Παρθένος με… εγγύηση

 Σκάνδαλα και σκανδαλάκια από τον Τύπο της δεκαετίας 1930-1940 Έχω βαρεθεί να πέφτω καθημερινά σε σκάνδαλα και σκανδαλάκια. Τι το διαδίκτυο, τι οι εφημερίδες, τι η τηλεόραση και προ πάντων τα διάφορα σήριαλ, ο χορός καλά κρατεί. Ω τι κόσμος μπαμπά! –που έλεγε κάποιος. Το ¨κακό¨ άρχισε αποδεδειγμένα από τη δεκαετία 1930-1940. Πάρτε γεύση...
-Τι τα θέλεις Γιάννη μου, έλεγε ο Κοκός σε ένα φίλο του όταν κουβέντιαζε για το ζήτημα του γάμου πριν μερικούς μήνες. Αυτή η παντρειά είναι μεγάλος μπελάς και πολύ επικίνδυνη υπόθεση.
-Έχεις δίκιο. Η γυναίκα που θα πάρεις πρέπει νάνε νοικοκυρά.



-Όχι μόνο νοικοκυρά.


-Βέβαια. Πρέπει νάνε και νέα.
-Όχι μόνο και νέα.
-Φυσικά. Πρέπει νάνε και ωραία.


-Όχι μόνο και ωραία.
-Σωστά. Πρέπει να ξέρη και να φέρεται.
-Όχι μόνο να ξέρει να φέρεται.
-Μάλιστα. Πρέπει να είναι και από οικογένεια.
-Όχι μόνο να είναι από οικογένεια.
-Ναι… Πρέπει να ξέρει και πιάνο.




-Όχι μόνο να ξέρει και πιάνο.
-Μα επί τέλους, τί άλλο θέλεις νάνε η γυναίκα που θα πάρεις μωρέ Κοκό; Σου είπα όλες τις χάρες που μπορεί νάχει.
-Και ξέχασες τη σπουδαιότερη.
-Ποια είν’αυτή η σπουδαιότερη;
-Ότι πρέπει νάνε παρθένα Γιάννη μου!... Παρθένα!
-Α! και… έχεις δίκιο. Αυτό όμως προϋποτίθεται.
-Δυστυχώς όμως είναι πολύ δύσκολο στη σημερινή εποχή να βρεις ένα κορίτσι που νάνε πραγματικό κορίτσι. Να βρεις μια κοπέλα, που να φιλάει για σένα μονάχα το πολύτιμο άνθος της παρθενίας της, που να μην το έχει δρέψει κάποιος άλλος πριν από σένα. Σήμερα οι παρθένες είναι σπάνιες, όπως και τα διαμάντια.
-Έτσι είναι δυστυχώς, Κοκό μου.
-Γι’αυτό κι’εγώ δεν αποφασίζω να παντρευτώ, πολλές φορές έκανα απόπειρα, αλλά μάθαινα πως το πουλάκι της υποψηφίας συζύγου είχε πετάξει… Και, φυσικά, της έδινα αμέσως το πανί της.
-Ώστε δεν θα παντρευτείς;
-Θα παντρευτώ βέβαια. Αλλά θα παντρευτώ μόνο μια γυναίκα που θα ξέρω και θα είμαι βέβαιος ότι είναι παρθένα. Προίκες και τέτοια δεν με ενδιαφέρουν και πολύ.
-Σου εύχομαι αγαπητέ μου να πετύχεις, αν και μου φαίνεται λίγο δύσκολο αυτό που ζητάς.
-Δύσκολο ναι, αδύνατο όμως όχι. Τώρα έχω βάλει στο μάτι μία μικρούλα. Μου έχουν δώσει τις καλλίτερες πληροφορίες γι’αυτήν και μου φαίνεται πως θα πάρω τη μεγάλη απόφαση...


****
Και πραγματικά, αυτό ήταν αλήθεια. Ο καημένος ο Κοκός, είχε αυτή την αδυναμία. Η γυναίκα που θα έπαιρνε, ήθελε να είναι παρθένα αληθινή. Αν μερικοί φίλοι την είχαν πασπατέψει προηγουμένως, ελαφρά όμως, αν είχαν πάρει μεζεδάκια, αλλά χωρίς να βουτήξουν το μεγάλο ψητό, δεν τον πολυένοιαζε. Αυτός ήθελε το ψ η τ ό, ολόκληρο δικό του.
Στην εποχή μας, αυτό το φρούτο δεν βρίσκεται εύκολα. Το «πολυτιμότερο –καθώς το λένε- που διαθέτει μια κόρη στα χρόνια μας, τα κορίτσια το καταφέρνουν και το χάνουν πριν να έρθει η κατάλληλη και προσδιορισμένη γι’αυτό περίσταση. Δηλαδή ο γάμος. Κι έτσι, παίρνοντας μια γυναίκα, δεν έχει να της προσφέρει καμιά καινούργια συγκίνηση, που να μην την είχε δοκιμάσει.
Αυτές τις σκέψεις έκανε ο Κοκός, -πολύ λογικές, είναι η αλήθεια- και έψαχνε για την εξεύρεση της απόλυτης παρθένου.
-Τώρα τελευταία, όπως τον είδαμε να λέει και στο φίλο του, είχε βάλει στο μάτι μια κόρη καλής οικογενείας. Του άρεσε και, όπως έδειχναν τα πράγματα, της άρεσε κι εκείνος. Το αίσθημα λοιπόν ήταν αμοιβαίο. Το κορίτσι φαινόταν από μακριά πως ήταν σεμνό και καθώς πρέπει.
Όταν βρισκόταν μαζί με τον Κοκό –πήγαιναν πότε-πότε ραντεβού- κατέβαζε μονάχα τα μάτια της και ποτέ τίποτε άλλο. Κοκκίνιζε με το παραμικρό. Η δειλία της ήταν κάτι που δεν συναντά κανείς εύκολα σε ένα κορίτσι. Κι όλα αυτά έκαναν τον Κοκό σχεδόν ευτυχισμένο. Γιατί ήταν απολύτως βέβαιος ότι η Καιτούλα –έτσι την έλεγαν-, ήταν παρθένος. Θα την έπαιρνε λοιπόν, κι έτσι, το όνειρό του θα γινόταν πραγματικότητα


****

Μόλις πήρε την απόφαση, έτρεξε και συνάντησε το φίλο του για να του αναγγείλει τη μεγάλη είδηση.
-Γιάννη, του είπε, νομίζω πως θα γίνω ευτυχής.
-Μπράβο!
-Νομίζω πως βρήκα εκείνο που ζήταγα τόσον καιρό.
-Σε συγχαίρω.
-Αυτές τις ημέρες λέω να αρραβωνιαστώ.
-Καλά θα κάνης.
-Το κορίτσι που βρήκα είναι πρώτης τάξεως παρθένος.
-Είσαι βέβαιος όμως ότι είναι παρθένος;
-Βεβαιότατος. Μου έχουν δώσει τις καλλίτερες πληροφορίες.




-Και ποια είναι η λεγάμενη αν επιτρέπεται;
-Θα σου την πω. Είναι η Καίτη Λ.. Κι ανέφερε ένα γνωστό όνομα.
-Α! την ξέρω, είπε ο Γιάννης. Τα συγχαρητήριά μου.
-Αι! λοιπόν, είναι παρθένος ή δεν είναι;
-Είναι! Μπορώ να σου το βεβαιώσω κι εγώ.
-Πού το ξέρεις;
-Πού το ξέρω λέει! Αφού την έχω δοκιμάσει κι εγώ.
-Την δοκίμασες κι εσύ; έκανε με κατάπληξη ο Κοκός.
-Ναι Κοκό μου. Και τη βρήκα… παρθένο!