Βρεθήκαμε, λοιπόν, με την καθοδήγηση ενός αξιόλογου ανθρώπου και γνώστη της περιοχής, σε μία μεταλλευτική στοά, όπου στο τέρμα της (ορατής της) πορείας, συναντήσαμε μία μεγάλη έκπληξη: κάτω από τα πόδια μας, βρισκόταν μία μεγάλη φλέβα μαρμάρου, η οποία διέσχιζε κάθετα την τεράστια σήραγγα από την μία της άκρη έως την άλλη.
Η πορεία μας μέσα στην στοά του λατομείου ήταν εξίσου εντυπωσιακή με την κατάληξή της. Πίσω από την σιδηροφράκτη είσοδο, ο ορυκτός πλούτος της περιοχής ήταν εμφανής σχεδόν σε κάθε μέτρο της διαδρομής, όπως και οι παλαιότερες, αμέτρητες προσπάθειες εξαγωγής των μεταλλευμάτων που έκρυβε στα σωθικά της.
Η παλαιότητα της δημιουργίας της σήραγγας έχει οδηγήσει στην δημιουργία σταλακτιτών και σταλαγμιτών από τα νερά, τα οποία στάζοντας από την οροφή της, έχουν μετατρέψει σε μικρές λιμνούλες τα κατωφερέστερα επίπεδά της…
Λέγεται ότι, η εντυπωσιακή και ογκώδης παρουσία του μαρμάρου εντός αυτής της στοάς συνδέεται με την δημιουργία του Ναού του Ποσειδώνος στο Σούνιο, αποτελώντας την συνέχεια της φλέβας της Αγριλέζας από το οποίο χτίστηκε ο Ναός…
Η κοπή και εξαγωγή του μαρμάρου σταμάτησε το 1965, μετά από, έως σήμερα ισχύουσα, απόφαση των κρατικών υπευθύνων.
Η Γη είναι πλούσια στην χώρα μας. Και κάτω από τον Ήλιο και κάτω από τα πόδια μας.
Μέσα στο σκοτεινό και υγρό περιβάλλον της στοάς, έχοντας τα πλούτη της να μας περιβάλλουν, βλέποντας τα σμιλέματα των ανθρώπινων χεριών επάνω στις σκληρές πέτρες και μετρώντας τους αιώνες στα μέτρα του πεντακάθαρου μαρμάρου αισθανθήκαμε λίγο πιο αισιόδοξοι για τους καιρούς που έρχονται: πάντα η Γη θα είναι εκεί και θα προσέχει τα παιδιά της…
Η συγκεκριμένη στοά παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Διαδίκτυο και αισθανόμαστε υπερήφανοι που έχουμε μία τέτοια, έστω και με προσωπικά κίνητρα κρινόμενη, αποκλειστικότητα.
Το Εν Αθήναις ευχαριστεί τον Δ.Σ., χωρίς την συνδρομή και αρωγή του οποίου θα ήταν αδύνατη η “εξερεύνησή” μας αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου