Της συγγραφέα του μυθιστορήματος "Μη μου πεις το τέλος" Μαρίας Λιάσκα -
Μαυράκη
Τώρα που είναι Αύγουστος μπορείς…
Δεν έχουν όλοι οι Αύγουστοι καλοκαίρι μέσα τους. Έχω ζήσει αρκετούς χειμωνιάτικους Αυγούστους. Και φθινοπωρινούς. Με τις γαλότσες να σκεπάζουν μέχρι το λαιμό όλα όσα δεν θέλω να βραχούν. Μπορεί το καλοκαίρι να σε ξεγελάσει και να μην έρθει τελικά; Ρώτησε η Δήμητρα στο σχολείο.
-Βέβαια και μπορεί. Αν νιώσει πως δεν είναι ευπρόσδεκτο δεν θα έρθει ποτέ. Γιατί όποιος θέλει να δει το καλοκαίρι δεν φτάνει να είναι καλό παιδί όλο το χρόνο. Δεν φτάνει να κρεμάσει τις κάλτσες του και να αφήσει το γάλα με το κουλουράκι διπλά στο παράθυρο. Όποιος θέλει να δει το καλοκαίρι πρέπει να το αγαπήσει. Έτσι όπως είναι. Για αυτό που είναι. Όχι για αυτό που νόμιζε πως θα είναι.
Υπάρχουν ακρογιαλιές χωρίς θάλασσες. Φτάνεις μέχρι το τέλος τους κι υστέρα δεν υπάρχει τίποτα για να μπεις. Πρέπει να ξαναγυρίσεις πίσω. Αύγουστος. Χώμα πατημένο από ροδιές Αθηναϊκών αυτοκινήτων. Καλοκαιρινές αγάπες με ημερομηνία λήξης. Ξενύχτια και λόγια που δεν χορταίνονται ποτέ. Αύγουστος. Υπόσχεση για ένα καλύτερο χειμώνα. Υπόσχεση που δεν κρατιέται ποτέ. Όρκοι φιλίας μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Ξεβγάζονται με τις πρώτες βροχές.
Κολλημένα φύκια και άμμος. Βαλίτσες επιστροφής. Στενό το σπίτι στην Αθήνα. Οι τοίχοι κολλάνε πάνω σου. Από το μπαλκόνι δεν ακούγεται τίποτα. Τίποτα ζωντανό. Ατέλειωτες οι νύχτες. Παράτολμες αποφάσεις για αλλαγές και επιπόλαιες κρίσεις. Παιδιά που κλαίνε στην επιστροφή. Μεγάλοι που κλαίνε στην επιστροφή. Γιατί να υπάρχει πάντα μια επιστροφή σε κάτι που κανείς δεν θέλει. Αύγουστος μια νέα αρχή. Καλώς ή κακώς. Μια απόφαση για αλλαγή. Καμιά εκκίνηση δεν εγγυάται το τέλος. Πουθενά. Ποτέ. Καμιά μάχη δεν κερδήθηκε στην αρχή. Κανένας έρωτας δεν πήγε καλά επειδή τα είχε φροντίσει όλα. Κανένας φίλος δεν σώθηκε επειδή πρόβλεψε το κακό που ερχόταν. Η καρδιά. Είναι επικίνδυνο πράγμα η καρδιά τον Αύγουστο. Δεν την νοιάζει το τέλος. Μονάχα η αρχή. Η αρχή.
Ανοίγω το παράθυρο. Όλη η ζέστη μπαίνει μέσα. Μπορεί και να λιώσεις. Και λοιπόν; Αυτό δεν θέλουμε. Να ξεχάσουμε εκείνα. Τα ίδια. Τα παλιά. Αύγουστος. Και η ζωή μας γράφει τώρα. Πάμε. Από την αρχή.
Περισσότερα για τη Μαρία μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της www.marialiaska.gr
Τώρα που είναι Αύγουστος μπορείς…
Δεν έχουν όλοι οι Αύγουστοι καλοκαίρι μέσα τους. Έχω ζήσει αρκετούς χειμωνιάτικους Αυγούστους. Και φθινοπωρινούς. Με τις γαλότσες να σκεπάζουν μέχρι το λαιμό όλα όσα δεν θέλω να βραχούν. Μπορεί το καλοκαίρι να σε ξεγελάσει και να μην έρθει τελικά; Ρώτησε η Δήμητρα στο σχολείο.
-Βέβαια και μπορεί. Αν νιώσει πως δεν είναι ευπρόσδεκτο δεν θα έρθει ποτέ. Γιατί όποιος θέλει να δει το καλοκαίρι δεν φτάνει να είναι καλό παιδί όλο το χρόνο. Δεν φτάνει να κρεμάσει τις κάλτσες του και να αφήσει το γάλα με το κουλουράκι διπλά στο παράθυρο. Όποιος θέλει να δει το καλοκαίρι πρέπει να το αγαπήσει. Έτσι όπως είναι. Για αυτό που είναι. Όχι για αυτό που νόμιζε πως θα είναι.
Υπάρχουν ακρογιαλιές χωρίς θάλασσες. Φτάνεις μέχρι το τέλος τους κι υστέρα δεν υπάρχει τίποτα για να μπεις. Πρέπει να ξαναγυρίσεις πίσω. Αύγουστος. Χώμα πατημένο από ροδιές Αθηναϊκών αυτοκινήτων. Καλοκαιρινές αγάπες με ημερομηνία λήξης. Ξενύχτια και λόγια που δεν χορταίνονται ποτέ. Αύγουστος. Υπόσχεση για ένα καλύτερο χειμώνα. Υπόσχεση που δεν κρατιέται ποτέ. Όρκοι φιλίας μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Ξεβγάζονται με τις πρώτες βροχές.
Κολλημένα φύκια και άμμος. Βαλίτσες επιστροφής. Στενό το σπίτι στην Αθήνα. Οι τοίχοι κολλάνε πάνω σου. Από το μπαλκόνι δεν ακούγεται τίποτα. Τίποτα ζωντανό. Ατέλειωτες οι νύχτες. Παράτολμες αποφάσεις για αλλαγές και επιπόλαιες κρίσεις. Παιδιά που κλαίνε στην επιστροφή. Μεγάλοι που κλαίνε στην επιστροφή. Γιατί να υπάρχει πάντα μια επιστροφή σε κάτι που κανείς δεν θέλει. Αύγουστος μια νέα αρχή. Καλώς ή κακώς. Μια απόφαση για αλλαγή. Καμιά εκκίνηση δεν εγγυάται το τέλος. Πουθενά. Ποτέ. Καμιά μάχη δεν κερδήθηκε στην αρχή. Κανένας έρωτας δεν πήγε καλά επειδή τα είχε φροντίσει όλα. Κανένας φίλος δεν σώθηκε επειδή πρόβλεψε το κακό που ερχόταν. Η καρδιά. Είναι επικίνδυνο πράγμα η καρδιά τον Αύγουστο. Δεν την νοιάζει το τέλος. Μονάχα η αρχή. Η αρχή.
Ανοίγω το παράθυρο. Όλη η ζέστη μπαίνει μέσα. Μπορεί και να λιώσεις. Και λοιπόν; Αυτό δεν θέλουμε. Να ξεχάσουμε εκείνα. Τα ίδια. Τα παλιά. Αύγουστος. Και η ζωή μας γράφει τώρα. Πάμε. Από την αρχή.
Περισσότερα για τη Μαρία μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της www.marialiaska.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου