1870-1914 Η αναδίπλωση της φαντασιακής εθνικής ταυτότητος
Ο εθνικισμός του 1880-1914 εγκαταλείπει την ≪αρχή του ορίου≫ και αποστασιοποιείται έτσι από τον εθνικισμό του Mazzini. Συνεπώς, παρατηρείται μια μεταστροφή προς τα πολιτικά δικαιώματα και σύμβολα τα οποία αποτελούν και την βάση για την επινόηση του όρου ≪εθνικισμού≫ τις τελευταίες δεκαετίες του 19 αιώνα.
Έθνος- γλώσσα: Την περίοδο αυτή, με την δημιουργία και κάποιων εθνών κρατών χωρίς την σύνδεση με το ιστορικό παρελθόν με έναν φαντασιακό ιδρυτικό μύθο η εθνικότητα για να λειτουργήσει ενοποιητικά, συνδυάζεται δομικά με το γλωσσικό κατασκεύασμα. Χωρίς βέβαια, αυτός, να είναι ένας απαράβατος κανόνας. Στο ιρλανδικό εθνικιστικό κίνημα για παράδειγμα, μέχρι την ίδρυση τουλάχιστον του Γαελικού Συνδέσμου το 1893, η ιρλανδική διάλεκτος δεν αποτελούσε κυρίαρχο πρόβλημα. Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκουμε και τον φιλανδικό εθνικισμό. Μάλιστα, μέχρι την δεκαετία του 1880 δεν παρουσιάζονταν ως ≪γλωσσικός εθνικισμός≫ και οι όποιες γλωσσικές διαφοροποιήσεις εμφανίζονταν ως εσωτερικές ταξικές διαμάχες μεταξύ των ≪Fennomen≫ και των ≪Svecomen≫. Oι πρώτοι, ήθελαν την δημιουργία ενός ενιαίου έθνους με γλώσσα την φιλανδική ενώ η σουηδική μειονότητα, έβλεπε ότι στην χώρα κυριαρχούσαν δύο έθνη, συνεπώς, ήθελαν και δύο γλώσσες.
Περί τoυ δεύτερου μισού του 19 αιώνα, ενισχύεται και ο εθνοτικός εθνικισμός, εξαιτίας και των μαζικών μεταναστεύσεων. Επικρατεί μια σύγχυση μεταξύ ≪φυλής≫ και ≪γλώσσας≫ που δίνει έρεισμα στην μετέπειτα εδραίωση του ρατσισμού, όπως στην περίπτωση των ≪Αρείων≫ και των ≪Σημιτών≫. Αντιλήψεις όπως του Max Muller, o oποίος αντιλαμβάνεται την φυλή ως μια γενετική ιδέα και όχι ως φαντασιακή κοινωνική κατασκευή ενισχύουν αυτήν την εννοιολογική σύγχυση.
Σύμφωνα με τον Ε.J Hobsbawm την δεκαετία του 1870-1914 ο εθνικισμός βρίσκει το πρελούδιο του μεταξύ της δράσης τόσο των παραδοσιακών ομάδων όσο και των νεοεμφανιζόμενων στρωμάτων. Στις πρώτες, εμφανίστηκε ως αντίσταση στις εκσυγχρονιστικές τάσεις και τα δεύτερα ‑σε συνδυασμό με τους μετανάστες που εντάσσοταν στις αστικοποιούμενες κοινωνίες‑ ενίσχυσαν την ανάγκη επινόησης φαντασιακών ή μη εθνοτικών κοινοτήτων για την ενσωμάτωση ή τον αποκλεισμό κάθε ≪κοινωνικής ομάδος≫ από ή σ΄αυτές.
Και ενώ ο εθνικισμός εμφανίζεται τον 19αιώνα και τυποποιείται με ορισμένα απελευθερωτικά εθνικά κινήματα και την ≪αυτοδιάθεση≫ ορισμένων εθνικών κρατών( αν και ο όρος της αρχής της αυτοδιάθεσης είναι μεταγενέστερος) στον 20 αιώνα ανθεί.Βέβαια, περί τα μέσα του 20, μετεξελίσσεται στην επιθετική μορφή του και αποτελεί την μήτρα του φασισμού. Και ενώ φθάνει στο απόγειό του ιδίως το 1918-1950, η δεύτερη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα τον βρίσκει να αναζωπυρώνεται μέσα στις στάχτες του.
Βιβλιογραφία
Ηague R., Harrop M.(2011), Συγκριτική Πολιτική και Διακυβέρνηση, Αθήνα: Kριτική
Ηοbsbawm E.J. (1994),Έθνη και Εθνικισμός από το 1780 μέχρι σήμερα, Αθήνα : Kαρδαμίτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου