Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Πόπη Τσαπανίδου: «Όταν πέθανε ο άντρας μου, ράγισε η καρδιά μου»

 
«Θέλω να στηρίζομαι στα πόδια μου, να είμαι ισότιμη, να θαυμάσω κάποιον όχι για τα
λεφτά ή την ισχύ του αλλά για τη λάμψη του μυαλού και της καρδιάς του»Για το γάμο της, το θάνατο του άντρα της, αλλά και τη γυναικεία και θηλυκή της πλευρά μίλησε η Πόπη Τσαπανίδου σε πρόσφατη συνέντευξή της σε γυναικείο περιοδικό.
Όταν ρωτήθηκε αν δεν θα μπορούσε να κάνει ένα γάμο απλά για να «βολευτεί» και να εξασφαλίσει κάποια άνεση σε εκείνη και τα παιδιά της, η δημοσιογράφος απάντησε: «Εννοείς να ήμουν η κυρία του κυρίου; Είναι πολύ έξω από μένα αυτή η λογική. Ποτέ δεν αποδέχτηκα τις γυναίκες που εξαργυρώνουν, αναγνωσιμότητα και εμφάνιση για ένα ισχυρό επώνυμο κι ένα καλό πορτοφόλι. Ούτε συμπάθησα άντρες που έχουν ανάγκη μια γυναίκα – τρόπαιο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ζουν μια συμβατική ζωή χωρίς να έχουν βασικό συστατικό την αποδοχή, το σεβασμό, το θαυμασμό του ενός για τον άλλον. Αν αυτοί είναι οι λόγοι που επιλέγεις να περάσεις τη ζωή σου με κάποιον, δεν ζεις για σένα. Ζεις για την κοινωνία στην οποία περιφέρεις τη δημόσια εικόνα σου. Εγώ είμαι άλλης σχολής. Θέλω να στηρίζομαι στα πόδια μου, να είμαι ισότιμη, να θαυμάσω κάποιον όχι για τα λεφτά ή την ισχύ του αλλά για τη λάμψη του μυαλού και της καρδιάς του».

Αναφερόμενη στον εαυτό της και τη γυναικεία της φύση, η Πόπη Τσαπανίδου είπε στο Votre Beaute: «Δεν είμαι η γλυκιά, τρυφερή, “ροζ” ύπαρξη. Δεν νιαουρίζω. Αντίθετα, έχω πολλά αρσενικά στοιχεία. Σκέφτομαι σαν άντρας, δεν κάνω δεύτερες σκέψεις, είμαι αυτό που βλέπεις, λέω ό,τι σκέφτομαι! Αυτό δεν εντάσσεται στα χαρακτηριστικά θηλυκότητας. Οι γυναίκες από τη φύση τους έχουν μάθει να χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους για να πετύχουν ένα σκοπό. Εγώ κυνηγάω το σκοπό από την ευθεία. Αν δεν τα καταφέρω, θα δοκιμάσω από άλλη γωνία, πάντα όμως σκοπεύοντας ευθέως. Ακούγομαι σκληρή; Τα λέω ωμά; Έτσι είναι. Έχω βάλει την πανοπλία μου και δεν με αγγίζει εύκολα κάτι. Όταν έχεις πονέσει πολύ, θωρακίζεσαι. Όταν πέθανε ο άντρας μου, ράγισε η καρδιά μου. Ντύθηκα με ατσάλι. Η “στολή” βγαίνει μόνο όταν απέναντι μου έχω κάποιον που μπορώ να εμπιστευτώ απόλυτα»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου