Σαν σήμερα το 1986 ο φονικός σεισμός της Καλαμάτας άφησε 22 νεκρούς και 300 τραυματίες στο πέρασμά του. Τρίτη και 13 σήμερα, αλλά η 13η Σεπτεμβρίου, ανεξαρτήτου ημέρας είναι πένθιμη για την Καλαμάτα. Σε όλη τη Μεσσηνία ξυπνούν δυσάρεστες μνήμες καθώς το 1986 ο σεισμός έντασης 6,2 της κλίμακας ρίχτερ άφησε στο πέρασμά του 22 νεκρούς και πάνω από 300 τραυματίες. Οι υλικές ζημιές δε στα σπίτια ήταν καταστροφικές.Ακολούθησαν πολλοί μετασεισμοί του κύριου, που έφτασαν και τα 5,6 ρίχτερ, ενώ η πόλη της Καλαμάτας είχε βυθιστεί στο σκοτάδι και ένα πέπλο σκόνης την είχε σκεπάσει.
Όπως δε αναφέρει η Μηχανή του Χρόνου, οι τραυματίες δε χωρούσαν στο νοσοκομείο και γι αυτό είχαν βγάλει δωμάτια στο προαύλιο, ενώ φτιάχτηκαν και 30 καταυλισμοί, για να μείνουν οι κάτοικοι που είχαν κατεδαφιστεί τα σπίτια τους ή φοβόντουσαν να επιστρέψουν στις οικίες τους υπό το φόβο κατάρρευσης.
Το 70% των κτιρίων είχαν κριθεί ακατάλληλα για να κατοικηθούν, ενώ το 20% των κτιρίων κρίθηκαν κατεδαφιστέα. Πολλοί κάτοικοι αναγκάστηκαν να φύγουν από την πόλη και να πάνε στα γύρω χωριά.
Συνεργεία από τη νεοσύστατη (τότε) ΕΜΑΚ αλλά και ομάδες διάσωσης από τη Γαλλία και τη Γερμανία έφτασαν στην πόλη και ξεκίνησαν αμέσως προσπάθειες απεγκλωβισμού των πολιτών κάτω από τα χαλάσματα. Επικεντρώθηκαν στην περιοχή Νησάκι, στην οδό Αριστείδου 28, καθώς στα συντρίμμια της νεόχτιστης πολυκατοικίας εγκλωβίστηκαν οι περισσότεροι ένοικοί της.
Ανάμεσά τους και ένα βρέφος, μόλις 10 ημερών που χαροπάλευε στα συντρίμμια που εντοπίστηκε από ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά των σωστικών συνεργείων. Έξω από τα κτίρια που είχαν καταρρεύσει ακούγονταν φωνές και κλάματα, με τους πυροσβέστες που έσκαβαν να προσπαθούν να ακούσουν έστω ένα θόρυβο κάτω από τα χαλάσματα.
«Μ’ ακούς; Είσαι καλά; Είμαστε εδώ για να σε βοηθήσουμε», έλεγε ένας πυροσβέστης σε έναν εγκλωβισμένο που βρισκόταν στον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας που κατέρρευσε: «Δεν μπορώ να κουνηθώ» φώναζε απελπισμένος. Μαζί του ήταν η γυναίκα και τα δύο παιδιά του. Ο εγκλωβισμένος άντρας έδινε οδηγίες στους πυροσβέστες για να τους κατευθύνει. Δεν τον πρόλαβαν. Οι φωνές του όμως έσωσαν τη γυναίκα του, που βγήκε ζωντανή από τα χαλάσματα.
Πριν τον φονικό σεισμό εγκαινιαζόταν η ακτοπλοϊκή σύνδεση Καλαμάτας-Κρήτης, οπότε πολύς κόσμος είχε κατακλύσει το λιμάνι για τα εγκαίνια. Αυτό έσωσε πολλούς καθώς είχαν φύγει από τα σπίτια τους. Το πλοίο μάλιστα που θα εκτελούσε το δρομολόγιο, φιλοξένησε στις καμπίνες του πολλούς σεισμοπαθείς.
Ο χειμώνας που ήρθε το ΄86 ήταν πολύ βαρύς, με τους σεισμοπαθείς να έχουν να αντιμετωπίσουν και το κρύο από το χιόνι. Για τα επόμενα (τουλάχιστον) 5 χρόνια έγινε μια τεράστια προσπάθεια να ανασυγκροτηθεί η πόλη και να γίνει λειτουργική για τους κατοίκους της, αν και αρκετοί, προσωρινά την εγκατέλειψαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου