Ο φοβερός κόσμος που «κρύβεται» κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας
Το στόμα ενός ζώου μπορεί να φανερώσει αρκετά για την επιθετικότητά του. Έτσι για παράδειγμα, ένα δελφίνι φαίνεται απείρως πιο φιλικό από ένα μεγάλο λευκό καρχαρία στο στόμα του οποίου φιγουράρει μια σειρά εξαιρετικά κοφτερών δοντιών.
Παρόλο που ορισμένες φορές η εντύπωση που προξενεί το στόμα των ζώων μπορεί να είναι λανθασμένη, οι οδοντοστοιχίες εκπροσώπων του ζωικού βασιλείου, δεν παύουν να εγείρουν την ανθρώπινη περιέργεια.
Παρακάτω θα δούμε ορισμένα από τα πλέον τρομακτικά στα ανθρώπινα μάτια δόντια, με τα οποία η φύση προίκισε πλάσματα που ζουν στο βυθό των θαλασσών…
Το τερατώδες πιράνχας - Hydrocynus Goliath
Το τεράστιο goliath tigerfish ή επιστημονικότερα Hydrocynus goliath είναι ένα αφρικανικό αρπακτικό που εντοπίζεται κυρίως στη λεκάνη απορροής του ποταμού Κονγκό. Διαθέτει ένα από τα πιο εντυπωσιακά και τρομακτικά ζεύγη δοντιών ολόκληρου του ζωικού βασιλείου, έχοντας συνολικά 32 άκρως κοφτερά δόντια, μεγέθους μέχρι και 2,5 εκατοστών το κάθε ένα και τοποθετημένα στις άκρες των σαγονιών του, προκειμένου να εξασφαλίσει τη μέγιστη αποτελεσματικότητα. Το συγκεκριμένο είδος μπορεί να φτάσει σε μήκος το ένα μέτρο και σε βάρος τα 50 κιλά.
Το σκουλήκι με το στόμα-ψαλίδι - Eunice Aphroditois
Το υδρόβιο σκουλήκι Eunice Aphroditois ανήκει στην οικογένεια των πολύχαιτων και μπορεί να ξεπεράσει σε μήκος το 1 μέτρο. Εντοπίζεται στις θάλασσες της Καραιβικής, στον Κόλπο του Μεξικού, στο βόρειο Ατλαντικό και στα νότια τμήματα της Αυστραλίας. Περνάει τον περισσότερο χρόνο θαμμένο στη λάσπη ή τα ιζήματα του ωκεάνιου πυθμένα. Για να πιάσει τα θηράματά του, στήνει ενέδρες και περιμένει το θύμα του να αγγίξει ένα από τα 5 πλοκάμια που αφήνει να προεξέχουν έξω από το λαγούμι του, πριν εξαπολύσει την επίθεσή του. Τα σαγόνια του σκουληκιού ανοίγουν κατόπιν σαν ψαλίδι για να καταβροχθίσουν τη λεία με τη βοήθεια των ιδιαίτερα κοφτερών δοντιών που διαθέτει. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις κόβει το θήραμα στη μέση!
Ο καρχαρίας κόπτης που τρέφεται με κομμάτια σάρκας - Isistius brasiliensis
Γνωστός και σαν «κόπτης μπισκότων», το συγκεκριμένο είδος καρχαρία (επιστημονική ονομασία Isistius brasiliensis) αν και δεν ξεπερνά σε μήκος τα 60 εκατοστά, δεν έχει κανένα πρόβλημα να επιτίθεται σε μεγαλύτερα θηράματα από τα οποία κόβει στρογγυλά κομμάτια, σαν μπισκότο, με την ιδιαίτερη κατασκευή της οδοντοστοιχίας του, χωρίς όμως να τα σκοτώνει. Αν και συνήθως προτιμά μαλακόστρακα και μικρά καλαμάρια, δεν θα διστάσει να επιτεθεί και σε δελφίνια, τόνους και άλλους καρχαρίες, τους οποίους προσελκύει με τα με φωτοβόλα κύτταρα που καλύπτον την κάτω πλευρά του.
