«Ολοένα και περισσότερα εμπόδια στην πρόσβαση των πολιτών στα δικαστήρια»
Η Ένωση Διοικητικών Δικαστών μετά το πέρας της τακτικής γενικής
συνέλευσης των μελών της εξέδωσε ψήφισμα, στο οποίο,
μεταξύ των άλλων, αναφέρεται ότι συνεχώς θεσπίζονται νομοθετικά μέτρα τα οποία εμποδίζουν τους πολίτες να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη, ενώ προτείνουν την λήψη επτά αναγκαίων νομοθετικών μέτρων.
Ειδικότερα, στο ψήφισμα αναφέρεται:
«Η νομοθετική πρακτική της θέσπισης ολοένα περισσότερων εμποδίων πρόσβασης των πολιτών στα δικαστήρια, καθώς και της συρρίκνωσης του δικαστικού ελέγχου, ιδίως επί διοικητικών πράξεων που επιβάλλουν οικονομικά βάρη, με σκοπό την "επιτάχυνση" και την κάλυψη των ταμειακών αναγκών του κρατικού προϋπολογισμού, καθιστούν την προσφυγή στη δικαιοσύνη δυσχερή, αναποτελεσματική, και συχνά μάταιη».
Επίσης, οι διοικητικοί δικαστές αναφέρουν στο ψήφισμά τους:
«Είναι απαραίτητη η εμπέδωση συνθηκών πραγματικής δικαστικής ανεξαρτησίας εντός των κόλπων της δικαιοσύνης, που θα επιτρέψουν και θα εμπνεύσουν το δικαστή να επιτελέσει το δύσκολο έργο του. Οι πανταχόθεν ασφυκτικές πιέσεις που ασκούνται στους δικαστές για κορύφωση της ποσοτικής τους απόδοσης πέραν των ανθρώπινων ορίων τους και των ορίων ασφαλείας του δικαιοδοτικού συστήματος, καθώς και η εγκαθίδρυση συνθηκών ιεραρχικής υποταγής των δικαστών, υποσκάπτουν ευθέως τη δικαστική λειτουργία».
Παράλληλα, θεωρούν επιβεβλημένα τα εξής μέτρα:
«Α) τον εξορθολογισμό του ίδιου του ουσιαστικού διοικητικού νόμου, ιδίως όταν δι΄ αυτού επιβάλλονται στους πολίτες οικονομικές επιβαρύνσεις,
Β) την άρση των υπέρμετρων κωλυμάτων πρόσβασης των πολιτών στη δικαιοσύνη (π.χ. υψηλό κόστος, αυστηρές προϋποθέσεις παραδεκτού), καθώς και την αποφυγή θέσπισης νέων - αμφίβολης αποτελεσματικότητας και αμεροληψίας, όπως το σύστημα γενικευμένων ενδικοφανών διαδικασιών,
Γ) την απόσυρση των ρυθμίσεων του νόμου 3900/2010, που καθιέρωσαν δυσμενέστερη δικονομική αντιμετώπιση των φορολογικών και εν γένει χρηματικών διαφορών (άρθρα 79 και 202 ΚΔΔμίας),
Δ) την προώθηση εναλλακτικών μέτρων κράτησης, για τους αλλοδαπούς πολίτες, κατά τις επιταγές του νόμου 3907/2011, καθώς και τη βελτίωση των υφιστάμενων συνθηκών κράτησης,
Ε) την κατάργηση των απαξιωτικών και δυσλειτουργικών ρυθμίσεων του νόμου 4055/2012, που αφορούν τους κανονισμούς εσωτερικής υπηρεσίας των δικαστηρίων και το εν ευρεία έννοια πειθαρχικό δίκαιο των δικαστών,
ΣΤ) την αντικατάσταση του θεσμού της πιλοτικής δίκης με διαδικασίες που επιφέρουν μικρότερο "κόστος" στο διάχυτο έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων από το φυσικό δικαστή, και
Ζ) τον εκσυγχρονισμό της λειτουργικής οργάνωσης της διοικητικής δικαιοσύνης».
μεταξύ των άλλων, αναφέρεται ότι συνεχώς θεσπίζονται νομοθετικά μέτρα τα οποία εμποδίζουν τους πολίτες να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη, ενώ προτείνουν την λήψη επτά αναγκαίων νομοθετικών μέτρων.
Ειδικότερα, στο ψήφισμα αναφέρεται:
«Η νομοθετική πρακτική της θέσπισης ολοένα περισσότερων εμποδίων πρόσβασης των πολιτών στα δικαστήρια, καθώς και της συρρίκνωσης του δικαστικού ελέγχου, ιδίως επί διοικητικών πράξεων που επιβάλλουν οικονομικά βάρη, με σκοπό την "επιτάχυνση" και την κάλυψη των ταμειακών αναγκών του κρατικού προϋπολογισμού, καθιστούν την προσφυγή στη δικαιοσύνη δυσχερή, αναποτελεσματική, και συχνά μάταιη».
Επίσης, οι διοικητικοί δικαστές αναφέρουν στο ψήφισμά τους:
«Είναι απαραίτητη η εμπέδωση συνθηκών πραγματικής δικαστικής ανεξαρτησίας εντός των κόλπων της δικαιοσύνης, που θα επιτρέψουν και θα εμπνεύσουν το δικαστή να επιτελέσει το δύσκολο έργο του. Οι πανταχόθεν ασφυκτικές πιέσεις που ασκούνται στους δικαστές για κορύφωση της ποσοτικής τους απόδοσης πέραν των ανθρώπινων ορίων τους και των ορίων ασφαλείας του δικαιοδοτικού συστήματος, καθώς και η εγκαθίδρυση συνθηκών ιεραρχικής υποταγής των δικαστών, υποσκάπτουν ευθέως τη δικαστική λειτουργία».
Παράλληλα, θεωρούν επιβεβλημένα τα εξής μέτρα:
«Α) τον εξορθολογισμό του ίδιου του ουσιαστικού διοικητικού νόμου, ιδίως όταν δι΄ αυτού επιβάλλονται στους πολίτες οικονομικές επιβαρύνσεις,
Β) την άρση των υπέρμετρων κωλυμάτων πρόσβασης των πολιτών στη δικαιοσύνη (π.χ. υψηλό κόστος, αυστηρές προϋποθέσεις παραδεκτού), καθώς και την αποφυγή θέσπισης νέων - αμφίβολης αποτελεσματικότητας και αμεροληψίας, όπως το σύστημα γενικευμένων ενδικοφανών διαδικασιών,
Γ) την απόσυρση των ρυθμίσεων του νόμου 3900/2010, που καθιέρωσαν δυσμενέστερη δικονομική αντιμετώπιση των φορολογικών και εν γένει χρηματικών διαφορών (άρθρα 79 και 202 ΚΔΔμίας),
Δ) την προώθηση εναλλακτικών μέτρων κράτησης, για τους αλλοδαπούς πολίτες, κατά τις επιταγές του νόμου 3907/2011, καθώς και τη βελτίωση των υφιστάμενων συνθηκών κράτησης,
Ε) την κατάργηση των απαξιωτικών και δυσλειτουργικών ρυθμίσεων του νόμου 4055/2012, που αφορούν τους κανονισμούς εσωτερικής υπηρεσίας των δικαστηρίων και το εν ευρεία έννοια πειθαρχικό δίκαιο των δικαστών,
ΣΤ) την αντικατάσταση του θεσμού της πιλοτικής δίκης με διαδικασίες που επιφέρουν μικρότερο "κόστος" στο διάχυτο έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων από το φυσικό δικαστή, και
Ζ) τον εκσυγχρονισμό της λειτουργικής οργάνωσης της διοικητικής δικαιοσύνης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου