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ»

Στην οικογένειά μας έχουμε εφαρμόσει την συγκυβέρνηση εδώ και 36 χρόνια και οι ρόλοι μας ήταν πάντα διακριτοί και ξεκάθαροι.

- Ο άνδρας μου ανάμεσα στα πολλά άλλα είχε πάντα και τις δημόσιες σχέσεις (είναι πιο κοινωνικός), αλλά και λόγω της ενασχόλησής του με τα κοινά είχε τον δημόσιο λόγο.

(Μια χαρά μέχρι εδώ και πολύ με βόλευε, γιατί δεν φημίζομαι για την ευκολία μου να επικοινωνώ με όλους)

-Επίσης έχουμε μάθει να δουλεύουμε μαζί και να στηρίζει ο ένας τον άλλον στις
επιλογές του. Όταν αποφάσισε να πολιτευτεί τον στήριξα κι όταν εξελέγη τον βοήθησα με όλες μου τις δυνάμεις.

Πιθανότατα να έχετε αρχίσει να αναρωτιέστε τι σας νοιάζουν τα προσωπικά μας, αλλά επιτρέψτε μου για μια και μόνη φορά να εκφράσω δημόσια όλα αυτά που με πνίγουν και συσσωρεύονται μέσα μου αυτά τα χρόνια.

(Ναι, το λέω και σε σένα που κοιτάς του δουλειά σου, για να δεις τι μπορεί να σου τύχει, αλλά και σε σένα που τρελαίνεσαι να κοιτάς μέσα από την κλειδαρότρυπα τις ζωές των άλλων)

Είμαι πολύ περήφανη για τον άνδρα μου. Εκτός από την αγάπη μου έχει κερδίσει την εκτίμηση, τον θαυμασμό και τον σεβασμό μου αυτά τα σχεδόν 40 χρόνια της κοινής μας ζωής. Η εκτίμησή μου έγινε μεγαλύτερη όταν απέκτησε δημόσιο αξίωμα. Γιατί κατάφερε να διατηρήσει τις αρχές και τις αξίες του.

Και βέβαια έχει ελαττώματα. Είναι παρορμητικός κι ανυπόμονος, και λίγο αυτό που λέμε αρβανίτικο κεφάλι- αλλά το χειρότερο είναι ότι προσφέρει τόσο απλόχερα την βοήθειά του αδιακρίτως κι εύκολα (τόσο που καταντά άδικο γι αυτούς που το δικαιούνται ή το αξίζουν).

Μ’ αυτή τη συμπεριφορά κέρδισε ένα σωρό ευεργετημένους εχθρούς.

Τα βέλη της κακίας των ανθρώπων αυτών δεχθήκαμε (ο πληθυντικός είναι κυριολεκτικός γιατί κυνηγήθηκα και καταγγέλθηκα επίσης, γιατί δούλεψα δίπλα του εθελοντικά και αφιλοκερδώς) καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας στον δήμο 2007-2010 , αλλά είπαμε εντάξει, αυτά έχει η πολιτική …

Όταν σταμάτησε να συμμετέχει (ευτυχώς), επανήλθε η γαλήνη στην οικογένειά μας. Μοναδική παραφωνία, η γραφική κατά την γνώμη μου εμμονή μιας ξεπεσμένης εκδότριας και κάποιων εμπαθών, σε τοπικό επίπεδο. Συγχυζόμουν λίγο κάθε φορά που διάβαζα τις αναρτήσεις αυτών των συγκεκριμένων, αλλά επειδή πραγματικά πιστεύω ότι δεν έχει τόση σημασία ΤΙ λέγεται για σένα αλλά ΠΟΙΟΣ το λέει, δεν έδωσα ποτέ σημασία ή απάντηση.

Παρένθεση : Επειδή «ουδείς προφήτης στον τόπο του» , μπορεί στον καιρό του να μην εκτιμήθηκε η προσπάθεια του άνδρα μου για την προβολή του Μαραθώνα , της ιστορικής μάχης και της σύνδεσής της με το μαραθώνιο και να λοιδορήθηκε από τους ντόπιους «πολιτικούς», σαν δήμαρχος της Κίνας , σαν ο άνθρωπος με το φανάρι, κι άλλα παρόμοια. (Αμέσως μετά βέβαια αυτοί οι ίδιοι περπάτησαν στον δρόμο που ο Σπύρος Ζαγάρης είχε ανοίξει κρατώντας εκείνοι το φαναράκι κι όχι βέβαια με δικά τους έξοδα, όπως ο άνδρας μου, αλλά με έξοδα του Δήμου).

Για να καταλήξω στο συγκεκριμένο , επειδή ο άνδρας μου ένιωσε την καταξίωση για την προσπάθειά του δεν είχε απωθημένα και καθόλου δεν τον ένοιαζε αν τον κακολογούσαν κάποιοι.

Ποιος άλλος δήμαρχος τόσο μικρής πόλης κατάφερε να βγουν ΔΥΟ ψηφίσματα από τη Γερουσία των ΗΠΑ για την πόλη του;

Ποιος άλλος δήμαρχος τόσο μικρής πόλης τιμήθηκε με το να δοθεί το όνομα της πόλης του σε αεροπλάνο από τον πρωθυπουργό του Λιβάνου;

Ποιος άλλος δήμαρχος τόσο μικρής πόλης απορρόφησε τόσα κοινοτικά κονδύλια, σε εποχή μάλιστα που δεν μπορούσες , ούτε εξειδικευμένο προσωπικό να έχεις, ούτε ειδικές υπηρεσίες;

Τιμήθηκε ο άνδρας μου και από την διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα, που ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμά του και σε χρόνο μηδενικό οργανώθηκαν ΔΥΟ επιστημονικά συνέδρια διεθνή για την ΜΑΧΗ και ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΔΗΜΟ και δόθηκε τεράστια έκταση στον εορτασμό των 2500 ΧΡΟΝΩΝ από τη Μάχη και φρόντισε σε συνεργασία με υπουργεία και φορείς να βγουν γραμματόσημα, να γίνουν εορτασμοί σε όλες τις πρεσβείες και διεθνείς εκθέσεις , και, και, και,….. Κι έχω σπίτι μου ντουζίνες επιστολές από προσωπικότητες από όλους τους χώρους (πολιτική, τέχνη, αθλητισμό)και φωτογραφίες μαζί τους κι ένα σωρό τιμητικές πλακέτες και διπλώματα που δεν ξέρω τι να τα κάνω. Μέχρι επίτιμο πρόεδρο των δημάρχων για την ειρήνη τον έκαναν . Τιμήθηκε λοιπόν στις 5 ηπείρους κι αναγνωρίστηκε η αξία του .Και για να είμαι δίκαιη και για να μην καούν τα χλωρά , μαζί με τα ξερά και από τους συντοπίτες του τιμήθηκε πάρα πολύ και δυο φορές που έβαλε υποψηφιότητα βγήκε πρώτος.

Καθόλου δεν μ’ ένοιαζε ούτε η κακεντρέχεια ούτε τα δηλητήρια των ντόπιων εχθρών.

Γιατί δηλαδή ν’ ασχοληθώ με την κάθε συμπλεγματική κυρούλα που βράχνιασε να κραυγάζει ν’ απολογηθεί ο Ζαγάρης για τα λεφτά που ξόδευε στα ταξίδια του, όταν έχω σπίτι μου (το δώσαμε και κάμποσες φορές στη δημοσιότητα) το επίσημο έγγραφο της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ που λέει ότι ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙ ΔΗΜΑΡΧΟΥ αλλά ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ (κι αυτές από την τσέπη μας τις πληρώναμε τρομάρα μας) και δεν κόπηκε ούτε ένταλμα για να τα πληρώνει μετά ο επόμενος.

Και βέβαια πού να καταλάβουν οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να ζουν παρασιτικά, ή δημο -δίαιτα, ότι υπάρχουν κάποιοι που το πληρώνουν το όραμά τους.

Μεταξύ μας, αυτός ήταν μόνιμος καυγάς μου με τον άνδρα μου (τα κερατιάτικα-συγνώμη για την έκφραση- που πληρώναμε).

