Τα «είπα – ξείπα» για το «σεισμόσημο» κάνουν πολύ κόσμο να σκέφτεται πως «όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά». Μπορεί το ζήτημα της υποχρεωτικής ασφάλισης όλων των ακινήτων να έκλεισε, τίποτα όμως δεν αποκλείει πως δεν θα ξανανοίξει.
Θεωρητικά τουλάχιστον είναι μέτρο που το θέλει η τρόικα, προκειμένου να αποφεύγονται επιβαρύνσεις του προϋπολογισμού από φυσικές καταστροφές και θρυλείται ότι ήρθε να τους το θυμίσει ο πρόσφατος σεισμός στην Αμφίκλεια. Μπορεί να είναι κι έτσι….
Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως η νέα θηλιά στα ακίνητα σε κάθε περίπτωση θα είναι η ανάσα της ασφαλιστικής αγοράς, η οποία «τα έχει δει όλα» τα τελευταία χρόνια. Η παραγωγή ασφαλίστρων μειώνεται, ενώ οι εξαγορές συμβολαίων, οι ακυρώσεις συμβολαίων και η αντικατάσταση με φθηνότερα ασφαλιστικά προγράμματα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Οι ασφαλίσεις αυτοκινήτων είναι προβληματικές για όλες τις εταιρίες του κλάδου για λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε, τα προγράμματα υγείας είναι μια δύσκολη ιστορία και ήδη όλες έχουν αλλάξει στρατηγική καθιερώνοντας τα ετήσια συμβόλαια, κι ο μόνος τομέας που πραγματικά αφήνει κέρδη είναι οι ασφαλίσεις πυρός. Ε, όπως και να το κάνουμε οι φωτιές σε ακίνητα δεν είναι δα και τόσο συχνό φαινόμενο, άρα οι αποζημιώσεις που δίνονται σε σχέση με τα ασφάλιστρα που εισπράττονται είναι ελάχιστες. Αυτές οι ασφαλίσεις είναι διαδεδομένες σε εταιρίες (μονάδες παραγωγής κ.α.) και λιγότερο σε ακίνητα ιδιωτών. Υπολογίζεται πως περί το 15% των ακινήτων είναι ασφαλισμένα και κυρίως επειδή συνήθως έμπαινε ως «όρος» κατά τη χορήγηση στεγαστικών δανείων τα τελευταία χρόνια.
Οι μαζικές ασφαλίσεις λοιπόν ακινήτων, και μάλιστα με υποχρεωτικό χαρακτήρα, όπως ισχύει για τα αυτοκίνητα, θα ενίσχυαν σημαντικά τα κέρδη της ασφαλιστικής βιομηχανίας. Αλλά τώρα; Και μάλιστα όταν τα ακίνητα εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως η «χρυσοτόκος όρνιθα» για τα άδεια κρατικά ταμεία;
Το σωστό θα ήταν εδώ και πάρα πολλά χρόνια να είχε καθιερωθεί μια είδους ασφάλισης στα ακίνητα γιατί πραγματικά η χώρα έχει ιδιαιτερότητες. Στην παρούσα χρονική συγκυρία όμως ο κόσμος υποφέρει και τα αποθέματα οικονομικών αντοχών (αλλά και πολιτικών ανοχών) έχουν εξαντληθεί.
Οποτεδήποτε κι αν κριθεί λοιπόν η υιοθέτηση του «σεισμόσημου» αναγκαία, , τότε θα πρέπει περιορίσουν ή και να αφαιρέσουν τελείως άλλες παράλογες επιβαρύνσεις στα ακίνητα και να το καθιερώσουν. Ας μην ξεχνάμε ότι το άλογο το ζορίζεις μέχρι εκεί που αντέχει, διαφορετικά την τούμπα δεν τη γλιτώνεις.
Θεωρητικά τουλάχιστον είναι μέτρο που το θέλει η τρόικα, προκειμένου να αποφεύγονται επιβαρύνσεις του προϋπολογισμού από φυσικές καταστροφές και θρυλείται ότι ήρθε να τους το θυμίσει ο πρόσφατος σεισμός στην Αμφίκλεια. Μπορεί να είναι κι έτσι….
Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως η νέα θηλιά στα ακίνητα σε κάθε περίπτωση θα είναι η ανάσα της ασφαλιστικής αγοράς, η οποία «τα έχει δει όλα» τα τελευταία χρόνια. Η παραγωγή ασφαλίστρων μειώνεται, ενώ οι εξαγορές συμβολαίων, οι ακυρώσεις συμβολαίων και η αντικατάσταση με φθηνότερα ασφαλιστικά προγράμματα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Οι ασφαλίσεις αυτοκινήτων είναι προβληματικές για όλες τις εταιρίες του κλάδου για λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε, τα προγράμματα υγείας είναι μια δύσκολη ιστορία και ήδη όλες έχουν αλλάξει στρατηγική καθιερώνοντας τα ετήσια συμβόλαια, κι ο μόνος τομέας που πραγματικά αφήνει κέρδη είναι οι ασφαλίσεις πυρός. Ε, όπως και να το κάνουμε οι φωτιές σε ακίνητα δεν είναι δα και τόσο συχνό φαινόμενο, άρα οι αποζημιώσεις που δίνονται σε σχέση με τα ασφάλιστρα που εισπράττονται είναι ελάχιστες. Αυτές οι ασφαλίσεις είναι διαδεδομένες σε εταιρίες (μονάδες παραγωγής κ.α.) και λιγότερο σε ακίνητα ιδιωτών. Υπολογίζεται πως περί το 15% των ακινήτων είναι ασφαλισμένα και κυρίως επειδή συνήθως έμπαινε ως «όρος» κατά τη χορήγηση στεγαστικών δανείων τα τελευταία χρόνια.
Οι μαζικές ασφαλίσεις λοιπόν ακινήτων, και μάλιστα με υποχρεωτικό χαρακτήρα, όπως ισχύει για τα αυτοκίνητα, θα ενίσχυαν σημαντικά τα κέρδη της ασφαλιστικής βιομηχανίας. Αλλά τώρα; Και μάλιστα όταν τα ακίνητα εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως η «χρυσοτόκος όρνιθα» για τα άδεια κρατικά ταμεία;
Το σωστό θα ήταν εδώ και πάρα πολλά χρόνια να είχε καθιερωθεί μια είδους ασφάλισης στα ακίνητα γιατί πραγματικά η χώρα έχει ιδιαιτερότητες. Στην παρούσα χρονική συγκυρία όμως ο κόσμος υποφέρει και τα αποθέματα οικονομικών αντοχών (αλλά και πολιτικών ανοχών) έχουν εξαντληθεί.
Οποτεδήποτε κι αν κριθεί λοιπόν η υιοθέτηση του «σεισμόσημου» αναγκαία, , τότε θα πρέπει περιορίσουν ή και να αφαιρέσουν τελείως άλλες παράλογες επιβαρύνσεις στα ακίνητα και να το καθιερώσουν. Ας μην ξεχνάμε ότι το άλογο το ζορίζεις μέχρι εκεί που αντέχει, διαφορετικά την τούμπα δεν τη γλιτώνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου