Αναφερόμαστε, σε ιδιοκτήτες μερικών στρεμμάτων γης οι οποίοι θέλησαν να φτιάξουν μια «Δημοκρατία», για τα… μάτια τους μόνο όμως. Αν σκεφτούμε ότι ο πλανήτης μπορεί να είναι ένα «χωριό» τότε αυτοί είναι οι τρελοί του, που ουδείς τους παίρνει στα σοβαρά. Για να καταλάβετε οι συγκεκριμένοι –είτε ως αστείο, είτε ως πείραμα αυτοδιαχείρισης, είτε ως τουριστική «ατραξιόν»- δημιούργησαν… μικρά κράτη, τα οποία θεωρούν ανεξάρτητα, αλλά επίσημα -βέβαια- δεν υπάρχει αναγνώριση.
Πάμε να γνωρίσουμε τα micronations και τους… ηγεμόνες τους:
Δημοκρατία του Kugelmugel
Ο Αυστριακός καλλιτέχνης Edwin Lipburger θέλησε να κατασκευάσει το δικό του σπίτι. Το έφτιαξε και ήταν σφαιρικό. Οι αρχές, όμως, αρνήθηκαν να του δώσουν άδεια για πολεοδομικούς λόγους. Εκείνος θύμωσε και κήρυξε την ανεξαρτησία του. Τι έκανε; Σταμάτησε να πληρώνει φόρους και άρχισε να τυπώνει τα δικά του γραμματόσημα.
Κάπου εκεί, το κράτος τον πήρε στα σοβαρά. Δικάστηκε, καταδικάστηκε και εν τέλει εκδικήθηκε παίρνοντας προεδρική χάρη. Σήμερα ζει «εξόριστος» στην Αυστρία και το κράτος του είναι φυλακισμένο πίσω από συρματοπλέγματα στο πάρκο Prater της Βιέννης.
Δημοκρατία της Molossia
Έχει αυτοανακηρυχθεί «Πρόεδρος» και βγάζει και διατάγματα. Όπως; «Απαγορεύονται τα προϊόντα από το Τέξας» και «Απαγορεύονται οι θαλασσινοί ελέφαντες». Το όνομα του εν λόγω κυρίου είναι Kevin Baugh και από εμφάνιση θυμίζει… τριτοκοσμικό ηγέτη.
Ο Baugh λοιπόν, έφτιαξε κράτος με ένα οικόπεδο στη Νεβάδα και με πολλούς θαυμαστές! Τουρίστες καταφθάνουν από όλα τα μέρη του κόσμου για το δουν και εκείνος αρέσκεται στο να σφραγίζει τα διαβατήρια τους. Σημειωτέον, ο «Πρόεδρος» διεκδικεί εκτάσεις στον πλανήτη Αφροδίτη και στο βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού. Ναι, συμβαίνουν κι αυτά…
Η ελεύθερη Δημοκρατία του Alcatraz
Μπήκε στο κίνημα «Δεν πληρώνω» με έναν δικό του μοναδικό τρόπο. Ο γιος του θεατρικού συγγραφέα Ντάριο Φο, Τζιάκοπο, «τρελάθηκε» από οργή βλέποντας τα καμώματα του Μπερλουσκόνι την ώρα που η Ιταλία παρήκμαζε. Αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και το 2009 ίδρυσε το κράτος του σε μια έκταση 370 στρεμμάτων στην Ούμπρια. Η εν λόγω Δημοκρατία διαθέτει δικά της χαρτονομίσματα, διαβατήρια, σημαία και γραμματόσημα. Δεν έχει μόνο αυτά όμως, καθώς ο Τζιάκομπο εκμεταλλεύθηκε το μέρος τουριστικά και οι τσέπες του γεμίζουν. Μετέτρεψε το μέρος σε… θέρετρο, δημιουργώντας εγκαταστάσεις διαμονής, πισίνα, μουσείο και παράλληλα οιεπισκέπτες έχουν τη δυνατότητα –πέρα από βόλτες- να κάνουν μαθήματα μαγειρικής και γιόγκα.
Christiania
Ξεκίνησε ως το πρώτο… κοινωνικό πείραμα. Το 1971 στην Κοπεγχάγη μια γειτονιά «αυτονομήθηκε». Οι αρχές δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα, καθώς το χαρακτήρισαν περιθωριακή σύναξη απόκληρων. Με το πέρασμα του χρόνου όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Οι 1.000 κάτοικοι της αγόρασαν την έκταση, πληρώνουν ενοίκιο στην κοινότητα, όπως επιβάλλεται, και έχουν δημιουργηθεί σχολεία, αλλά και καταστήματα. Πλέον, η γειτονιά έχει εκμοντερνιστεί και οι συνθήκες είναι «καθώς πρέπει» -κατά μία έννοια.