[Έκανα μια διακοπή για να διαβάσω αυτά που γράφω, και διαπίστωσα ότι πριν μια δυο σελίδες έκανα παρένθεση, που ακόμα δεν έχω κλείσει. Αυτό είναι παραλήρημα δεν είναι κείμενο, αλλά εν βρασμώ έτσι γράφω]

Πλήρωσε λοιπόν το όραμά του ο άνδρας μου, η ιστορία θα κρίνει το έργο του, άφησε και δυο βιβλία παρακαταθήκη, για να μαθαίνουν για το Μαραθώνα και την αξία του ντόπιοι και ξένοι. Και την κυρία Λάτση «ενόχλησε» τόσο πολύ (το είπε γελώντας κι η ίδια την ημέρα της παρουσίασης) που αναγκάστηκε το ίδρυμα Λάτση να βγάλει άλλο ένα εξαιρετικό βιβλίο για το αρχαιολογικό μουσείο του Μαραθώνα, παρ’ όλο που δεν ασχολούνται με τόσο μικρά μουσεία…

Και για το βιβλίο τ’ ακούσαμε. Τα μισά έξοδα και παραπάνω της έκδοσης καλύφθηκαν από χορηγίες φίλων (αναγράφονται στο τέλος τα ονόματα). Ο συγγραφέας, ο έχων τα πνευματικά δικαιώματα , και το ISBN στο όνομά του , ο Σπύρος Ζαγάρης, πήρε σε αντάλλαγμα 2000 βιβλία να τα δωρίζει για την προβολή του Μαραθώνα. Γι αυτό έχει 10 βιβλία στο ράφι της η πρέσβειρα του μαραθωνίου , πρωταθλήτρια Μαρία Πολύζου.

Σε σένα το λέω που κρυφοκοιτάζεις στο διαδίκτυο το σαλόνι της και κραυγάζεις, γιατί σπαταλιούνται τα χρήματα των δημοτών. Δεν σε ένοιαζε βέβαια όταν τα «δανειζόσουν» από το ταμείο του μουσείου και σε ανάγκασαν να τα επιστρέψεις;

Τιμήθηκε λοιπόν ο άνδρας μου και αναγνωρίσθηκε το έργο του και δικαιώνονται χρόνο με το χρόνο οι προσπάθειές του και δεν είναι τυχαίο που άνθρωποι εντελώς ξένοι (με την καλή έννοια το λέω δήμαρχε) από τον χώρο διεκδίκησαν τον δήμο του Μαραθώνα.

Κι όσο κι αν προσπάθησαν τόσα χρόνια να τον κακολογούν, στο μυαλό και την καρδιά ακόμα και άλλοτε πολιτικών του αντιπάλων έμεινε ότι ο Σπύρος Ζαγάρης έβαλε ένα μεγάλο λιθάρι στην προβολή του Μαραθώνα και της ιστορίας του και στο μαραθώνιο. Παρ’ όλο που πρώτο μέλημα είχαν κάποιοι να αλλοιώσουν την ιστορία και να βγάζουν τις ταμπέλες που είχαν το όνομά του. Μικροπρεπείς , κοντόφθαλμοι, εκδικητικοί…

Κι ερχόμαστε λοιπόν στο «χθες» και στο εθνικής εμβέλειας κράξιμο. Τέτοια κάλυψη δεν έχει πετύχει ούτε ο έχων τόσες γνωριμίες στα ΜΜΕ νυν δήμαρχος.

Δεν το κρύβω κι ας χαρούν οι εχθροί μου, μου ήρθε πολύ βαρύ. Δυο μέρες ήμουν σαν μετά από μετωπική με τραίνο. Όχι γιατί φοβήθηκα, ή πίστεψα τα αίσχη … όχι.

Από την υπερβολική δόση του δηλητηρίου. Έπαθα overdose, που λέμε εδώ στο Μαραθώνα. Μετά όμως θύμωσα. Κι όσο έψαχνα στο διαδίκτυο τόσο θύμωνα περισσότερο. Γιατί άλλο πράγμα να σε βρίζουν στη γειτονιά σου, που σε ξέρουν ποιος είσαι και τι κάνεις και μπορείς να αμυνθείς , κι άλλο να μαθαίνουν αυτές τις βρωμιές στη δουλειά του παιδιού σου, στην πρεσβεία που είχες φιλοξενηθεί πριν λίγους μήνες, στο μαραθώνιο μιας άλλης χώρας που είχες επισκεφθεί…

Αυτή τη φορά λοιπόν θύμωσα πολύ γιατί θίχτηκα πραγματικά. Δεν είναι αστείο να παίζεις με τις ζωές των άλλων. Και οι άνθρωποι που μας καταγγέλλουν και προφανώς «έδωσαν το αίμα» που τα θηρία της ενημέρωσης επιζητούν , νομίζουν ότι θα είναι πάντα στο απυρόβλητο. Γελιούνται.

Η μόνιμη , κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή υπ’ αριθμόν 1 καταγγέλλουσα είναι η πρώην εκδότρια και νυν blogger . Όπως οφείλαμε όταν χρησιμοποιήσαμε (σε προεκλογική περίοδο τις υπηρεσίες της) πληρώσαμε για τον χώρο που μας διέθετε στο έντυπό της. Έχουν περάσει και χρόνια και δεν θυμάμαι αν μας έκοβε απόδειξη η τιμιοτάτη , αλλά δεν έχει σημασία. Μετά , ούτε γραφείο τύπου μπορούσε να πάρει στο δήμο –δεν προβλεπόταν έτσι κι αλλιώς, ούτε για να γλιτώσει από τον πλειστηριασμό το σπιτάκι της (όπως έλεγε ζητώντας μας χρήματα) μπορούσαμε να πληρώσουμε. Τι να κάνουμε , έχουμε και 4 παιδιά. «ΑΘΩΟΣ Ο ΖΑΓΑΡΗΣ», «ΠΑΝΕ ΝΑ ΤΟΝ ΜΠΛΕΞΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΚΩΠΗΛΑΤΟΔΡΟΜΙΟΥ» έγραφε πριν, το ακριβώς αντίθετο μετά και βροχή οι καταγγελίες.

Ποιος άλλος μας κατηγορεί; Η κυρία πρώην υπάλληλος που πιάστηκε δανειζόμενη κι αντί να ευγνωμονεί που δεν διασύρθηκε από σεβασμό στην οικογένειά της, μας κάνει τον αδέκαστο κριτή και τον φύλακα του δημοσίου χρήματος. Ας φροντίσει να αποδίδει τους φόρους της από την αδήλωτη εργασία ιδιαιτέρων υπηρεσιών που προσφέρει, χωρίς μάλιστα καμιά κατάρτιση , σε μικρά παιδάκια κι ας μην ασχολείται με τη δική μου φορολογική δήλωση.

Ποιοι άλλοι είπαμε δεν έκρυβαν τη χαρά τους και βιάστηκαν να τοποθετηθούν δημόσια κάνοντας μάλιστα και τους εκτιμητές γης; Ο πρώην αντιδήμαρχος νυν δημοτικός σύμβουλος- ερασιτέχνης πυγμάχος; Αυτός καυχάται ότι είναι «40 χρόνια φούρναρης»… όφειλε πολύ περισσότερο να γνωρίζει πού είναι η ιδιοκτησία του δήμου (ήταν το 2000-2002 κι αντιδήμαρχος νομίζω). Δήλωνε όμως στο δημοτικό συμβούλιο του Δεκεμβρίου 2005 ,όταν καταγγέλθηκε ο άντρας μου ότι δεν ήξερε κανείς ότι υπήρχε αυτή η έκταση. Αμέσως μετά μάλιστα κατέβηκε στις εκλογές μαζί του. Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει κανένα άλλο στοιχείο για την υπόθεση επισήμως. Τι άλλαξε; Πώς από αθώος γίνεται κάποιος ένοχος; Όχι αγαπητέ δεν θυσιάζονται όλα στο βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων ή αντιπαλοτήτων. Κι εμείς τα «προσωπικά» δεν τα κάνουμε δημόσια γιατί θίγονται οικογένειες.

Μην σας κουράζω όμως , πολύτιμος κι ο δημοσιογραφικός χώρος, υπάρχουν ράμματα για γούνες , χειμώνας έρχεται , θα χουμε να ράβουμε.

Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι σύντομα η αλήθεια θα αποδειχθεί και επίσημα γιατί στο ΣΔΟΕ κι έξυπνοι είναι και καλή δουλειά κάνουν και επί πλέον εξετάζουν στοιχεία κι όχι κουτσομπολιά. Έχω υπομονή και όταν θα έχουμε το επίσημο πόρισμα πολλοί θα χάσουν τον ύπνο και το χαμόγελό τους.

Ένα πράγμα έχω να πω πριν σ’ ευχαριστήσω για την υπομονή σου αναγνώστη μου.

Ζούμε σε μια χώρα που ο καταγγέλλων δεν χρειάζεται ν’ αποδείξει τίποτα.. Μπορεί κάποιος επώνυμα ή ανώνυμα, χωρίς κανένα στοιχείο να σε κατηγορήσει ότι ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ. Μένει σε σένα το βάρος να αποδείξεις ότι δεν είσαι.

ΝΤΙΝΑ ΖΑΓΑΡΗ