Προϊστορικό πτηνό που θεωρούνταν εξαφανισμένο, επιστρέφει στη Νέα Ζηλανδία

Προϊστορικό πτηνό που θεωρούνταν εξαφανισμένο, επιστρέφει στη Νέα Ζηλανδία


  Ένα από τα χαρούμενα νέα της ημέρας, είναι ότι το προϊστορικό πτηνό takahē, ένα μεγάλο, εντυπωσιακό πτηνό που δεν πετάει, επέστρεψε στη λίμνη Whakatipu Waimāori, μια αλπική περιοχή στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας σύμφωνα με το The Guardian. Την περασμένη εβδομάδα 18 πτηνά takahē αφέθηκαν ελεύθερα ενώ είχαν να εμφανιστούν στο νησί περίπου 100 χρόνια.
Για τους Ngāi Tahu, τη φυλή που ζει στις συγκεκριμένες εκτάσεις πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό γεγονός, καθώς σηματοδοτεί την επιστροφή στη φύση των πτηνών που οι πρόγονοί τους ζούσαν μαζί, σε εκτάσεις που είχαν αγωνιστεί πολύ για να τις ανακτήσουν έπειτα από μια μακρά δικαστική διαμάχη.

O Tūmai Cassidy, της φυλής των Ngāi Tahu, των Μαορί που ζουν στα νότια της Νέας Ζηλανδίας αναφέρει: «Έχουν σχεδόν προϊστορική εμφάνιση. Μπροστά, τα σώματά τους φαίνονται σαν μία σχεδόν τέλεια σφαίρα και σε συνδυασμό με το γαλαζοπράσινο φτέρωμά τους, μοιάζουν με τη Γη πάνω σε δύο κόκκινα πόδια.»

Ο O’Regan, ένας Ngāi Tahu rangatira (πρεσβύτερος) αναφέρει: «Κάποιος μας αποκάλεσε κάποτε, τη χώρα των πουλιών που περπατούν. Υπάρχουν λίγα πράγματα πιο όμορφα από το να βλέπεις αυτά τα μεγάλα πουλιά να καλπάζουν σε εδάφη όπου δεν έχουν περπατήσει για πάνω από έναν αιώνα».

Τα πτηνά takahē εξελίχθηκαν και προσαρμόστηκαν σε ένα περιβάλλον χωρίς θηλαστικά που ζούσαν στην ξηρά, οπότε δεν ανέπτυξαν την ικανότητά τους να πετούν και έτσι «γέμισαν» τις θέσεις του οικοσυστήματος που θα καταλάμβαναν τα θηλαστικά αν υπήρχαν.


Έχουν ύψος περίπου 50 εκατοστά και ζουν στα βουνά. Η παρουσία τους χρονολογείται τουλάχιστον από την προϊστορική εποχή του Πλειστόκαινου (Γεωλογική χρονική περίοδος), σύμφωνα με μερικά απολιθώματα που έχουν βρεθεί.

Τα takahē είχαν κηρυχθεί επίσημα εξαφανισμένο είδος από το 1898, καθώς ο ήδη μειωμένος πληθυσμός τους άρχισε να εξαλείφεται από την άφιξη ζώων από την Ευρώπη, όπως για παράδειγμα είναι οι στρουθοκάμηλοι, οι λαγοί, τα κουνάβια, οι γάτες και οι αρουραίοι. Μετά την εκ νέου ανακάλυψή τους το 1948, ο αριθμός τους ανέρχεται σήμερα σε περίπου 500 και αυξάνεται με ρυθμό περίπου 8% ετησίως.

Αρχικά, οι οικολόγοι είχαν αναλάβει την συγκέντρωση και την τεχνητή επώαση των αυγών, για να αποφύγουν την κατανάλωσή τους από αρπακτικά ζώα.

Μετά την εκκόλαψη τους, οι νεοσσοί τρέφονταν και μεγάλωναν από εργάτες που φορούσαν στολές που προσομοίαζαν τα χαρακτηριστικά κόκκινα ράμφη των πτηνών.

Στη συνέχεια το Τμήμα Προστασίας της Φύσης (DOC), εισήγαγε τα συγκεκριμένα πτηνά σε μερικά νησιωτικά καταφύγια και εθνικά πάρκα για να τα προστατέψει.


Οι ειδικοί ελπίζουν ότι εάν τα ζευγάρια που μόλις απελευθερώθηκαν προσαρμοστούν στο νέο τους σπίτι θα ακολουθήσουν άλλα 7 πουλιά τον Οκτώβριο και έως και 10 νεαρά takahē στις αρχές του επόμενου έτους.

Το έργο τους για τη διατήρηση των takahē αποτελεί μέρος μιας πολύ ευρύτερης προσπάθειας στη Νέα Ζηλανδία για την προστασία των μοναδικών, απειλούμενων πτηνών της.

Η χώρα βρίσκεται στη μέση μιας εθνικής προσπάθειας για την εξάλειψη των πιο επικίνδυνων για το οικοσύστημα εισαγόμενων αρπακτικών της – αρουραίων, πόσουμ και στρουθοκαμήλων – μέχρι το 2050.

Για τους Māori τα πτηνά αυτά είναι πολύ σημαντικά καθώς τα φτερά τους συλλέγονταν και υφαίνονταν σε μανδύες.

Αλλά και για τη Νέα Ζηλανδία, η επιστροφή των πτηνών takahē αποτελεί αξιοσημείωτη νίκη, καθώς είναι από τα πιο σπάνια πλάσματα στον κόσμο.