Η σμέρνα με τα «γυάλινα» δόντια - Enchelycore Anatina
Το συγκεκριμένο είδος σμέρνας, που έχει την ονομασία Enchelycore Anatina, απαντάται στα νερά της Μεσογείου και του βόρειου Ατλαντικού. Έχει ένα πολύ λεπτό, μακρύ σώμα το οποίο συγκλίνει σε ένα στενό και μυτερό κεφάλι το οποίο συνήθως ξεπροβάλει από τα βράχια στα οποία κρύβεται. Κυνηγά μικρότερα είδα κεφαλόποδων, καθώς και ψάρια των υφάλων αλλά και μαλακόστρακα τα οποία παγιδεύει με τα εντυπωσιακά της δόντια που μοιάζουν να είναι φτιαγμένα από γυαλί. Είναι τόσο μεγάλα, ώστε να γίνονται ορατά ακόμη και όταν το στόμα της σμέρνας είναι κλειστό.
Η δερματοχελώνα και γεμάτο «καρφιά» στόμα της
Το μεγαλύτερο είδος χελώνα στον πλανήτη είναι η περίφημη δερματοχελώνα που σε μήκος μπορεί να ξεπεράσει και τα 2 μέτρα! Σε αντίθεση με άλλες θαλάσσιες χελώνες, η δερματοχελώνα δεν διαθέτει κοκάλινο κέλυφος και παίρνει το όνομά της από το παχύ, δέρμα που καλύπτει το καύκαλό της. Τρέφεται κυρίως με μέδουσες και άλλα είδη με μαλακό σώμα. Η οδοντοστοιχία της είναι τέλεια προσαρμοσμένη στην αιχμαλώτιση μεδουσών. Σε αντίθεση με σειρές δοντιών, η δερματοχελώνα διαθέτει αιχμές στο εσωτερικό του άκρου του «ράμφους» της, οι οποίες συνδυάζονται με αντίθετης φοράς «καρφιά» στο λαιμό της ώστε να διασφαλίσει ότι από τη στιγμή που έχει πιάσει το θήραμα, αυτό δεν πρόκειται να ξεφύγει!
Ο μονόκερος των ωκεανών - Monodon Monoceros
Οι Narwhals είναι ένα είδος δελφινιού που ζουν στον Αρκτικό Ωκεανό, τρέφονται με ψάρια, γαρίδες και μικρότερα κεφαλόποδα και φτάνουν τα 5 μέτρα σε μήκος. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό τους είναι φυσικά τα δόντια, ή μάλλον το δόντι τους, εξαιτίας του οποίου έχουν και το παρατσούκλι «μονόκερος της θάλασσας». Τα αρσενικά του είδους διαθέτου έναν μεγάλο, σπειροειδή κυνόδοντα που μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 3 μέτρα και προεξέχει από την αριστερή μεριά του άνω χείλους. Ασαφής παραμένει ο ρόλος του δοντιού, με την κυρίαρχη θεωρία να προτείνει ότι χρησιμοποιείται για το κάρφωμα θηραμάτων ή τη διαμάχη αρσενικών προκειμένου να προσελκύσουν τα θηλυκά. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι διαθέτει πάνω από 10 εκατ. απολήξεις νεύρων, που οδηγεί στην υποψία ότι ίσως και να χρησιμοποιείται σαν αισθητήριο όργανο.
Το καλαμάρι με το ανθρώπινο στόμα - Promachoteuthis Sulcus
Το Promachoteuthis Sulcus είναι ένα είδος καλαμαριού που έχει γίνει γνωστό σαν «το καλαμάρι με το ανθρώπινο στόμα». Οι λόγοι είναι προφανείς, καθώς φαίνεται να διαθέτει οδοντοστοιχία που θυμίζει αυτή του ανθρώπου. Το συγκεκριμένο είδος έγινε ευρύτερα γνωστό χάρη στην οργάνωση Ugly Animal Preservation Society (UAPS) που μάχεται για την προστασία των άσχημων ζώων, του βιολόγου Simon Watt. Αυτά που φαίνονται σαν δόντια είναι στην πραγματικότητα κυκλικά, διπλωμένα χείλη που περιβάλουν το ράμφος του καλαμαριού όταν το ζώο δεν τρέφεται. Παρά το τρομακτικό «στόμα» του, το συγκεκριμένο καλαμάρι είναι μόλις 40 εκατοστά σε μήκος.
Το μαλάκιο με τα σκληρότερα δόντια στο ζωικό βασίλειο - Chaetopleura Apiculata
Σκεπτόμενος κάποιος ποιο είναι το ζώο με τα σκληρότερα δόντια στο ζωικό βασίλειο, το μυαλό του θα πήγαινε πιθανότατα σε κάποιο αρπακτικό και σε καμιά περίπτωση σε ένα φαινομενικά «αθώο» μαλάκιο. Και όμως ο επίζηλος τίτλος πηγαίνει στο Chaetopleura Apiculata είναι ένα είδος θαλάσσιου μαλάκιου που ζει στο βυθό του βόρειου Ατλαντικού, στον Κόλπο του Μεξικού και στον ανατολικό Ειρηνικό. Φτάνει σε μήκος τα μόλις 25 εκατοστά και τρέφεται χρησιμοποιώντας τα δόντια του προκειμένου να βγάλει άλγη από τα βράχια στον πυθμένα της θάλασσας. Κάθε μέρα παράγει νέα δόντια προκειμένου να αντικαταστήσει τα χαλασμένα, τα οποία πιέζονται κάτω στη στοματική του κοιλότητα. Σε αντίθεση με τα ανθρώπινα δόντια που είναι από σμάλτο, τα δόντια του συγκεκριμένου μαλάκιου είναι φτιαγμένα από μαγνητίτη, το πλέον ανθεκτικό υλικό σε ζωντανό οργανισμό. Επιστήμονες, μάλιστα, έχουν χρησιμοποιήσει ατομικό ανιχνευτή προκειμένου να μελετήσουν την ανάπτυξη των δοντιών του περίεργου πλάσματος με στόχο να αναπτύξουν τεχνική σύνθεσης πιο ανθεκτικών υλικών σε περιβάλλον εργαστηρίου!
Το «βαμπίρ» του βυθού - Petromyzon Marinus
Η Μύραινα είναι ένα είδος ασπόνδυλου χελιού και ένα από τα πιο πρωτόγονα ψάρια που ζουν σήμερα. Ξεπερνά σε μήκος τα 45 εκατοστά και εντοπίζεται σε εκβολές ποταμιών και ποτάμια της Βρετανίας καθώς και στις ανατολικές ΗΠΑ και τον Ατλαντικό. Τα συγκεκριμένα είδη το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη θάλασσα και επιστρέφουν στο γλυκό νερό για να αναπαραχθούν. Η Μύραινα ζει παρασιτικά, χρησιμοποιώντας το στόμα της που θυμίζει σωλήνα αναρρόφησης και τα δόντια της, ώστε να προσκολληθεί σε άλλα, μεγαλύτερα θαλάσσια είδη και απομυζώντας το θύμα της. Το είδος αποτελεί πραγματικό εφιάλτη για τους ψαράδες και τους βιολόγους στις ΗΠΑ, καθώς φτάνοντας μέσω καναλιών στις Μεγάλες Λίμνες προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στη βιοποικιλότητα, καταστρέφοντας τους ντόπιους ψαράδες.
Το ψάρι-άλιεν - Idiacanthus Atlanticus
Το μαύρο δρακόψαρο (Black Dragonfish) ζει σε μεγάλο βάθος στο νότιο ημισφαίριο. Συγκεκριμένα συναντάται σε βάθη περίπου 2.000 μέτρων και ανεβαίνει προς την επιφάνεια κατά τη διάρκεια της νύχτας προκειμένου να τραφεί. Μπορεί να παράγει το δικό του φως μέσω φωτοφόρων κυττάρων προκειμένου να προσελκύσει μικρότερα θηράματα, τα οποία κατασπαράζει χρησιμοποιώντας τα τεράστια αγκαθωτά δόντια του ή προκειμένου να μπερδέψει τους εχθρούς του.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά διαθέτει μόνο το θηλυκό, καθώς το αρσενικό δρακόψαρο είναι συνήθως καφέ. Είναι επίσης, σημαντικά μικρότερο σε μέγεθος, δεν διαθέτει δόντια, αλλά και ούτε λειτουργικό έντερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου