Το τελευταίο διάστημα και με αφορμή το βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη «Πριν σβήσουν τα φώτα» έχει επανέλθει στην επικαιρότητα η στοχοποίηση του συνδικαλιστή της Φαρμακευτικής και μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου Διονύση Μαυρογένη από το περίφημο ή περιβόητο (;) κατά άλλους φύλλου της «Πανσπουδαστικής Νο 8».Η εφημερίδα της ΚΝΕ Αντι-ΕΦΕΕ κυκλοφόρησε στις αρχές του 1974 - εν μέσω της σκληρής χούντας του Δημητρίου Ιωαννίδη -και φιλοξενούσε μία ανακοίνωση της αυτοπακαλούμενης «Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου» η οποία κατήγγειλε «προσχεδιασμένη εισβολή στο Πολυτεχνείο 350 οργανωμένων προβοκατόρων της ΚΥΠ».
Παράλληλα σε άλλη σελίδα φιλοξενούσε την καταγγελία των αυτοαποκαλούμενων «Επιτροπών Αγώνα της Φυσικομαθηματικής» όπου στοχοποιούνταν ως «πράκτορας της ΚΥΠ» ο κ. Μαυρογένης.
Εκείνος τότε είχε απαντήσει σε αυτές τις κατηγορίες μέσω ενός τετρασέλιδου κειμένου που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Αυγή». Μάλιστα αυτό το κείμενο τυπώθηκε σε 500 αντίτυπα, σε πολύγραφο - μοιράστηκε χέρι με χέρι - τους πρώτες μήνες της Μεταπολίτευσης και είχε τον τίτλο «Προς τους φοιτητές των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων». Ένα από αυτά το κρατούσε στο αρχείο της μία συμφοιτήτρια του η οποία στα χρόνια της χούντας βρισκόταν στις τάξεις της ΚΝΕ - ΑντιΕΦΕΕ και τις προηγούμενες μέρες φρόντισε να φτάσει στα χέρια του μαζί με ένα σημείωμα.
Από το περιεχόμενο του σημειώματος καταλαβαίνει κανείς το εσωτερικό δράμα που βίωναν ορισμένα στελέχη της ΚΝΕ - ΑντιΕΦΕΕ με αφορμή την υπόθεση της «Πανσπουδαστικής Νο 8» καθώς είναι ευδιάκριτο ότι το φύλαξαν για πολλά χρόνια μέσα τους ώσπου βρέθηκαν εκτός ΚΚΕ μιας και διαπίστωσαν τα αδιέξοδα αυτού του χώρου.
Αναλυτικότερα:
Αγαπημένε μου Διονύση,
Όπως σου υποσχέθηκα σου αποστέλλω άμεσα κείμενα που κράτησα για 50 χρόνια ως κόρη οφθαλμού στο υποθηκοφυλάκειο της μνήμης μου και των αξιών που η γενιά μας (πλην εξαιρέσεων) όρισε σαν στάση ζωής. Είμαι πολύ χαρούμενη που αυτοί οι “τίτλοι τιμής” επιστρέφουν στον συντάκτη τους, της ταραγμένης όσο και σημαντικής περιόδου της σύγχρονης ιστορίας. Για μας όλα είναι εδώ και είναι σαν χθες. Για μας όλα από την αρχή και τίποτα χαμένο.
Σε φιλώ Κ.
Το protothema.gr παρουσιάζει την απάντηση του κ. Μαυρογένη σε όσα του καταλόγιζε η «Πανσπουδαστική Νο 8»:
Σημειώνεται πως εκτός από την επιστολή - απάντηση στις κατηγορίες της «Πανσπουδαστικής Νο 8», η άλλοτε συμφοιτήτριά του, του παρέδωσε και την ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου που διαβάστηκε την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1973 (λίγες ώρες πριν από την εισβολή του τανκ) στους δημοσιογράφους, από την τότε φοιτήτρια της σχολής Χημικών του ΕΜΠ Τόνια Μοροπούλου. Χρέη γραμματέων στη σύνταξή του είχαν ο Στέλιος Παππάς, ο Σταύρος Λυγερός και ο Διονύσης Μαυρογένης. Προς υπενθύμιση των παλαιότερων και για να μαθαίνουν οι νεότεροι πρόκειται για ένα κείμενο που είχε την έγκριση της Ολομέλειας της Συντονιστικής Επιτροπής και διαβάστηκε στους δημοσιογράφους από την τότε φοιτήτρια του ΕΜΠ Τόνια Μοροπούλου. Το επόμενο βήμα ήταν η ανάγνωση της από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Ωστόσο και εκεί υπήρξε έντονο παρασκήνιο καθώς η αντί-ΕΦΕΕ αποπειράθηκε να διαβαστεί από τον ραδιοφωνικό σταθμό μία παραλλαγή της ανακοίνωσης. Ωστόσο κάτι δεν κατέστη δυνατό και η επιστολή διαβάστηκε ως είχε από την «φωνή του Πολυτεχνείου», τον Δημήτρη Παπαχρήστο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Διονύσης Μαυρογένης κατά τη διάρκεια της χούντας φυλακίστηκε, υπέστη φρικτά βασανιστήρια (Μάιος - Αύγουστος 1973) στα κρατητήρια του ΕΑΤ - ΕΣΑ, ενώ αμέσως μετά τα γεγονότα του Νοεμβρίου κατέφυγε στα βουνά της Κρήτης όπου και παρέμεινε κρυμμένος μέχρι την Μεταπολίτευση τον Ιούλιο του 1974 καθώς καταζητούνταν με τον εμφυλιοπολεμικό νόμο 509 /47 που αφορούσε «προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας.
Ο Διονύσης Μαυρογένης στα κρητικά όρη την περίοδο που βρισκόταν στην «παρανομία» (προσωπικό αρχείο Διονύση Μαυρογένη) Όπως έχει διηγηθεί ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξη του βρισκόταν σε πλήρη απομόνωση όταν άκουσε από το ραδιόφωνο να μεταδίδεται από την «Φωνή της Αλήθειας» το περιεχόμενο της Πανσπουδαστικής χωρίς να μπορεί να απαντήσει σε όλα όσα του καταλόγιζαν. Επίσης ο κ. Μαυρογένης στη δίκη των βασανιστών της χούντας ήταν μάρτυρας κατηγορίας και κατέθεσε ενώπιον του στρατοδικείου για όλα όσα έζησε επί τέσσερις μήνες στα χέρια των βασανιστών του. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του είχε προκαλέσει και τον εκνευρισμό του αρχιβασανιστή Θεοφιλογιαννάκου ο οποίος είχε σηκωθεί από τη θέση του διαμαρτυρόμενος. Το συγκεκριμένο στιγμιοτυπο είχε καταγραφεί από τον Τύπο της εποχής.
Τι δηλώνει σήμερα ο Διονύσης Μαυρογένης
«Όλα αυτά που διαδραματίζονται σήμερα γίνονται στο όνομα των αρχών της αγωνιστικής εντιμότητας για να γιορτάσουμε όλοι μαζί τα 50 χρόνια της εξέγερσης Πολυτεχνείου. Όλοι μαζί ήμασταν και τότε παρά τις όποιες πολιτικές αντιθέσεις καθώς ο στόχος ήταν κοινός. Να φύγει η χούντα. Πρέπει επιτέλους να επισημοποιηθεί οριστικά το κλείσιμο των παλιών λογαριασμών και αυτών των μύθων. Το χρωστάμε στην ιστορία και στις επόμενες γενιές», δηλώνει ο Διονύσης Μαυρογένης στο protothema.gr.
Υπενθυμίζεται ότι σχεδόν 50 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη εξέγερση του Πολυτεχνείου η στοχοποίησή του κ. Μαυρογένη θα παρέμενε ακόμη εάν 53 συναγωνιστές του στον αγώνα κατά της χούντας, σε μία κίνηση που εμπεριέχει υψηλό συμβολισμό, δεν συνυπέγραφαν την καταδίκη της «ύπουλης και συκοφαντικής δυσφήμησης» προς το πρόσωπο του. Πρόκειται για ένα κείμενο που είχε κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 1974 και υπογραφόταν από 35 συμφοιτητές του.
Το protothema.gr παρουσιάζει το αυθεντικό αντίγραφο αυτού του κειμένου:
«Η πενταμελής επιτροπή της Φυσικομαθηματικής Σχολής που εκλέχτηκε στη Γενική Συνέλευση της Σχολής στις 16 Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο και μετείχε στη Συντονιστική Επιτροπή καθώς και οι υπογράφοντες συνδικαλιστές - φοιτητές των ΑΕΙ, δηλώνουμε κατόπιν της δημοσιευθείσης στον Τύπο ανοιχτής επιστολής του μέλους της εν λόγω επιτροπής και γνωστού συνδικαλιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών Διονύση Μαυρογένη, ότι καταδικάζουμε την εκ μέρους της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ, εξαπολυθείσα ύπουλη συκοφαντική δυσφήμηση κατά του εν λόγω συναδέλφου και συγκρατούμενου μας στα άντρα της ΕΣΑ.
Δηλώνουμε ότι τέτοιες πράξεις βρίσκονται σε αντίθεση με τις αρχές του φοιτητικού κινήματος και την ηθική και αγωνιστική εντιμότητα. Παρέχουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στον συνάδελφο και καλούμε τους φοιτητές να διαφοροποιήσουν τη θέση των σε σχέση με τη βρώμικη αυτή ενέργεια».
Οι 35 υπογράφοντες είναι οι ακόλουθοι:
* Αδαμόπουλος Διονύσης
* Αρβανίτης Σ.
* Αρβανίτης Φοίβος
* Γαβριήλ Γιώργος
* Γεωργάτος Σπύρος
* Δρόσος Γ.
* Ιωαννίδης Κ.
* Κανελλάκης Π.
* Κόντου Κλειώ
* Κούλογλου Στέλιος
* Κουμάνταρος Δημήτρης
* Κούρκουλας Άλκης
* Λαλιώτης Κώστας
* Λεκατσά Μέλπω
* Λιοναράκης Νικήτας
* Λυγερός Σταύρος
* Μαλιχούδη Έφη
* Μαντζουράνης Γιάννης
* Μεγγρέλης Νίκος
* Μιχαλόπουλος Νίκος
* Μηλιός Γιάννης
* Παπαϊωάννου Γ.
* Παυλάκης Γιώργος
* Ροζάκης Αρτέμης
* Σαμπατακάκης Μιχάλης
* Σαπουνάκης Αναστάσιος
* Σαράτση Τιτίκα
* Σεργόπουλος Γιάννης
* Σιδέρης Νίκος
* Τζουβάνος Δημήτρης
* Τζουμάκας Στέφανος
* Τσαφαράκης Μανούσος
* Τσαφαράκης Σταύρος
* Τσούρας Θανάσης
* Ψιλοπούλου Αλκμήνη
Στις αρχές Δεκεμβρίου αυτό το κείμενο διαβάστηκε στην παρουσίαση του βιβλίου του Μίμη Ανδρουλάκη και συνοδευόταν από την ακόλουθη προσθήκη του κ. Μαυρογένη:
«H απόφαση αυτή υπογράφηκε ιδιοχείρως τους πρώτους μήνες του '74 από τις συναγωνίστριες και τους συναγωνιστές του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος και δημοσιεύθηκε στον Τύπο της εποχής. Όποιοι από τους παριστάμενους στην παρουσίαση του βιβλίου το επιθυμούν μπορούν να συνυπογράψουν την επιστολή 48 χρόνια μετά. Το ζητώ μετά λόγου γνώσεως για λόγους αποκατάστασης της προσωπικής μου ακεραιότητας αλλά και της ιστορικής αλήθειας. Σε ένδειξη αγωνιστικής, ηθικής και πολιτικής εντιμότητας προς τους απόντες και τους επιζήσαντες συναγωνιστές και συναγωνίστριες που είχαν συνυπογράψει από τότε και προς την νεολαία του μέλλοντός μας».
Tο παραπάνω κείμενο δεν αποκλείεται το επόμενο διάστημα να συνυπογραφεί και από άλλα πρόσωπα που συμμετείχαν ενεργά στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα.
Οι συνυπογράφοντες είναι οι ακόλουθοι:
* Αλεξόπουλος Βασίλης
* Ανδρουλάκης Μίμης
* Αρβανίτης Φοίβος
* Αφένδρα Μαρία
* Βεριώνης Δημήτρης
* Βερνίκος Γιώργος
* Γιαλκέτσης Θανάσης
* Δαφέρμος Ολύμπιος
* Δημάκας Λουκάς
* Ζαράχης Λουκάς
* Ζωγραφάκη Μαρίνα
* Καρυδάκη Κική
* Κασκαμπάς Δημήτρης (Τάκης)
* Κουτούλας Δημήτρης
* Κουτσιανάς Νίκος
* Λάζος Χρήστος
* Λεκατσά Μέλπω
* Λιβέριος Νίκος
* Λιόντος Βασίλης
* Λογοθέτης Στέλιος
* Μανιός Νίκος
* Μαραγκός Θόδωρος
* Μαρίνου Δέσποινα
* Μαρίνου Ελένη
* Μελισουργάκης Μάνος
* Μοροπούλου Τόνια
* Μπαλαούρας Μάκης
* Μπαλατσός Θανάσης
* Μπαλάφας Γιάννης
* Μπίρμπας Δημήτρης
* Μπώλος Θεοδόσης
* Νακάσης Θανάσης
* Νεφελούδης Ανδρέας
* ΝυσταζάκηςΓιάννης
* Ξέννα Γεωργία
* Οικονόμου Γιώργος
* Παναγιώτου Παναγιώτης
* Παπαχρήστος Δημήτρης (η «φωνή» του Πολυτεχνείου)
* Παππάς Στέλιος
* Πιταούλης Ηλίας
* Ρέγκας Γιάννης
* Ρεπούση Κορίνα
* Σκαλτσά Μόνικα
* Σωτηροπούλου Λευκή
* Τζανεττή Εύη
* Τζουμάκας Στέφανος
* Τζώρτζης Γιάννης
* Τριανταλλίδης Μάνος
* Φέλιος Σωτήρης
* Φλώρος Γιάννης
* Φωτάκης Κώστας
* Χατζηδημητρίου Κώστας
* Χριστοδουλάκης Νίκος
Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί από τους υπογράφοντες ήταν μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου, ενώ κάποιοι εξ αυτών όπως ο Μίμης Ανδρουλάκης και ο Δημήτρης Παπαχρήστος (η «φωνή» του Πολυτεχνείου) μπήκαν στο Μετσόβειο φορώντας στρατιωτικά ρούχα καθώς ήταν στρατευμένοι.
Επιπρόσθετα όσοι είχαν συμμετοχή στα γεγονότα ναι μεν ανήκαν σε διαφορετικούς κομματικούς χώρους και όπως ήταν φυσικό είχαν τις δικές τους πολιτικές θέσεις ωστόσο ο στόχος ήταν ο ίδιος για όλους. Να πέσει η χούντα και να επανέλθει η Δημοκρατία στον τόπο που την γέννησε.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι μπορεί τα χρόνια να πέρασαν αλλά οι προσωπικές τους σχέσεις παρέμειναν αναλλοίωτες παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκονταν στην ίδια κομματική όχθη. Πάντα ανάμεσά τους κυριαρχούσε το αίσθημα της αλληλεγγύη μιας και είχαν υποστεί τις ίδιες διώξεις και τα ίδια βασανιστήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου