Το χαμένο 1 δισεκατομμύριο...

Οι Επισημάνσεις του adbusiness επιχειρούν να παρουσιάσουν τι κρύβεται πίσω από το 1 δισ. ευρώ που χάθηκε από τη διαφημιστική αγορά τα τελευταία χρόνια...

Πέρα από τα σκωπτικά που

κατακλύζουν το Διαδίκτυο περί «νοσηλευομένης δημοκρατίας» (με αφορμή τις ατυχίες του πρωθυπουργού και του παρ’ ολίγον υπ. Οικονομικών) η κατάσταση στη χώρα συνεχίζει να παραμένει ασθενής.

Δεν μπορεί η «στρεβλή» διαφημιστική αγορά, έτσι όπως τουλάχιστον την αποκαλούσαν οι τρεις τελευταίοι υπουργοί Επικρατείας, να κατάφερε να συμμαζευτεί, προκειμένου να επιχειρήσει επανεκκίνηση από το «μηδέν» και το Δημόσιο να μεταφέρει τις παθογένειες από το παρελθόν για να καταποθούν αμάσητες από τον ελληνικό λαό πριν αλέκτωρ λαλήσει. Και δεν φταίει ο νέος πρωθυπουργός ούτε το κόμμα του. Δεν ευθύνεται το παλαιό «βαθύ» ΠΑΣΟΚ που συμμετέχει στη συγκυβέρνηση, ούτε η ΔΗΜΑΡ με τα προβλήματά της και αυτή. Το θέμα είναι ότι ως λαός δεν πάμε καλά, μεταφέροντας τις κατάρες αυτούσιες από τη μία κατάσταση στην άλλη.

Δεν φταίει για το γεγονός ότι η χώρα νοσεί, ο κλινήρης πρωθυπουργός. Φταίει που δεν εννοούμε να καταλάβουμε ότι το cut στους μισθούς επιβάλλει μία νέα σκληρή πραγματικότητα με τα λεφτά να μην υπάρχουν και τους νόμους να μην μπορούν να τύχουν εφαρμογής. Μπορεί εμάς (ως κλαδικό περιοδικό) να μας ενδιαφέρει πρωτίστως, η μείωση της διαφημιστικής επένδυσης και το γεγονός ότι έχουν φύγει από τα ταμεία (των διαφημιστικών και των ΜΜΕ) περισσότερα από 1 δισ. ευρώ από την έναρξη της κρίσης και ένθεν (2008-2012).

Αυτό το 1 δισ. ευρώ όμως είναι, που προσδίδει κερδοφορία στον κλάδο της διαφήμισης και των ΜΜΕ αλλά και βιωσιμότητα και η απώλεια του, κρύβει πίσω του μία σειρά πραγματικοτήτων. Ότι έχουν χαθεί 700.000 εργασίας και ότι έχουν παραμείνει μόλις 1.120.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα να καταναλώνουν και άρα να τους λέει κάτι η διαφήμιση στα media. Άλλοι 500.000 εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν 4, 5 και 6 μήνες. Οπότε και αυτοί μάλλον γελούν πικρά και νοσταλγικά όταν παρακολουθούν διαφημίσεις.

Γιατί απέσυραν οι διαφημιζόμενοι την εμπιστοσύνη τους από τα media; Μα δεν την απέσυραν. Απλά αποσύρθηκαν 260.000 επιχειρήσεις την τελευταία 3ετία ενώ άλλες 65.000 περιμένουν  ότι θα βάλουν «λουκέτο» μέχρι το τέλος του χρόνου. Στο τέλος του 2012, αν δεν έχουμε κάνει κάτι, ο ένας στους δύο θα είναι άνεργος.

Η αντίθεση, Έλληνες εναντίον Ευρώπης, δραχμολόγοι εναντίων ευρωλάγνων και «λαός» εναντίον Μέρκελ, εφευρέθηκε για να κρύψει την πραγματική αντίθεση: Αυτούς που δεν ήθελαν να χάσουν τίποτα απ’ όσα κέρδιζαν στο παρελθόν και εκείνους που τα έχασαν όλα. Το θέμα είναι ότι λύσεις υπάρχουν αλλά ποιος τις εφαρμόζει και κυρίως, ποιος ισχυρός τις αποδέχεται: Ηλεκτρονική παρακολούθηση εκτέλεσης προϋπολογισμού. Κεντρικό πληροφοριακό σύστημα για νοσοκομεία. Ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Σύστημα ηλεκτρονικών προμηθειών. Εκκαθάριση μητρώου ασφαλισμένων. Εθνικό Ληξιαρχείο. Διασύνδεση των 4 μητρώων του πολίτη, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, Αριθμό Δημοτολογίου, Αστ. Ταυτότητα. Ηλεκτρονική πολεοδομία. Δημόσιο περιουσιολόγιο. Κτηματολόγιο. Ενιαία Αρχή πληρωμών. Ηλεκτρονικό πόθεν έσχες. Απογραφή νοσοκομειακών αποθηκών. Αξιολόγηση Δημόσιου Τομέα. Κεντρικός μηχανισμός κατανομής κρατικής διαφημιστικής δαπάνης… Πόσες είναι αυτές οι περίεργες άγνωστες λέξεις;

Αυτά όμως είναι τα μέτρα που μειώνουν τη γραφειοκρατία, που αντιμετωπίζουν τη διαφθορά, που καταπολεμούν τη διαπλοκή, που μάχονται τη λεηλασία και τη σπατάλη…

Το χαμένο 1 δισεκατομμύριο...