Δεκαπέντε ακριβώς ημέρες μετά τη γέννηση του 4ου παιδιού της, η άτυχη 26χρονη μητέρα απεβίωσε από σηψαιμία και σηπτικό σοκ, καθώς ο διευθυντής της γυναικολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Καλαμάτας… ξέχασε κομμάτι του πλακούντα στη μήτρα!
Για την τραγική αυτή αμέλεια ο διευθυντής της Γυναικολογικής Κλινικής καταδικάστηκε, όπως και ο μαιευτήρας που ήταν παρών στον τοκετό. Το νοσοκομείο έπειτα από μια δικαστική διαδρομή που ξεκίνησε πριν από 14 χρόνια με το μέλλον της να διαγράφεται μακροχρόνιο, υποχρεούται να καταβάλει υψηλή αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης στους συγγενείς και τα ανήλικα παιδιά της. Μάλιστα, η αποζημίωση είναι σε βάθος χρόνου 49 ετών υπό τη μορφή διατροφής.
Ειδικότερα, τον Οκτώβριο του 2000 η άτυχη μητέρα διάγοντας τον 9ο μήνα της εγκυμοσύνης της μπήκε στο νοσοκομείο για καισαρική τομή. Πράγματι, στις 4 Οκτωβρίου έγινε η επέμβαση από δύο ειδικευόμενους γιατρούς: έναν μαιευτήρα και με την εποπτεία του διευθυντή της κλινικής.
Μία εβδομάδα μετά η λεχώνα έφυγε έχοντας αγκαλιά το νεογέννητο παιδί της. Ωστόσο, δεν πρόλαβε καλά-καλά να μπει στο σπίτι της και άρχισαν οι εμετοί. Την επομένη ξαναμπήκε στο νοσοκομείο με πόνους στην αριστερή κοιλιακή χώρα, ενώ άρχισε να έχει και πυρετό (38οC). Υποβλήθηκε στις αναγκαίες εξετάσεις που έδειξαν πέτρα στον αριστερό νεφρό. Ο πυρετός όμως ανέβαινε. Από 38 πήγε 39,5 και έφτασε μέχρι και 40οC. Αμέσως της χορηγήθηκε αντιβίωση, καθώς οι εξετάσεις υπέδειξαν ύπαρξη μικροβίου. Ο πυρετός άρχισε να πέφτει και 6 ημέρες μετά πήρε εξιτήριο με τη διάγνωση «λιθίαση νεφρού με πιθανή απόφραξη ουρητήρα». Πήγε σπίτι της με καθετήρα, αλλά αμέσως υποτροπίασε. Με το που ξημέρωσε η επόμενη ημέρα εισήχθη σε ιδιωτική κλινική, όπου δυστυχώς αυθημερόν απεβίωσε.
Στη συνέχεια έγινε νεκροψία-νεκροτομή που έδειξε: «Παραμονή ξένου σώματος (υπόλειμμα πλακούντος διαστάσεως 7Χ6Χ1,2 cm) μετά την καισαρική τομή εντός της κοιλότητας της μήτρας προκάλεσε προοδευτικά διάχυτο σηψαιμία. Η σηψαιμία κατέληξε σε σηπτικό σοκ, το οποίο εξελίχθηκε σε διάχυτο ενδοαγγειακή πήξη». Η διάχυτος σηψαιμία-σηπτικό σοκ δεν συνδέεται, σύμφωνα με τη νεκροψία, με το νεφρικό ζήτημα που ανέκυψε, απλώς συνέπεσε χρονικά. Το πόρισμα της νεκροτομής κατέληξε ότι «αιτιώδης σχέση υπάρχει μόνο με τη φλεγμονή του υπολείμματος του πλακούντα, η οποία εξελίχθηκε σε σηψαιμία και σηπτικό σοκ του οποίου τελικό επεισόδιο ήταν το σύνδρομο της διαχύτου ενδοαγγειακής πήξεως αποτόκου της σηψαιμίας-σηπτικού σοκ». Ο διευθυντής του νοσοκομείου καταδικάστηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Καλαμάτας σε φυλάκιση 3,5 ετών για ανθρωποκτονία εξ αμελείας και ο μαιευτήρας σε φυλάκιση 2 ετών. Στο Εφετείο η ποινή του διευθυντή μειώθηκε στα 2,5 χρόνια (και επικυρώθηκε με αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου), ενώ ο μαιευτήρας αθωώθηκε.
Οι συγγενείς της 26χρονης, δηλαδή ο σύζυγος, τα ανήλικα παιδιά της, ο πατέρας και η μητέρα της, ο αδελφός της και η πεθερά της, στράφηκαν κατά του νοσοκομείου διεκδικώντας αποζημίωση αρκετών εκατομμυρίων ευρώ (περίπου 1 έως 3 εκατ. ευρώ ο καθένας) ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν.
Πράγματι, το Διοικητικό Πρωτοδικείο επιδίκασε σε όλους τους συγγενείς, ακόμη και στην πεθερά, συνολικά το ποσό των 2.510.720 ευρώ (στην πεθερά επιδίκασε αποζημίωση 200.000 ευρώ).
Ωστόσο, άσκησαν αναίρεση κατά της πρωτόδικης απόφασης και οι δύο πλευρές (νοσοκομείο και συγγενείς). Το μεν νοσοκομείο ζητούσε τη μείωση του ύψους της αποζημίωσης, οι δε συγγενείς ζητούσαν να αυξηθεί η αποζημίωση. Το Διοικητικό Εφετείο μείωσε το ποσό της αποζημίωσης στα 1.303.000 ευρώ. Μάλιστα, τμήμα της αποζημίωσης αυτής, όπως αποφάνθηκε το Εφετείο, πρέπει να δοθεί σε όλους τους συγγενείς σε μετρητά.
Επιπρόσθετα, αποφάσισε ότι στον σύζυγο και τα παιδιά αποζημίωση πρέπει να δίδεται σε μηνιαίες δόσεις μέχρι το 2049 υπό τη μορφή διατροφής, ενώ το άλλο, το τρίτο τμήμα της αποζημίωσης, πρέπει να δίδεται και πάλι κάθε μήνα μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών.
Παράλληλα, το Εφετείο έβγαλε έκτος αποζημίωσης την πεθερά. Το Εφετείο είπε «όχι» στην πεθερά, καθώς έκρινε ότι δεν ανήκει στην οικογένεια κατά την έννοια του Αστικού Κώδικα, αλλά ούτε υπάρχει ανάλογη νομολογία του ΣτΕ πάνω στο θέμα αυτό.
Κατόπιν της αμφισβήτησης αυτής η υπόθεση έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το Α’ Τμήμα του ΣτΕ, με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Νικόλαο Σακελλαρίου και εισηγητή τον πάρεδρο Χαράλαμπο Κομνηνό, ανέτρεψε την εφετειακή απόφαση ως προς το σκέλος εκείνο που αφορά την καταβολή αποζημίωσης προς την πεθερά.Οι σύμβουλοι Επικρατείας συνταυτίστηκαν με τον Αρειο Πάγο στο θέμα της αποζημίωσής της, κρίνοντας ότι τη δικαιούται. Ο Αρειος Πάγος με σειρά αποφάσεών του έχει κρίνει εδώ και μερικά χρόνια ότι ο πεθερός και η πεθερά δικαιούνται αποζημίωση.
Συγκεκριμένα το ΣτΕ αποφάνθηκε ότι μεταξύ των προσώπων που δικαιούνται αποζημίωση «εκτός του συζύγου και των εξ αίματος συγγενών κατ’ ευθεία γραμμή και εκ πλαγίου έως δευτέρου βαθμού, περιλαμβάνονται και οι εξ’ αγχιστείας πρώτου βαθμού (πεθερός, πεθερά, νύφη και γαμπρός) συγγενείς».