Πριγκιπάτο του Hutt River
Οι αυστραλιανές αρχές τον τσάντισαν. Τον λόγο δεν τον γνωρίζει κανείς όμως. Ο κτηματίας μετατράπηκε σε πρίγκιπα Λεόναρντ κει το 1970 είπε πως θα ιδρύσει τη δική του μοναρχία. Το ‘πε και το ‘κάνε. Το ράντσο του -μια έκταση που αγγίζει το μέγεθος εκείνης του Χονγκ Κονγκ- έγινε ανεξάρτητο στα δυτικά της χώρας.
Βέβαια, οι αρχές παραλίγο να πληρώσουν ακριβά το «λάθος» τους να τον εξοργίσουν. Αρχικά, είχε πει πως δεν πρόκειται να ξαναπληρώσει ποτέ φόρους. Παρόλα αυτά… ο Μανωλιός έβαλε τα ρούχα του αλλιώς και αντί για φόρους δίνει ένα ποσό στο κράτος ως δώρο, το οποίο πάντως είναι αντίστοιχο με αυτά που θα κατέβαλλε ως φορολογούμενο πολίτης. Έτσι, ουδείς ασχολείται μαζί του, πέρα από τους τουρίστες που επισκέπτονται το μέρος και αγοράζουν νομίσματα και γραμματόσημα. Παράλληλα, κερδίζει χρήματα και από τις καλλιέργειες του.
Akhziv Land
Σύνθημα του είναι ο φιλειρηνισμός και η ελευθερία και με «μοχλό» αυτό ανακήρυξε το δικό του κράτος. Ο ιρανικής καταγωγής Εβραίος Eli Avivi έγινε ήρωας όταν το 1970 πήγε κόντρα στην ισραηλινή κυβέρνηση και την… ξετίναξε. Τι είχε συμβεί; Η κυβέρνηση επιχείρησε να γκρεμίσει τις αυθαίρετες κατασκευές στο οικόπεδό του και εκείνος κατέφυγε στη δικαιοσύνη και κέρδισε την υπόθεση.
Σήμερα, ο Avivi έχει ξεπεράσει τα 80 (έτη), αλλά κάνει τον ξεναγό στους τουρίστες που επισκέπτονται τη γη του. Τους πηγαίνει βόλτες στην ιδιωτική του παραλία και στα υπέροχα τοπία της έκτασης του με θέα τον Λίβανο, τη Γαλιλαία και τη Μεσόγειο.
Δημοκρατία της Naminara
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε… και τα γένια και τα χτένια. Είναι ιδιοκτήτης ενός νησιού και το ανεξαρτητοποίησε το 2006 στο όνομα του… πολιτισμού. Ο πρόεδρος Kang Woo-hyon θέλησε να δημιουργήσει κάτι διαφορετικό και κατάφερε να φτιάξει ένα «μικροκράτος» στη Νότια Κορέα, το οποίο είναι από τα πλέον δημοφιλή.
Κάθε χρόνο πάνω από 2 εκατ. επισκέπτες συρρέουν για να δουν και να διαμείνουν στο οικολογικό resort, το οποίο διαθέτει γκαλερί τέχνης, μουσεία, θέατρα και φυσικά ξενοδοχείο. Και βέβαια, εκδίδεται και «διαβατήριο» στο όνομά τους.
Δημοκρατία του Uzupis
Οι καλλιτέχνες είναι ανατρεπτικοί και δημιουργικοί. Έτσι, μια ομάδα εξ αυτών στο Βίλνιους της Λιθουανίας έφτιαξε ένα άγαλμα του Φρανκ Ζάπα το 1995, γιορτάζοντας την… ελευθερία που ένιωσαν μετά την ανεξαρτησία της χώρας. Δεν τους έφτανε όμως. Η τέχνη δε γνωρίζει σύνορα λένε, αλλά οι ίδιοι δημιούργησαν τα δικά τους. Την πρωταπριλιά του 1997 δημιούργησαν μια διαφορετική Δημοκρατία στην παλιά πόλη του Βίλνιους, που στεγάζει εκθέσεις και αποθεώνει τη δημιουργικότητα. Ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους γράφοντας και σύνταγμα με άρθρα όπως «κάθε σκύλος έχει δικαίωμα να είναι σκύλος» και «κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να είναι χαρούμενος, κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να μην είναι χαρούμενος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου