Πού πάνε τα σκυλιά μετά το θάνατό τους- Τι λένε θρησκείες και πεποιθήσεις σε όλο τον κόσμο

Για όσους πιστεύουν σε κάποια θρησκεία και δέχονται τη μετά θάνατον ζωή, η απορία για το πού πάνε τα αγαπημένα μας σκυλιά μετά το θάνατό τους, είναι συνηθισμένη και λογική. Υπάρχει παράδεισος και κόλαση για τους σκύλους μας; Πού πάνε οι σκύλοι αφού πεθάνουν; Μια σύντομη απάντηση από διαφορετικές θρησκείες
Στον χριστιανισμό δεν υπάρχει μία απάντηση, καθώς κάποιοι πιστεύουν ότι τα σκυλιά πηγαίνουν στον παράδεισο και κάποιοι πιστεύουν ότι απλώς παύουν να υπάρχουν μετά τον θάνατο. Στο Ισλάμ, η μεταθανάτια ζωή ενός σκύλου εξαρτάται από το αν ήταν ή όχι καλό πλάσμα εν ζωή, και αν ήταν, θα ανταμειφθεί στη μεταθανάτια ζωή.

Σύμφωνα με τον Ινδουισμό, όταν ένας σκύλος πεθαίνει, η ψυχή του ξαναγεννιέται ως άνθρωπος, ζώο ή φυτό, ανάλογα με το κάρμα του. Στον Βουδισμό, οι σκύλοι πιστεύεται ότι έχουν την ίδια μεταθανάτια ζωή με κάθε άλλο αισθανόμενο ον, επιστρέφοντας στον κύκλο της αναγέννησης μέχρι να φτάσουν στη φώτιση.

Τι είπαν οι αρχαίοι για αυτό

Πολλοί πολιτισμοί θεωρούσαν ότι οι ψυχές των σκύλων αλλά και άλλων ζώων ήταν στενά συνδεδεμένες με τους ανθρώπους και ότι αυτές οι ψυχές θα μπορούσαν να μετενσαρκωθούν σε άλλα ζώα.


Έτσι, οι περισσότεροι αρχαίοι πολιτισμοί πίστευαν ότι οι σκύλοι και τα άλλα ζώα δεν ήταν καταδικασμένα να χαθούν μετά το θάνατο, επειδή θεωρούνταν ότι ανήκαν στο ίδιο πνευματικό βασίλειο με τους ανθρώπους.

Ακολουθούν ορισμένοι αρχαίοι πολιτισμοί που πίστευαν ότι οι σκύλοι είχαν πολύτιμο ρόλο στη μετά θάνατον ζωή.

Αιγυπτιακές πεποιθήσεις

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, για παράδειγμα, πίστευαν ότι τα ζώα είχαν αθάνατες ψυχές και ότι μετά το θάνατό τους εισέρχονταν σε ένα είδος ατελείωτου ύπνου, ο οποίος διακόπτονταν όταν οι θεοί τα ξυπνούσαν για να τα επαναφέρουν στη ζωή. Πίστευαν ότι όταν ένας σκύλος πεθαίνει, τον παίρνει ο Ανούβης, ο θεός του θανάτου και της μουμιοποίησης, για να τον μεταφέρει στη μετά θάνατον ζωή. Στην αρχαία Αίγυπτο πολλά σκυλιά κηδεύονταν πλουσιοπάροχα και έτσι οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ο αγαπημένος τους σκύλος θα είχε μια από τις πιο πολυτελείς μεταθανάτιες ζωές.

Για αυτούς, τα σκυλιά ήταν ευπρόσδεκτα στον παράδεισο, όπου θα έμεναν κοντά στις ανθρώπινες οικογένειές τους. Τα τιμούσαν και τα σέβονταν ως σύμβολο πίστης και φιλίας.


Ελληνικές πεποιθήσεις

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν επίσης σε μια καλή μεταθανάτια ζωή για τα ζώα και υπήρχαν διάφορες ιστορίες στην αρχαία μυθολογία σχετικά με αυτό- μερικές φορές τα ζώα θεωρούνταν ως μικροί θεοί και συνήθως συνδέονταν με τα πιο μυθικά μέρη της μεταθανάτιας ζωής.

Οι πεποιθήσεις των Αζτέκων

Για τους Αζτέκους, οι σκύλοι θεωρούνταν ιδιαίτερα και ιερά πλάσματα, και ορισμένοι πίστευαν ότι γίνονταν θεοί στη μετά θάνατον ζωή. Οι Αζτέκοι είχαν συνήθως μια πνευματική αντίληψη του θανάτου και πίστευαν ότι όλα τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων και των σκύλων, θα ταξίδευαν στον Κάτω Κόσμο όπου όλα τα πλάσματα θα μπορούσαν να ζήσουν αρμονικά.

Εκεί τα σκυλιά μπορούσαν να ζήσουν σε αιώνια ευδαιμονία μαζί με τους ανθρώπους τους, οι οποίοι επίσης είχαν φύγει από τη ζωή. Εκείνοι των οποίων τα σκυλιά είχαν πεθάνει πριν από αυτούς, θα έβλεπαν το αγαπημένο τους κατοικίδιο να αποκαθίσταται στη μετά θάνατον ζωή, με την ίδια πιστή συντροφιά όπως πριν. Τελικά, για τους Αζτέκους, τα σκυλιά θεωρούνταν σύμβολο αφοσίωσης και όταν πέθαιναν, πίστευαν ότι παρέμεναν στο πνευματικό βασίλειο με τους θεούς, για πάντα.

Οι πεποιθήσεις των Βίκινγκς

Οι Βίκινγκς πίστευαν ότι οι σκύλοι είχαν τη δική τους μετά θάνατον ζωή όπου συναντούσαν τους ανθρώπους τους. Θεωρούσαν ότι όταν ένας σκύλος πεθαίνει, πηγαίνει σε ένα μέρος που ονομάζεται Βαλχάλα – μια μεγάλη αίθουσα στο Άσγκαρντ- όπου οι σκύλοι ζουν σε τέλεια αρμονία με τους κηδεμόνες τους. Τα σκυλιά που ζούσαν υγιή και πιστά τιμούνταν και γευματίζονταν από τους θεούς στη Βαλχάλα. Επίσης, πίστευαν ότι ήταν πιστοί και προστατευτικοί φύλακες καθώς συνέχιζαν το ταξίδι τους στη μετά θάνατον ζωή.

Πηγαίνουν τα σκυλιά στον παράδεισο; Τι λένε η Βίβλος και ο Χριστιανισμός

Υπάρχει μεγάλη συζήτηση και σύγχυση στον Χριστιανισμό σχετικά με το αν τα σκυλιά πάνε στον παράδεισο. Ακόμη και οι Καθολικοί Πάπες δεν συμφωνούν. Ο Πάπας Παύλος ΣΤ’ έχει πει: “Μια μέρα θα ξαναδούμε τα ζώα μας στην αιωνιότητα του Χριστού. Ο παράδεισος είναι ανοιχτός σε όλα τα πλάσματα του Θεού”.

Από την άλλη πολλοί Πάπες έχουν διαφωνήσει με αυτό και δεν πιστεύουν ότι οι σκύλοι έχουν ψυχή για να πάνε στον παράδεισο. Η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος ο Ιησούς δεν έκανε ποτέ μια δήλωση σχετικά με το αν τα σκυλιά πηγαίνουν στον παράδεισο ή όχι.

Στο βιβλίο του Ησαΐα, ο Θεός λέει, “επειδή ο Κύριος αγαπάει τους δίκαιους και τους ευσεβείς, και η ψυχή του ευφραίνεται σ’ αυτούς” (11:28). Αυτό το εδάφιο θεωρείται συχνά ως ένδειξη ότι τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των σκύλων, μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των Ουρανών.

Παρόλα αυτά, η Αγία Γραφή δεν δίνει οριστική απάντηση για το αν οι σκύλοι θα πάνε στον παράδεισο μετά το θάνατό τους. Ωστόσο, πολλοί χριστιανοί πιστεύουν ότι οι σκύλοι πηγαίνουν στον παράδεισο, καθώς αναφέρονται συχνά στη Βίβλο ως αγαπημένοι από τον άνθρωπο.

Τι λέει το Ισλάμ ότι συμβαίνει στα σκυλιά μετά το θάνατό τους

Σύμφωνα με την ισλαμική πίστη, τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των σκύλων, που ζουν μια καλή και ενάρετη ζωή και αγαπιούνται από τους ανθρώπους τους, θα λάβουν την ιδιαίτερη προσοχή και συμπόνια του Θεού όταν πεθάνουν.

Στην ισλαμική παράδοση, πιστεύεται ότι οι σκύλοι που ήταν υπάκουοι και πιστοί στη ζωή τους θα εισέλθουν στον Παράδεισο, όπου σύμφωνα με το Κοράνι, θα ενωθούν με τους ανθρώπινους συντρόφους τους. Το εδάφιο 55:56 του Κορανίου περιγράφει την ανταμοιβή που περιμένει τα άξια ζώα – όπου “κάθε ψυχή θα ζευγαρώσει με μια άλλη”. Αυτό σημαίνει ότι τα σκυλιά που έζησαν μια καλή ζωή, αγαπήθηκαν και εκτιμήθηκαν από τους ανθρώπους τους θα ενωθούν μαζί τους στον Παράδεισο.

Το Κοράνι αναφέρει επίσης ότι και άλλα ζώα, όπως τα άλογα και οι καμήλες, θα έχουν παρόμοια ανταμοιβή. Όσο για τα σκυλιά που χρησιμοποίησαν τη ζωή τους με κακό τρόπο, θα έχουν την ίδια μοίρα με τους ανθρώπους που έζησαν αμαρτωλά.

Τι λέει ο Ινδουισμός

Ο Ινδουισμός διδάσκει ότι κάτι από τα αγαπημένα μας κατοικίδια ζώα θα συνεχίσει να ζει, ακόμη και μετά το θάνατο του σώματός του. Σύμφωνα με την ινδουιστική πίστη, οι ψυχές μπορούν να ξαναγεννηθούν στο βασίλειο των ζώων μαζί με τις ανθρώπινες ψυχές, και οι σκύλοι δεν αποτελούν εξαίρεση. Ως εκ τούτου, πιστεύεται ότι όταν ένας σκύλος πεθαίνει, η ενέργεια ή η ψυχή του θα συνεχίσει να υπάρχει σε άλλη μορφή, συνήθως σε άλλο ζώο. Η διαδικασία αυτή είναι γνωστή ως μετανάστευση των ψυχών ή μετεμψύχωση.

Στον Ινδουισμό, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι όλα τα έμβια όντα είναι μέρος ενός κύκλου γέννησης και θανάτου, γνωστού ως σαμσάρα. Αυτή η γνώση έχει διαμορφώσει τη νοοτροπία των Ινδουιστών σε μια νοοτροπία μεγάλης συμπόνιας και αγάπης, καθώς όλα τα έμβια όντα είναι αλληλένδετα και μοιράζονται ένα κοινό πεπρωμένο.

Οι γραφές του Ινδουισμού μας λένε ότι το σώμα ενός σκύλου, όπως και των άλλων ζώων, θα πάψει να υπάρχει μετά το θάνατο, αλλά η ψυχή του θα συνεχίσει να υπάρχει και να λαμβάνει προστασία από τους θεούς.

Τι πιστεύουν οι Βουδιστές

Οι Βουδιστές δεν πιστεύουν στον συμβατικό παράδεισο, αλλά πιστεύουν ότι η ψυχή θα εισέλθει σε διάφορους ουρανούς προτού τελικά φτάσει στη νιρβάνα, όπου δεν υπάρχει αίσθηση του εαυτού, επιθυμία ή πόνος.

Τα ζώα θεωρούνταν ανέκαθεν στη βουδιστική σκέψη ως αισθανόμενα όντα, με ψυχή. Το δόγμα της αναγέννησης υποστήριζε ότι κάθε άνθρωπος μετά το θάνατό του μπορούσε να αναγεννηθεί ως ζώο και κάθε ζώο μπορούσε να αναγεννηθεί ως άνθρωπος ή σε οποιοδήποτε άλλο ζώο.

Ο Βούδας δίδαξε ότι από άπειρες αναγεννήσεις, όλα τα ζώα ήταν οι προηγούμενοι συγγενείς μας, αδελφές, μητέρες, αδελφοί, πατέρες και παιδιά.

Επιπλέον, πιστεύεται ότι οι σκύλοι μπορούν να συνοδεύουν τους αποθανόντες κηδεμόνες τους στη μετά θάνατον ζωή, συνεχίζοντας ως πιστοί και προστατευτικοί φύλακες καθώς αυτοί συνεχίζουν το ταξίδι τους στη μετά θάνατον ζωή.

Σκέψεις άθεων για τα σκυλιά μετά το θάνατο

Οι άθεοι γενικά πιστεύουν ότι όταν ένα ζώο, όπως συμβαίνει και στον άνθρωπο, πεθαίνει, παύει να υπάρχει. Δεν υπάρχει μεταθανάτια ζωή για τα ζώα, ούτε παράδεισος ούτε κόλαση. Ο θάνατος σηματοδοτεί το τέλος της ύπαρξής τους, και μαζί του κάθε συνειδητή επίγνωση ή ευχαρίστηση που μπορεί να συνόδευε τη ζωή τους.

Ενώ ένα ζωντανό ζώο προσφέρει χαρά και συντροφικότητα στον άνθρωπό του, ο θάνατος φέρνει ένα τέλος στα βάσανά του καθώς και στις χαρές του. Δεν υπάρχει ανταμοιβή ή τιμωρία στη μετά θάνατον ζωή, απλώς μια παύση της ύπαρξης.

Συμπερασματικά

Στις περισσότερες θρησκείες, πολλοί άνθρωποι φαίνεται να συμφωνούν ότι τα σκυλιά θα συνεχίσουν να ζουν στη μετά θάνατον ζωή με τη μία ή την άλλη μορφή.

Όποιο όμως πιστεύω και να έχει ο καθένας μας σε ένα πράγμα όλοι συμφωνούμε, ανεξαρτήτως θρησκείας: Ότι οι σκύλοι είναι πολύτιμα μέλη της οικογένειάς μας που αξίζουν να αγαπιούνται και να εκτιμώνται κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής τους.