Τελικά, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ανέπεμψε την υπόθεση στο Εφετείο για νέα κρίση και ανακαθορισμό των ποσών της αποζημίωσης.
Για την τραγική αυτή αμέλεια ο διευθυντής της Γυναικολογικής Κλινικής καταδικάστηκε, όπως και ο μαιευτήρας που ήταν παρών στον τοκετό. Το νοσοκομείο έπειτα από μια δικαστική διαδρομή που ξεκίνησε πριν από 14 χρόνια με το μέλλον της να διαγράφεται μακροχρόνιο, υποχρεούται να καταβάλει υψηλή αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης στους συγγενείς και τα ανήλικα παιδιά της. Μάλιστα, η αποζημίωση είναι σε βάθος χρόνου 49 ετών υπό τη μορφή διατροφής.
Ειδικότερα, τον Οκτώβριο του 2000 η άτυχη μητέρα διάγοντας τον 9ο μήνα της εγκυμοσύνης της μπήκε στο νοσοκομείο για καισαρική τομή. Πράγματι, στις 4 Οκτωβρίου έγινε η επέμβαση από δύο ειδικευόμενους γιατρούς: έναν μαιευτήρα και με την εποπτεία του διευθυντή της κλινικής.
Μία εβδομάδα μετά η λεχώνα έφυγε έχοντας αγκαλιά το νεογέννητο παιδί της. Ωστόσο, δεν πρόλαβε καλά-καλά να μπει στο σπίτι της και άρχισαν οι εμετοί. Την επομένη ξαναμπήκε στο νοσοκομείο με πόνους στην αριστερή κοιλιακή χώρα, ενώ άρχισε να έχει και πυρετό (38οC). Υποβλήθηκε στις αναγκαίες εξετάσεις που έδειξαν πέτρα στον αριστερό νεφρό. Ο πυρετός όμως ανέβαινε. Από 38 πήγε 39,5 και έφτασε μέχρι και 40οC. Αμέσως της χορηγήθηκε αντιβίωση, καθώς οι εξετάσεις υπέδειξαν ύπαρξη μικροβίου. Ο πυρετός άρχισε να πέφτει και 6 ημέρες μετά πήρε εξιτήριο με τη διάγνωση «λιθίαση νεφρού με πιθανή απόφραξη ουρητήρα». Πήγε σπίτι της με καθετήρα, αλλά αμέσως υποτροπίασε. Με το που ξημέρωσε η επόμενη ημέρα εισήχθη σε ιδιωτική κλινική, όπου δυστυχώς αυθημερόν απεβίωσε.
Στη συνέχεια έγινε νεκροψία-νεκροτομή που έδειξε: «Παραμονή ξένου σώματος (υπόλειμμα πλακούντος διαστάσεως 7Χ6Χ1,2 cm) μετά την καισαρική τομή εντός της κοιλότητας της μήτρας προκάλεσε προοδευτικά διάχυτο σηψαιμία. Η σηψαιμία κατέληξε σε σηπτικό σοκ, το οποίο εξελίχθηκε σε διάχυτο ενδοαγγειακή πήξη». Η διάχυτος σηψαιμία-σηπτικό σοκ δεν συνδέεται, σύμφωνα με τη νεκροψία, με το νεφρικό ζήτημα που ανέκυψε, απλώς συνέπεσε χρονικά. Το πόρισμα της νεκροτομής κατέληξε ότι «αιτιώδης σχέση υπάρχει μόνο με τη φλεγμονή του υπολείμματος του πλακούντα, η οποία εξελίχθηκε σε σηψαιμία και σηπτικό σοκ του οποίου τελικό επεισόδιο ήταν το σύνδρομο της διαχύτου ενδοαγγειακής πήξεως αποτόκου της σηψαιμίας-σηπτικού σοκ». Ο διευθυντής του νοσοκομείου καταδικάστηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Καλαμάτας σε φυλάκιση 3,5 ετών για ανθρωποκτονία εξ αμελείας και ο μαιευτήρας σε φυλάκιση 2 ετών. Στο Εφετείο η ποινή του διευθυντή μειώθηκε στα 2,5 χρόνια (και επικυρώθηκε με αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου), ενώ ο μαιευτήρας αθωώθηκε.
Οι συγγενείς της 26χρονης, δηλαδή ο σύζυγος, τα ανήλικα παιδιά της, ο πατέρας και η μητέρα της, ο αδελφός της και η πεθερά της, στράφηκαν κατά του νοσοκομείου διεκδικώντας αποζημίωση αρκετών εκατομμυρίων ευρώ (περίπου 1 έως 3 εκατ. ευρώ ο καθένας) ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν.
Πράγματι, το Διοικητικό Πρωτοδικείο επιδίκασε σε όλους τους συγγενείς, ακόμη και στην πεθερά, συνολικά το ποσό των 2.510.720 ευρώ (στην πεθερά επιδίκασε αποζημίωση 200.000 ευρώ).
Ωστόσο, άσκησαν αναίρεση κατά της πρωτόδικης απόφασης και οι δύο πλευρές (νοσοκομείο και συγγενείς). Το μεν νοσοκομείο ζητούσε τη μείωση του ύψους της αποζημίωσης, οι δε συγγενείς ζητούσαν να αυξηθεί η αποζημίωση. Το Διοικητικό Εφετείο μείωσε το ποσό της αποζημίωσης στα 1.303.000 ευρώ. Μάλιστα, τμήμα της αποζημίωσης αυτής, όπως αποφάνθηκε το Εφετείο, πρέπει να δοθεί σε όλους τους συγγενείς σε μετρητά.
Επιπρόσθετα, αποφάσισε ότι στον σύζυγο και τα παιδιά αποζημίωση πρέπει να δίδεται σε μηνιαίες δόσεις μέχρι το 2049 υπό τη μορφή διατροφής, ενώ το άλλο, το τρίτο τμήμα της αποζημίωσης, πρέπει να δίδεται και πάλι κάθε μήνα μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών.
Παράλληλα, το Εφετείο έβγαλε έκτος αποζημίωσης την πεθερά. Το Εφετείο είπε «όχι» στην πεθερά, καθώς έκρινε ότι δεν ανήκει στην οικογένεια κατά την έννοια του Αστικού Κώδικα, αλλά ούτε υπάρχει ανάλογη νομολογία του ΣτΕ πάνω στο θέμα αυτό.
Κατόπιν της αμφισβήτησης αυτής η υπόθεση έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το Α’ Τμήμα του ΣτΕ, με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Νικόλαο Σακελλαρίου και εισηγητή τον πάρεδρο Χαράλαμπο Κομνηνό, ανέτρεψε την εφετειακή απόφαση ως προς το σκέλος εκείνο που αφορά την καταβολή αποζημίωσης προς την πεθερά.Οι σύμβουλοι Επικρατείας συνταυτίστηκαν με τον Αρειο Πάγο στο θέμα της αποζημίωσής της, κρίνοντας ότι τη δικαιούται. Ο Αρειος Πάγος με σειρά αποφάσεών του έχει κρίνει εδώ και μερικά χρόνια ότι ο πεθερός και η πεθερά δικαιούνται αποζημίωση.
Συγκεκριμένα το ΣτΕ αποφάνθηκε ότι μεταξύ των προσώπων που δικαιούνται αποζημίωση «εκτός του συζύγου και των εξ αίματος συγγενών κατ’ ευθεία γραμμή και εκ πλαγίου έως δευτέρου βαθμού, περιλαμβάνονται και οι εξ’ αγχιστείας πρώτου βαθμού (πεθερός, πεθερά, νύφη και γαμπρός) συγγενείς».
Τελικά, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ανέπεμψε την υπόθεση στο Εφετείο για νέα κρίση και ανακαθορισμό των ποσών της αποζημίωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου