Δήμος Κερατσινίου: Αποζημίωση 200.000 ευρώ σε συγγενείς εργάτη

Ο Δήμος Κερατσινίου – Δραπετσώνας υποχρεώνεται από το Συμβούλιο της Επικρατείας να καταβάλει το ποσό των 200.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης σε
συγγενείς εργαζομένου στον Δήμο, καθώς ο δημοτικός υπάλληλος προσβλήθηκε από αμιάντωση, το διάστημα που εργαζόταν σε χώρο ο οποίος είχε σκεπή από αμίαντο (ελενίτ) και δεν είχε ληφθεί κανένα μέτρο ασφαλείας από την πλευρά του Δήμου.

Ο εργαζόμενος στον Δήμο Κερατσινίου προσλήφθηκε το 1979 ως εργάτης του συνεργείου καθαριότητας και το 1984 μεταπήδησε στη θέση τεχνίτη ξυλουργού.

 Όμως κρίθηκε ανίκανος προς εργασία σε ποσοστό 67% λόγω στεφανιαίος νόσου και πνευμονικής ίνωσης (αμιάντωσης) και ζαχαρώδους διαβήτη. Το 2002 απολύθηκε από Δήμο λόγω νόσου, κατόπιν σύμφωνη γνωμοδότησης του υπερεσιακού συμβουλίου.

Ο επίμαχος εργαζόμενος συμμετείχε στην  κατασκευή του ξυλουργείου και σιδηρουργείου του Δήμου που κατασκευάστηκε με την προσωπική εργασία όλων των εργατών του Δήμου.
Η κατασκευή της σκεπής έγινε από πλάκες αμιάντου (ελενίτ)  το όποιο το έκοβαν και τοποθετούσαν χωρίς την λήψη προστατευτικών μέτρων, όπως είναι μάσκες, στολές, κ.λπ.
Μετά την ολοκλήρωση του ξυλουργείου το 1981 εργαζόταν  μέσα, χωρίς ο Δήμος να ενημερώσει για την προστασία των εργαζομένων.

Μάλιστα, η αντικατάσταση της σκεπής από αμίαντο είχε ζητηθεί από το 1990, αλλά δεν υπήρχε ανταπόκριση από το Δήμο.

Το  2000 παρά το γεγονός ότι για τον επίμαχο εργαζόμενο υπήρχε η διάγνωση της αμιάντωσης  και την γνωμοδότηση του γιατρού εργασίας για αλλαγή θέσης εργασίας, αυτό δεν έγινε ποτέ, καθώς ο Δήμος αρνήθηκε την αλλαγή θέσης εργασίας.

Δηλαδή, όπως αναφέρει η δικαστική απόφαση.  εργάστηκε πλέον των 20 ετών κάτω από συνθήκες επιβλαβείς για την υγεία του και υπέστει τελικά για την υγεία του,

Το 2000 όταν εργαζόμενος προσβλήθηκε από φυματίωση, υποχρεώθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι να υποβληθούν σε τεστ μαντού και ακτινολογική εξέταση, που έδειξαν ότι είχε πρόβλημα με τους πνεύμονες και εισήχθη στο νοσοκομείου, όπου εκεί διαπιστώθηκε η αμιάντωσης.

Άλλος εργαζόμενος την ίδια χρονική περίοδο απεβίωσε από έντονα αναπνευστικά προβλήματα, χωρίς  ποτέ να γίνουνε γνωστά τα αίτια θανάτου.

Ο άτυχος εργαζόμενος άσκησε αγωγή στα δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση  λόγω ηθικής βλάβης που δέχθηκε από τον εν λόγω Δήμο.

Ο Δήμος υποστήριξε ότι ο επίμαχος εργάτης δεν συμμετείχε στην κατασκευή της σκεπής  του ξυλουργείου και ότι ασθένεια του ήταν άσχετη με την κατασκευή της σκεπής από ελενίτ.

Το ΣτΕ με την υπ΄  αριθμ. 3041/2014 απόφασή του, ερμηνεύοντας την Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία, απαγορεύεται η εμπορία και χρήση αμιάντου σε κάθε μορφή του, δικαίωσε τον άτυχο εργάτη και επιδίκασε το ποσό των 200.000 στους συγγενείς του, καθώς απεβίωσε ενώ η υπόθεση του εκκρεμούσε ενώπιον της Δικαιοσύνης.