Αρτέμιδα - Μπορεί να γίνει ανθρώπινη και ελκυστική η πόλη μας

του Νίκου Βαλούρδου

Είμαι δεκαπέντε χρόνια εδώ στην Αρτέμιδα στον τόπο που είναι ευλογημένος από τον Θεό κι έχει πολλές φυσικές ομορφιές και χάρες. Όμως σίγουρα υπάρχουν πράγματα που μ'

αρέσουν και πράγματα που δε μ' αρέσουν.

Τα προβλήματα που είναι προς επίλυση προφανώς πολύ περισσότερα απ' αυτά που θα θίξω εγώ. Σαφώς οι σκέψεις που θα παραθέσω είναι σκέψεις του μέσου νου και δε χρειάζεται καμία διάνοια για να κάνει αυτές τις παρατηρήσεις και να προτείνει αυτές τις λύσεις. Οι καλές ιδέες είναι για να “κλέβονται” απ' αυτούς που μπορούν να τις υλοποιήσουν.

Άλλωστε τις σκέψεις αυτές τις έχω κάνει γνωστές. Η Αρτέμιδα υπερασπίζεται τον τίτλο της πόλης ,αν και για έναν γρήγορο περιπατητή το να διανύσει τον βασικό κορμό του από τη μία άκρη στην άλλη είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Όμως την πόλη δεν την κάνει αυτό, την κάνει η νοοτροπία κι ο αέρας που αποπνέει, την κάνει ο πολιτισμός της.

Η Αρτέμιδα είναι μια επίπεδη στο μεγαλύτερο μέρος της πόλη, η χαρά του πεζού και του ποδηλάτη. Όμως η κυκλοφοριακή ρύθμιση της πόλης είναι κατά τη γνώμη μου απαράδεκτη και τα πεζοδρόμια στης περισσότερες περιπτώσεις είναι διακοσμητικά (πεζοδρόμια μισής πλάκας!! ή πεζοδρόμια της πλάκας), είναι όπως τα χαρακτηρίζω “γατοδρόμια” μιας και οι άνθρωποι αναγκαστικά περπατάνε στη μέση του δρόμου.

Αναρωτιέμαι, αλήθεια αν η μέχρι τώρα δημοτική αρχή ήθελε τους πολίτες να περπατάνε μέσα στη μέση του δρόμου σαν τα ζώα; Μπορεί μια μάνα με καρότσι, ένας σε αναπηρικό αμαξίδιο, μια οικογένεια, ένα ζευγάρι κλπ να περπατήσουν σ' αυτά τα “πεζοδρόμια”;;! Θέλει κανείς να κάνει μια αμέριμνη βόλτα εδώ;!

Μια πόλη πρέπει να έχει τη δύναμη να κρατήσει ή και να προσελκύσει τους νέους ανθρώπους, πρέπει εκτός του να προσφέρει τον τρόπο, τα εισοδήματα για να ζεις πρέπει να είναι πόλη για να ζεις. Η πόλη πρέπει να είναι ερωτεύσιμη.

Θα ήθελα τον δήμαρχο να τον θυμούνται σαν αυτόν που άλλαξε την όψη της πόλης(προς το καλύτερο). Βασική εικόνα της πόλης είναι η κεντρική της οδός, και δυστυχώς η Καραμανλη αλλά και η Αρτέμιδος θυμίζουν δρόμο χωριού.

Άλλες πόλεις έχουν προ πολλού φροντίσει να κάνουν ανθρώπινο το κέντρο τους. Σ' αυτές της πόλεις έχω ζήσει το πριν και το μετά. Πριν ήταν το χάος, η κόρνα και η μούντζα, ο ένας πάνω στον άλλο.

Η απραξία εδώ νομίζω στηρίζεται στο φόβο, στο φόβο μη κι ενοχληθούν κάποιοι, κι έτσι η πόλη βαλτώνει.

Για κάποιους το μέλημά τους είναι τι θα κάνουν με τις ροές(των αυτοκινήτων) και το παρκάρισμα τους. Τι θα κάνουμε με τα σίδερα κι όχι με τους ανθρώπους. Κάποιοι νομίζουν ότι ο κόσμος ψωνίζει εποχούμενος (καβάλα πάν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε, καβάλα παίρν' αντίδωρο απ' του παπά το χέρι). Εγώ θα λεγα ότι μέλημά μας θα πρεπε να είναι τι θα γίνει με τους πεζούς.

Θα πεζοδρομούσα όλη την Αρτέμιδος μέχρι το τέρμα. Θα άφηνα μόνο μια στενή λωρίδα για τ' αυτοκίνητα στο κέντρο και το υπόλοιπο θα το έκανα φαρδιά πεζοδρόμια . Θα απαγόρευα στάση και στάθμευση εκτός από την τροφοδοσία καταστημάτων συγκεκριμένες ώρες. Δεν θα τη δεντροφύτευα γιατί δεν είναι πλατιά λεωφόρος, τα φυλλοβόλα δέντρα θα δημιουργήσουν προβλήματα καθαριότητας και απορροής ομβρίων και τα αειθαλή πρόβλημα υγρασίας το χειμώνα. Θα έβαζα αραιά και που μαρμάρινες ζαρντινιέρες (στο όριο με τον δρόμο κι ως εμπόδιο για να μην ανεβαίνουν τα αυτοκίνητα) κι αρκετά γρανιτένια παγκάκια χωρίς πλάτη για να κάθεται ο κάθε ένας προς την όψη που θέλει. Θα έβαζα μεγάλες τσιμεντένιες σφαίρες-μπάλες στο όριο με τον δρόμο ως εμπόδιο για να μην ανεβαίνουν τα αυτοκίνητα.

Θα έκλεινα την έξοδο για τα αυτοκίνητα αρκετών κάθετων δρόμων προς τη Αρτέμιδος ώστε τα μεγάλα πεζοδρόμια που θα δημιουργηθούν να μη διακόπτονται συνεχώς από εξόδους κάθετων δρόμων. Αυτοί οι δρόμοι θα γίνουν αδιέξοδοι παράδρομοι των παράλληλων της Αρτέμιδος. Στα σημεία αυτά θα έφτιαχνα μπάρες για τα δίτροχα και τα καρότσια και θα έβαζα κολονάκια (βυθιζόμενα ή αφαιρούμενα για να εξυπηρετούν έκτακτες καταστάσεις) για να μη παραβιάζουν τα αυτοκίνητα, ενώ θα φρόντιζα εκεί το πεζοδρόμιο να έχει μισό ύψος. Δεν θα τοποθετούσα κολώνες φωτισμού, προτιμώ τον κρεμαστό φωτισμό. Γενικώς θα απέφευγα να προσθέσω εμπόδια(κολώνες κλπ) στα πεζοδρόμια και θα προσπαθούσα να αφήσω όσο γίνεται μεγαλύτερα ανοιχτά πεδία.

Δεν θα έφτιαχνα ποδηλατοδρόμους γιατί θεωρώ ότι δεν χρειάζονται, για μένα στην Αρτέμιδα οι δρόμοι κατά πρώτον πρέπει να είναι για τα ποδήλατα και μετά για τα αυτοκίνητα. Σε έναν τέτοιο αστικό ιστό οι οδηγοί αυτοκινήτων θα πρέπει να οδηγούν σε ρυθμούς ποδηλάτου. Σαφώς και μιλάω για την πύλη και μέσα.

Θα μετέφερα την αφετηρία των αστικών λεωφορείων κάπου σε κεντρικό σημείο, βρεφονηπιακός σταθμό, ΚΕΠ .

Θα μετέτρεπα τα “γατοδρόμια” που είναι σε μερικές στενές οδούς σε πεζοδρόμια απαγορεύοντας την στάθμευση. Μόνο εκεί που κυκλοφορεί αρκετός κόσμος και αυτοκίνητα, κοντά στο κέντρο.

Θα έκανα κάτι με τις πάρα πολλές στενωπούς τις πόλης. Καθαριότητα, πλακόστρωση, φωτισμός. Θα φρόντιζα στις εισόδους-εξόδους τους να υπάρχει ράμπα για καρότσια και ποδήλατα. Αυτό όμως δημιουργεί πρόβλημα αιφνίδιας εξόδου ποδηλάτων(μικρών παιδιών επί το πλείστον) στο δρόμο, γι αυτό θα πρέπει να τοποθετηθούν ειδικά σχεδιασμένες ταμπέλες (έξοδος στενωπού, προσοχή ποδήλατα), να μπουν σαμαράκια πριν κάθε έξοδο και να πέσει το όριο ταχύτητας στα 20χμ/ω.

Το ποιο σημαντικό για μένα προσωπικά είναι η πόλη να αποκτήσει ταυτότητα! Την ΔΙΚΗ ΤΗΣ πλατεία, ώστε να είναι πόλος συγκέντρωσης, συζήτησης, παιχνιδιού με όμορφα δέντρα και παγκάκια και με ένα άγαλμα, αν θέλετε, της ΘΕΑΣ ΑΡΤΕΜΙΣ.

Όποιοι έχουν ζήσει ή έχουν κάνει λίγο παρά πέρα από εδώ μπορούν να μεταφέρουν τις ιδέες και τις εμπειρίες τους. Δεν προσπαθούμε να επανεφεύρουμε τον τροχό.

Όπως προείπα τα προβλήματα είναι σαφώς περισσότερα, όμως θα 'θελα όποιοι πραγματικά ενδιαφέρονται να ρίξουν μια ματιά και στη δική μου οπτική-άποψη ή κάποιοι οι οποίοι συμφωνούν στο μεγαλύτερο μέρος να φροντίσουν έτσι ώστε οι απόψεις αυτές να φτάσουν στα σωστά χέρια.